Τρία βιβλία για το...χιόνι

Ισως να φανεί παράξενο για μια χώρα με τόσα προβλήματα αλλά προσωπικά θεωρώ ένα από τα μεγαλύτερα την έλλειψη κουλτούρας του επονομαζόμενου νεοέλληνα! Χαίρομαι σε όσα ταξίδια έχω πάει να βλέπω μέσα στο μετρό της Νέας Υόρκης ή του Λονδίνου ξένους με ένα βιβλίο στο χέρι. Στο δικό μας μετρό άντε να διαβάζει καμιά κυρία, κανένας παράξενος αθλητική εφημερίδα και 2-3 να ξεφυλλίζουν (ούτε καν να διαβάζουν) τα free press. Μια κοινωνία απόλυτης τηλεοπτικής αποχαύνωσης. Χειρότερα και από τις ΗΠΑ όπου ισχύει ότι αν δεν το πει η τηλεόραση δεν έγινε ποτέ! Διάβαζα τις προάλλες μια έκθεση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) σύμφωνα με την οποία μόνο δύο στους δέκα Έλληνες διάβασαν ένα βιβλίο μέσα στο 2009 (φαντάζομαι ότι το νούμερο έχει πέσει και άλλο) και μόνο ένας στους δέκα διάβασε περισσότερο από ένα βιβλίο την ίδια χρονιά. Παντού ακούω απίθανες δικαιολογίες του τύπου ’’δεν έχω ώρα, όλη μέρα τρέχω’’, ’’όταν αρχίζω να διαβάζω το βράδυ νυστάζω’’ και διάφορα άλλα τέτοια... Και μην ακούσω αηδίες για την ελληνική κουλτούρα και ότι είχαμε ταινία για τα Οσκαρ κλπ. διότι η ταινιούλα (οι κριτικοί κινηματογράφου μάλλον βλέπουν λιγότερο κινηματογράφο από τους υπόλοιπους) έμοιαζε...συμπτωματικά και πολύ με το Κάστρο της αγνότητας, Μεξικάνικη ταινία του 1973! Ο νοών νοείτο...

Κατά διαστήματα, στο μπλογκ είχα γράψει δύο κουβέντες για βιβλία που έβγαλαν φίλοι ή παλιοί συνεργάτες αλλά αποφάσισα μια και είδα θετικές αντιδράσεις να γράφω μια στο τόσο και για καλά βιβλία που διάβασα ή υπέπεσαν στην αντίληψή μου. Μήπως και αυτό το ’’ένας στους δέκα’’ βάλουμε ένα χέρι και γίνει 1,5 στους 10 (στη Σουηδία το ίδιο ποσοστό είναι 6 στους 10)... Και ανοίξουν παραπάνω και τα μάτια μας... Διάλεξα τρία βιβλία από όσα διάβασα το τελευταίο τρίμηνο και σας τα γράφω εδώ (ελπίζω μελλοντικά να μπορέσω να επεκταθώ και στον κινηματογράφο και στη μουσική αν και αυτά ως είδη δεν αντιμετωπίζουν την ίδια απαξίωση)...

1. Tractatus Magico- Philosophicus του Νίκου Βλαντή (εκδόσεις Μαγικό Κουτί). Ο καλύτερος Έλληνας συγγραφέας κάτω των 40 ετών με 11 (!) ήδη βιβλία στο ενεργητικό του και άλλα 11 τα οποία είναι είτε συλλογικές δουλειές, είτε βιβλία που μετέφρασε η επιμελήθηκε για λογαριασμό του εκδοτικού οίκου (Μαγικό Κουτί) που διατηρεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Το τελευταίο του βιβλίο είναι ουσιαστικά μια φιλοσοφική πραγματεία πάνω στη λογική του δυτικού κόσμου και προσπαθεί να δώσει εξηγήσεις σε όσα σήμερα θεωρούμε λογικά και αληθινά. Βιβλίο για πολύ απαιτητικούς αναγνώστες και όχι για την παραλία και το καλοκαίρι. Αν πάντως κάποιος θέλει να γνωρίσει τον συγκεκριμένο συγγραφέα καλύτερα τότε του προτείνω ανεπιφύλακτα μια παλαιότερη δουλειά του το Writersland, το νησί των συγγραφέων ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει από έλληνα συγγραφέα. Αναφέρεται σε ένα ουτοπικό μέλλον όπου τα βιβλία και γενικά το χαρτί έχουν καταργηθεί και τα πάντα γίνονται διαδικτυακά.

2. Ιερά οδός μπλουζ του Πολυχρόνη Κουτσάκη (εκδόσεις Κέδρος). Ο κύριος Κουτσάκης είναι από την Κρήτη και αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές για ένα φεγγάρι ήταν και μπασκετμπολίστας σε ομάδα των Χανίων. Ανεξάρτητα από το όποιο μπασκετικό παρελθόν του σήμερα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης σε σχετικά νεαρή ηλικία. Αυτό είναι το έκτο μυθιστόρημα του με θέμα ένα...φροντιστή. Η λέξη κρύβει από πίσω της ένα πληρωμένο δολοφόνο με ’’ηθικές αρχές’’ που αναλαμβάνει υποθέσεις μόνο αν αξίζει να πεθάνει το θύμα του. Μυθιστόρημα που φλερτάρει με το νουάρ αλλά κυρίως αναδεικνύει την κοφτή, έξυπνη γραφή του Κρητικού συγγραφέα. Μεγάλο πλεονέκτημα του Κουτσάκη ότι γράφει και με χιούμορ, κάτι γενικά άγνωστο στους περισσότερους έλληνες συγγραφείς. Καλό βιβλίο αλλά όποιος επίσης θέλει να τον γνωρίσει καλύτερα μπορεί να αναζητήσει μια παλαιότερη δουλειά του, τους Ακροβάτες του χρόνου από τις εκδόσεις Μίνωα, βιβλίο που αποθέωσαν (και δίκαια) πριν από μερικά χρόνια τα βιβλιοφιλικά μπλογκ αφού είχε περάσει παντελώς απαρατήρητο από τους κριτικούς λογοτεχνίας.

3.  Κυριακή του Αλέξη Σταμάτη (εκδόσεις Καστανιώτη). Οποιος δεν γνωρίζει τον Αλέξη Σταμάτη προφανώς έχει παντελή άγνοια για τα λογοτεχνικά θέματα και ΚΥΡΙΩΣ δεν διαβάζει καν το All Star Basket. Πριν από μερικούς μήνες ο καλός φίλος και φίλαθλος (του Ολυμπιακού) Αλέξης Σταμάτης είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο ’’Θρυλικές Ιστορίες’’ και μας είχε εμπιστευθεί σε προδημοσίευση ένα από τα διηγήματα εκείνης της δουλειάς. Το θέμα του διηγήματος είναι τι συμβαίνει όταν ένας φανατικός Ολυμπιακός κάνει σεξ με μια γυναίκα που μόλις γνώρισε και απέναντι του στην ανοικτή τηλεόραση ο....Παπαλουκάς ετοιμάζεται να βάλει το λει απ που θα ξαναδώσει τίτλο στον Ολυμπιακό στον 5ο τελικό των πλέι οφ κόντρα στον ΠΑΟ. Απόλαυση!!! Ο Αλέξης επιστρέφει φέτος με καινούργιο βιβλίο, όχι αθλητικού περιεχόμενου αλλά στο κλασικό του ύφος. Το θέμα σε δύο γραμμές: Ένας 19χρονος που μιλάει με «πεντε» λέξεις και σκεφτεται με χιλιάδες και ένας 45χρονος δημοσιογράφος σε κρίση συναντώνται τη μέρα των εκλογών (4/10/09) και εμπλέκονται σε μια περιπέτεια που αλλάζει τη ζωη τους ενώ ταυτόχρονα αρχίζουν να αλλάζουν και οι ζωές όλων μας. Καλή ευκαιρία για όποιον δεν τον ξέρει να μάθει ένα από τους καλύτερους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς.

To be continued....