Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

The artist

Χρόνια είχα να δω ένα ανάλογο κινηματογραφικό αριστούργημα. Χωρίς οπτικά εφέ, Χολιγουντιανές αηδίες αλλά αγνό, αληθινό κινηματογράφο όπως ακριβώς και το θέμα της ταινίας The artist. Η ασπρόμαυρη ταινία κατά την ταπεινή και φτωχή κινηματογραφική μου άποψη αν υπάρχει δικαιοσύνη και σοβαρότητα στα μέλη της Ακαδημίας πρέπει να πάρει τουλάχιστον 4-5 Οσκαρ στις απονομές του 2012. Οσκαρ σκηνοθεσίας για τη φοβερή δουλειά του Μισέλ Χαζαναβίτσιους, όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου του Ζαν Ντεζαρντέν (ήδη πήρε τη σχετική διάκριση στις Κάννες) και κάποιο όσκαρ σχετικό με τη μουσική σύνθεση. Ενδεχόμενα και όσο παράξενο αν ακούγεται αυτό ακόμη και όσκαρ σεναρίου για τις επιλεγμένες υποτιτλισμένες ατάκες.
Η ταινία είναι απσρόμαυρη και βουβή αφού με εξαίρεση ένα λεπτό στη μέση του φιλμ όπου ακούγονται κάποιοι θόρυβοι και το τελευταίο λεπτό δεν υπάρχει τίποτε άλλο από μουσική και εικόνες. Το όλο θέμα παραπέμπει στο τέλος του βωβού σινεμά και πραγματεύεται την ιστορία ενός σταρ της εποχής που μαζί με την έλευση της φωνής στον κινηματογράφο βλέπει την καριέρα του να παίρνει την κάτω βόλτα. Εξαιρετικά πετυχημένη αλληγορία για το τέλος μιας εποχής, φοβερές ερμηνείες από ηθοποιούς υποχρεωμένους να ποντάρουν σε μορφασμούς, γκριμάτσες και κινήσεις και όχι σε διαλόγους, ο μύθος της ''μαθήτριας'' που ξεπερνάει τον ''δάσκαλο'' και 100 λεπτά που κρατάνε τον θεατή σε υπερένταση. Δεν προτείνω απλά την ταινία για τις γιορτινές μέρες, προτείνω να μην μπείτε στον πειρασμό του download αλλά να πάτε να τη δείτε στο φυσικό της χώρο, μια κινηματογραφική αίθουσα, όπου παίρνει άλλες διαστάσεις. Από την εποχή του Wall-e και της φοβερής τελευταίας επιτυχίας της εταιρείας κινουμένων σχεδίων Pixar το 2008 πίστευα ότι δεν θα υπήρχε άλλη ταινία χωρίς διαλόγους (στον Wall-e δεν υπάρχουν διάλογοι μόνο στο πρώτο μισό) που θα με συγκινήσει και θα με εξιτάρει τόσο πολύ. Το μοναδικό ίσως μείον το τελευταίο πεντάλεπτο και το εξαιρετικά αισιόδοξο φινάλε που διάλεξε ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος να δώσει στην ιστορία αλλά αυτό είναι μάλλον σταγόνα στον ωκεανό της απόλαυσης!

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Μέτρησε διαφορετικά...

Ξεκίνησε το ΝΒΑ αλλά όπως φαίνεται το παρατεταμένο λοκ άουτ και η fast food περίοδος προετοιμασίας θα επιδράσει για καιρό ακόμη στους περισσότερους παίκτες. Οι περισσότεροι βετεράνοι μπήκαν στα παιχνίδια ντεφορμέ ή έχουν από την αρχή προβλήματα τραυματισμών. Δύο από τα παιχνίδια της πρεμιέρας που είδα (Νέα Υόρκη-Βοστώνη, Κλίπερς- Γκόλντεν Στέιτ) δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν. Οι Νικς κινούνται γύρω ατο τον Καρμέλο και τον Αμάρε, στερούνται βάθους στον πάγκο και αν περιμένουν να ανεβάσει την ποεριφέρεια τους ο Μπαρόν Ντέιβις θα περιμένουν μάλλον τζάμπα όλη τη σεζόν. Η Βοστώνη χωρίς τον Πιρς και με τον Γκαρνέτ γερασμένο περισσότερο από κάθε άλλη φορά παρουσίασε τον πρώτο παίκτη που η φετινή σεζόν θα τον μετατρέψει από σταρ σε σούπερ σταρ! Τον Ρόντο που νομίζω ότι σύντομα θα καταλήξει εκεί ακριβώς που είναι η μοίρα του. Να θεωρείται ο επόμενος Κιντ. 31 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 13 ασίστ, 5 κλεψίματα, αν είχε και σουτ θα ήταν ο νούμερο 1 πλέι μέικερ του ΝΒΑ... Καλή προσθήκη στον πάγκο των ''Κελτς'' ο Μπράντον Μπας θα καλύψει ότι χάνει η ομάδα από τα κουρασμένα πόδια του Γκαρνέτ. Δεν έπαιξε λόγω τραυματισμού ο Πιρς...
Οι διαφημισμένοι Κλίπερς (λόγω της απόκτησης του Κρις Πολ) δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν παρότι στο τέλος νίκησαν άνετα το Γκόλντεν Στέιτ. Η πεντάδα τους είναι σούπερ αφού και το πείραμα με τον Μπίλαπς στο ''2'' (στο συγκεκριμένο ματς έπαιξε και πολύ στο 1 γιατί είχε ο Πολ ζόρια με φάουλ) μοιάζει καλό. Αλλά από εκεί και πέρα δεν έχουν βάθος για να θεωρούνται διεκδικητές στη Δύση. Θα μας συστήσουν και αυτοί ένα από τους επόμενους σπουδαίους σέντερ τον Ντε Αντρέ Τζόρνταν που όταν μάθει και μπάσκετ θα είναι εξαιρετικός. Οι Ουόριορς μια από τα ίδια, ο Ελις να σουτάρει, οι άλλοι να σουτάρουν ότι προλαβαίνουν, ο Κάρι με μισό πόδι. Εδώ φαινόταν ο Μπιέντρινς καλύτερος παίκτης τους.

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Αντίο Πέτζα

Ήταν θέμα χρόνου αφού στους πολλούς φίλους του στη Θεσσαλονίκη το είχε ήδη εξομολογηθεί από το καλοκαίρι. Ο Στογιάκοβιτς χθες βράδυ ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει την ενεργό δράση σε ηλικία 34 ετών αφού όπως δήλωσε η φυσική του κατάσταση και τα πολλά προβλήματα τραυματισμών τα τελευταία χρόνια τον εμποδίζουν να συνεχίσει στο ίδιο επίπεδο. Πρόλαβε όμως στα 13 χρόνια που έπαιξε στο ΝΒΑ να κάνει όλα τα όνειρά του πραγματικότητα και κυρίως να πάρει πρωτάθλημα πριν από μερικούς μήνες με τους Μάβερικς.
Ακόμη και ο Ντέιβιντ Στερν έκανε δήλωση για την αποχώρηση του Πέτζα χαρακτηρίζοντας τον όχι άδικα ένα από τους μεγαλύτερους σουτέρ στην ιστορία του ΝΒΑ! Τέταρτος στη λίστα των παικτών με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα όλων των εποχών, τρεις φορές All Star, δύο φορές νικητής του διαγωνισμού τριπόντων κια μια χρονιά δεύτερος σκόρερ σε όλο το ΝΒΑ ο Πέτζα ήταν και θα μείνει ο ''δικός μας άνθρωπος'' στο ΝΒΑ. Δεν ξέχασε ποτέ όσους τον βοήθησαν όταν έφτασε στα 14 του στη Θεσσαλονίκη, επιστρέφει κάθε καλοκαίρι στην αγαπημένη του Χαλκιδική, το κινητό του το σηκώνει σε όλους τους παλιούς φίλους, έκανε δουλειές στη Μακεδονία, παντρεύτηκε Ελληνίδα. Η πιθανή επιστροφή του στην Ελλάδα ίσως αποτελέσει μια μεγάλη ευκαιρία ''ανάστασης'' για τον ΠΑΟΚ αφού και παλαιότερα είχε πει ότι θέλει να βοηθήσει διοικητικά. Αν ισχύουν όσα είχε δηλώσει σε μια παλαιότερη συνέντευξη του στο περιοδικό το ιδανικό σενάριο είναι να ηγηθεί ενός σχήματος σοβαρών επιχειρηματιών, όχι για να σκορπάει λεφτά αλλά για να δημιουργήσουν μια δομημένη σωστά οικονομική κατάσταση. Αν τώρα το όνειρο των ανθρώπων του ΠΑΟΚ είναι να τον κάνουν πρόεδρο για να...πληρώνει μάλλον θα τον αποτρέψουν από κάθε ιδέα εμπλοκής.
Υ.Γ. 1 Ο Πέτζα αποτελεί παράδειγμα και για ένα ακόμη λόγο... Την τελευταία του χρονιά στον ΠΑΟΚ είχε ξεκινήσει εντατικά μαθήματα αγγλικών, άκουγε ραπ μουσική και έμπαινε σιγά σιγά στο κλίμα που θα συναντούσε αργότερα στο ΝΒΑ. Τότε ακριβώς ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ Απόστολος Αλεξόπουλος έβαλε μπροστά του (και στην οικογένεια του) ένα μυθικό συμβόλαιο αξίας 1,5 δισεκατομμυρίου δραχμών. Ευτυχώς ο Πέτζα έπαιζε στην Ελλάδα αλλά δεν είχε την ελληνική νοοτροπία! Ελληνας παίκτης στην ηλικία του θα έβαζε υπογραφή χωρίς δεύτερη σκέψη και φυσικά ούτε τα λεφτά θα έπαιρνε, ούτε ανάλογη εξέλιξη θα είχε... Πήγε στο Σακραμέντο, ζορίστηκε την πρώτη χρονιά όπως όλοι οι Ευρωπαίοι, σκέφτηκε να γυρίσει πίσω αλλά τον κράτησε εκεί ο Ντίβατς. The rest is history...
ΥΓ 2: Οι δεινόσαυροι στο μυαλό είναι παντοτινοί. Πριν από 6-7 χρόνια σε μια άλλη συνέντευξη του στο All Star είχε αποκαλύψει ότι ''ευχαρίστως θα έπαιζα στην εθνική Ελλάδος αλλά δεν μου το πρότεινε ποτέ κανείς''. Βλέπετε, έπεσε πάνω στον...ανένδοτο αγώνα του Βασιλακόπουλου κατά των ελληνοποιημένων. Έβλεπε πάντοτε μρποστά ο πρόεδρος!

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Τα τελευταία θύματα των Ολυμπιακών του 2004 (Δες τα χάλια που άφησες Γιάννα)




Οι τακτικοί αναγνώστες μου (κυρίως του blog γιατί στο περιοδικό η θεματολογία μου είναι πιο…σταθερή) ξέρουν ότι μου αρέσει να ανακατεύομαι με πολλά και διάφορα. Πριν από λίγο έπεσε στα χέρια μου μια επιστολή της Άννας Κύρτσου, αδελφής του δημοσιογράφου Γιώργου Κύρτσου που ήταν υπεύθυνη του τμήματος μεταφραστών (αν δεν κάνω λάθος) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Επειδή είμαι βέβαιος ότι τα mainstream media θα την….αγνοήσουν και θα κάνουν ότι δεν την είδαν τη δημοσιεύω εδώ και μετά προσθέτω και τα δικά μου σχόλια για την όλη υπόθεση. Να σημειώσω ότι η επιστολή συνοδεύεται και από ένα ιδιόχειρο και πολύ προσωπικό σημείωμα προς τη Γιάννα Αγγελοπούλου το οποίο έχω επίσης στα μέιλ μου αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι πρέπει να το δημοσιοποιήσω.







Οι χιλιάδες υπάλληλοι της ΑΘΗΝΑ 2004 σας μισούν


Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 είναι χωρίς αμφισβήτηση το τελευταίο θαύμα της σύγχρονης Ελλάδας. Αναπάντεχο και συγκλονιστικό.






Δουλέψαμε όλοι με πάθος με πίστη, με αφοσίωση, με παραλογισμό για να αποδείξουμε ότι η χώρα μας ήταν ικανή, αξιόπιστη και μοναδική. Ήμασταν άνθρωποι ασύνδετοι μεταξύ μας, ο καθένας με ιδιαίτερα προσόντα, ενωθήκαμε σε μία πυγμή, πιστέψαμε στην κοινή προσπάθεια, τα καταφέραμε, ελπίζουμε να το θυμάστε ακόμη.


Είχαμε ισχυρή ηγεσία. Την εμπιστευτήκαμε. Γιάννα Αγγελοπούλου, Μάρτων Σίμιτσεκ, ο λόγος τους ήταν συμβόλαιο για μας.


Είμαστε χιλιάδες, κάποιοι για μερικούς μήνες, κάποια για πενταετία. Δεν έχει η διάρκεια σημασία, τα δώσαμε όλοι όλα.


Τότε, επειδή οι υπερωρίες του καθενός ήταν αδύνατον να υπολογιστούν και ξεπερνούσαν τα όρια κάθε διάταξης εργατικού νόμου, δηλαδή κοινώς παράνομες, μας υποσχέθηκαν ρυθμίσεις. Τους δύο τελευταίους μήνες δεν κοιμήθηκε κανένας μας πάνω από 3-4 ώρες και είμαστε περήφανοι.


Τα αφεντικά, και τα πιστέψαμε, εκτός από το όραμα που το υιοθετήσαμε πρόθυμα και με μένος, μας υποσχέθηκαν ότι, αν τα καταφέρναμε και οι Αγώνες ήταν πετυχημένοι, πράγμα που σας υπενθυμίζω η υφήλιος ολόκληρη με δημοσιεύματα, ρεπορτάζ στα διεθνή ΜΜΕ, αμφισβητούσε τότε , θα παίρναμε ένα μπόνους μέσω της ALICO όπου μας είχαν όλους ασφαλίσει κατά παντός κινδύνου…, αφορολόγητο, για όλα όσα παράνομα είχαμε προσφέρει. Αυτά λεγμένα με υπογραφή και σφραγίδα από τα αφεντικά και την τότε Κυβέρνηση (δηλαδή ΝΔ).


Πετύχαμε. Αυτό κανένας ακόμη δεν μας το αμφισβήτησε. Και είμαστε όλοι, συλλογικά και χωρίς εξαίρεση, υπερήφανοι, αυτή την μοναδικότητα δεν μπορεί κανείς να μας την στερήσει.


Έρχεται, λοιπόν, οκτώ (8) χρόνια αργότερα, τώρα τέλος του 2011, η Κυβέρνηση της ταλαίπωρης Ελλάδας, αλήθεια πως την καταντήσατε έτσι – πρέπει κάποτε να μας εξηγήσετε πως από την περηφάνια μας φέρατε στον εξευτελισμό- και λέει


· ότι λάβατε για όσα κανένας εργατικός νομός δεν μπορούσε να καλύψει γιατί ξέφευγαν από οποιαδήποτε ακραία ανοχή – άρα παράνομα δουλεύατε γιατί ξεπερνούσαν όλα τα όρια νόμιμης παροχή μισθωτών υπηρεσιών


· και αυτά που σας είπαν τα τότε αφεντικά σας και η τότε Κυβέρνηση (ΝΔ) δεν ισχύουν κι ελάτε να πληρώσετε τους φόρους σας μέχρι 15 Δεκεμβρίου του 2011 για το 2004!


Ντροπή σας, όχι μόνο για τα λεφτά που κανένας μας δεν έχει πια οκτώ χρόνια μετά , αλλά για την σκέψη ότι παρόλο που κανένα εργασιακό καθεστώς δεν μπορούσε να μας καλύψει τότε, και όσο μοναδικό έργο κι αν σας προσφέραμε – τέτοιο άλλωστε ποιος ηλίθιος να σας ξαναδώσει - θα μας χαρατσώσετε κι από πάνω μετά από 8 χρόνια! Μπράβο σας, λοιπόν, και όσοι μπορούμε, αναγκαστικά θα σας τα δώσουμε τα χρήματα , αλλά δεν θα ξεχάσουμε ποτέ πια πόσο αναξιόπιστοι είσαστε, πόσο αχάριστοι και θλιβεροί.


Ντροπή, καταστρέφετε τα όμορφα για μερικές εισπράξεις που σίγουρα δεν δικαιούσθε. Σκοτώνεται το καλό κομμάτι της Ελλάδας, αυτό που κάθε φορά στα δύσκολα, με άλλα πρόσωπα ίσως, θα ξαναχρειασθείτε. Δεν έχετε πια ίχνος από αξιοπιστία. Σήμερα αποξενώσατε μερικές χιλιάδες άξιους.


Θα μας χάσετε όλους. Κρίμα για την όμορφη χώρα μας. Όπως πάντα τρώει τα καλλίτερα παιδιά της. Ήμασταν χιλιάδες, άσχετοι μεταξύ μας, όμορφοι, ικανοί κι ενωμένοι. Και τα καταφέραμε.


Άννα Κύρτσου-Δράκου’’





Τα δικά μου σχόλια: Η επιστολή αποδεικνύει στην ουσία πόσο ξεφτιλισμένοι είναι σήμερα οι άνθρωποι που ασκούν δημόσια διοίκηση. Συμφωνώ στα περισσότερα με τα όσα γράφει η κυρία Κύρτσου γιατί γνωρίζω ανθρώπους (και στο στενό μου περιβάλλον και στον επαγγελματικό μου κύκλο αφού μεταξύ των χιλιάδων εργαζόμενων υπήρχαν τουλάχιστον 150 αθλητικογράφοι) που βρίσκονται στα όρια της απελπισίας. Τι δεν λέει η επιστολή: Ότι οι εργαζόμενοι δεν πήραν στην πραγματικότητα το μπόνους για την εργασιακή υπέρβαση (δεν την αμφισβητώ αντιθέτως υπερθεματίζω ότι όλοι όσοι ασχολήθηκαν δούλεψαν ίσως και πάνω από τα ανθρώπινα όρια για πολλούς μήνες) αλλά για να μη…φύγουν! Ηταν ουσιαστικά η επιβράβευσή τους Όχι ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΗ ΔΟΥΛΕΙΑ Τους αλλά για να μην υπάρξει κύμα παραιτήσεων μήνες πριν τους Ο.Α. αφού όλοι οι εμπλεκόμενοι γνώριζαν ότι μετά τη λήξη των αγώνων θα έμεναν άνεργοι! Η ελληνική αγορά δεν μπορούσε και δεν μπόρεσε για αρκετά χρόνια να απορροφήσει τους χιλιάδες ανέργους που άφησαν οι Ο.Α. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή λοιπόν ουσιαστικά την αποζημίωση έρχεται σήμερα το κράτος και απαιτεί τη φορολόγησή της όχι με ένα τυπικό 10% (όπως σε όλες τις αποζημιώσεις) ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΟΡΙΟ ΤΟΥ 42%!!! Ανεξάρτητα αν και σήμερα αρκετοί από τους εργαζόμενους (για εντελώς διαφορετικούς λόγους) ανήκουν στο ένα εκατομμύριο των άνεργων Ελλήνων. Στις εφορίες που προσπαθούν να βρουν άκρη τους αντιμετωπίζουν σαν κοινούς φοροφυγάδες και τους απειλούν ότι αν δεν πληρώσουν τα εξωφρενικά ποσά θα τους επιβληθεί και αναδρομικό πρόστιμο (έχω συγκεκριμένες περιπτώσεις που συνέβη κάτι τέτοιο). Φυσικά, οι πρωτεργάτες της κοροϊδίας η Γιάννα Αγγελοπούλου και ο Μάρτων Σίμιτσεκ απλά δεν….υπάρχουν και δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη. Κρύβονται και δεν μιλάνε αν και ηθικά τουλάχιστον είναι αυτοί οι υπεύθυνοι… Την ώρα, λοιπόν, που οι μεγαλύτεροι κλέφτες του δημοσίου κυκλοφορούν και θα κυκλοφορούν ελεύθεροι για πολύ καιρό ακόμη το υπέροχο ελληνικό δημόσιο ’’εκτελεί’’ μερικές ακόμη χιλιάδες ανθρώπων. Γιατί; Απλά γιατί συμπαρατάχθηκαν σε κάτι που αποτέλεσε το τελευταίο ελληνικό όραμα. Ανεξάρτητα κόστους, οικονομικών σκανδάλων (φαντάζομαι ότι τώρα – λόγω αυτής της ιστορίας- θα ανοίξουν πολλά στόματα και θα έχουμε ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις) οι Ο.Α. δεν ήταν το προσωπικό όχημα της Γιάννας. Ηταν το τελευταίο γεγονός για το οποίο μπορεί να περηφανεύεται η χώρα μας και αποτέλεσε το όραμα χιλιάδων ανθρώπων που συμπαρατάχθηκαν σε αυτή την προσπάθεια χωρίς να σκεφτούν το παρασκήνιο, τις σπατάλες και τις προβολές της....κυρίας Γιάννας και των αυλικών της. Και αυτό ακριβώς πληρώνουν (πολύ ακριβά μάλιστα) σήμερα...



Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Τεύχος 276

Προτίμησα να βάλω σήμερα μια ανάρτηση για το τεύχος 276 επειδή πληροφορήθηκα και σας πληροφορώ ότι εκτός λεκανοπεδίου -για λόγους πρακτόρευσης και διανομής- το περιοδικό θα κυκλοφορεί την πρώτη Πέμπτη κάθε μήνα. Στην Αττική κυκλοφορεί κανονικά την πρώτη Τετάρτη κάθε μήνα.
Στη δραχμή δεν ξέρουμε αν και πότε θα επιστρέψουμε αλλά το σίγουρο είναι ότι αυτό το μήνα το σκληρό μπασκετικό νόμισμα είναι το...δολάριο. Στις 25 αρχίζει το ΝΒΑ και στο τεύχος αυτό θα βρείτε μια σπέσιαλ αναφορά στους πιο καυτούς free agent της....χειμωνιάτικης αγοράς αλλά και στους παίκτες που θα έρχονταν ή ήρθαν στην Ευρώπη και επιστρέφουν στη βάση τους. Ακόμη ένα πλούσιο δεκασέλιδο αφιέρωμα στο NCAA με τους σπουδαιότερους ρούκις της σεζόν, τα 10 πρώιμα φαβορί (διαβάζοντας το άρθρο νομίζω ότι έπρεπε κάπου μέσα στη δεκάδα να είναι και το Μισισίπι Στέιτ) αλλά και στον Μάικ Σιζέφσκι που συμπλήρωσε 903 νίκες και έγινε ο πολυνίκης κόουτς στην ιστορία του κολεγιακού...
Από ελληνική θεματολογία ξεχωρίζει η συνέντευξη του Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς στον Νίκο Συρίγο. Για πρώτη φορά ο Γιάνκοβιτς τζούνιορ μιλάει για τον αδικοχαμένο πατέρα του και φωτογραφίζεται δίπλα στο πόστερ του Μπόμπαν που υπάρχει στο γήπεδο αλλά και στο μοιραίο καλάθι. Από κάθε άποψη μια συγκλονιστική συνέντευξη χωρίς φτηνούς λαϊκκισμούς και μελοδράματα στην οποία μου έκανε φοβερή εντύπωση η ωριμότητα του Γιάνκοβιτς. Διαβάστε τη και θα καταλάβετε...
Εξαιρετικές και οι τοποθετήσεις του Στίβεν Σμιθ στη συνέντευξη που έδωσε στον Νίκο Μπουρλάκη. Ο νέος ξένος του Παναθηναϊκού δίνει επίσης ένα μικρό ρεσιτάλ ωριμότητας και αυτογνωσίας. Τρίτη μεγάλη συνέντευξη αυτή του Γιάννη Σφαιρόπουλου που μιλάει για την ΤΣΣΚΑ, τη ζωή χωρίς τον Κιριλένκο, τον Ολυμπιακό, την εθνική ομάδα και τον Κολοσσό Ρόδου. Τέταρτη μεγάλη συνέντευξη με μια πολύ ενδιαφέρουσα φωτογράφιση της Ολγας Χατζηνικολάου για το ρεκόρ των 81 σερί νικών του Αθηναϊκού στο ελληνικό πρωτάθλημα. Σημειώστε ότι ο φωτογράφος μας Παναγιώτης Τσαγκαμίλης πέτυχε να αποθανατίσει το...81 που σχημάτισε με το φως φακού η αθλήτρια του Αθηναϊκού. Ακόμη ψάχνουμε να βρούμε πως έγινε αυτό.. Πέμπτη μεγάλη συνέντευξη του Δημήτρη Βεργίνη ενός βετεράνου 24 ετών που μιλάει στον Παναγιώτη Χορόζογλου για την καριέρα του.
Δεν τελειώσαμε... Ο Παναγιώτης Χορόζογλου μπήκε στο μουσείο του μπάσκετ στη Θεσσαλονίκη και κατέγραψε τα εκθέματα μεταξύ των οποίων υπάρχει ακόμη και το περιβόητο σακάκι του Ιωαννίδη. Θα τα δείτε σχεδόν όλα σε αντίστοιχες φωτογραφίες....Ενα στατιστικό θέμα του αρχισυντάκτη μας του Πανορμίτη Κωνσταντινίδη φωτίζει μια αθέατη πλευρά της Α1. Ακόμη δεν έχει βρεθεί ομάδα που σημείωσε 100 πόντους στο πρωτάθλημα... Στη στήλη του ειδικού ένα πρωτότυπο ιατρικό θέμα για τους τραυματισμούς του αχίλλειου τένοντα.
Φυσικά όλες οι μόνιμες στήλες και Κουρούνα σε μεγάλα κέφια... Παρότι με...πρόλαβαν οι δηλώσεις Γιαννακόπουλου, Ομπράντοβιτς γράφω για το επικείμενο τέλος εποχής στον Παναθηναϊκό αλλά και το που είναι πιθανό να βρίσκονται την επόμενη σεζόν Νικ Καλάθης και Ομπράντοβιτς. Επίσης στη νέα ρουμπρίκα της στήλης μου τα Basketball X/Files αποκαλύπτω με στοιχεία που πρώτη φορά δημοσιεύονται σε ελληνικό έντυπο τι εμπόδισε την ελληνοποίηση του Ρόνι Σεϊκέλι το 1983, γιατί και πως άναψε κόκκινο φως ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου και ποιοί ήταν οι εμπμνευστές του όλου σχεδίου. Μετά από 28 χρόνια η αλήθεια πίσω από μια ιστορία που όλοι ξέρουν αλλά ελάχιστοι μέχρι χθες που κυκλοφόρησε το περιοδικό γνώριζαν τις πραγματικές πτυχές του θέματος. Τέλος σε μια μίνι προσφορά μερικοί αναγνώστες θα κερδίσουν βραχιόλια power ballance ομάδων του ΝΒΑ που ΔΕΝ κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά για να τα βάλουν στον καρπό τους και να ζηλεύουν οι φίλοι τους. Χωρίς δόσεις υηπερβολής νομίζω ότι είναι ένα από τα καλύτερα τεύχη στην ιστορία του περιοδικού για να γιορτάσουμε (αυτό δεν θα το βρείτε πουθενά μέσα στο τεύχος) ότι μπήκαμε και επισήμως στον 7ο χρόνο ζωής του All Star Basket...

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Σιγή...ιχθύος η ομοσπονδία για τον παιδεραστή-προπονητή!

Προφανώς, τα γερόντια της ομοσπονδίας μπάσκετ ή δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους ή το πιθανότερο κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Ούτε μισή ανακοίνωση καταδίκης του εμπλεκόμενου (χρησιμοποιώ τη λέξη για τυπικούς και μόνο λόγους αφού πάντοτε ισχύει το τεκμήριο αθωότητας) στο σκάνδαλο παιδεραστίας του Ρεθύμνου 47χρονου γυμναστή και προπονητή μπάσκετ Νικολάου Σειραγάκη. Τον διέγραψαν από τα κιτάπια τους ή δεν έχουν πάρει είδηση ότι ήταν συνεργάτης του αναπτυξιακού προγράμματος της ομοσπονδίας; Ξέχασαν ότι προ τρειτίας ήταν στο επιτελείο των προπονητών της Μεσογειακής ομάδας; Αν τα ξέχασαν ή καμώνονται ότι δεν τα θυμούνται να τους τα θυμίσω.
Ο λαλίστατος κύριος Βασιλακόπουλος δεν βρήκε δύο λόγια να πει ή φοβάται ότι θα του ασκηθεί κριτική για το αναχρονιστικό και αστείο αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΕΟΚ που παραμένει ίδιο εδώ και 30 χρόνια;
Περιμέναμε καλύτερα ρεφλέξ και από τον Σύνδεσμο προπονητών του οποίου ο Σειραγάκης όχι μόνο ήταν μέλος αλλά διατέλεσε ουκ ολίγες φορές και ομιλητής σε σεμινάρια του συνδέσμου στην Κρήτη! Και από εκεί κουβέντα...
Σαφώς και οι πράξεις του Σειραγάκη δεν ενοχοποιούν κανένα άλλο έστω και αν εγείρουν μερικά ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο διαλέγει τους ανθρώπους που δουλεύουν στο αναπτυξιακό πρόγραμμα η ομοσπονδία... Επιλογές που συνήθως έχουν να κάνουν με δημόσιες σχέσεις, τοπικά αλισβερίσια, ενίοτε και κομματικά ρουσφέτια... Ξεχνάνε τεχνηέντως ότι δεν είναι το πρώτο ανάλογο σκάνδαλο που ’’κτυπάει’’ το μπάσκετ, ούτε καν το πρώτο ανάλογο περιστατικό στα λεγόμενα ’’φυτώρια’’. Μάλλον όλες αυτές τις μέρες ο κ.Βασιλακόπουλος είχε άλλες δουλειές και οι συνεργάτες έπιναν τσαγάκι στα κατά τόπους ΚΑΠΗ...
Εννοείται ότι το αναπτυξιακό πρόγραμμα είναι ότι πιο....αναχρονιστικό υπάρχει. Και μόνο που το πρόγραμμα αυτό δεν μπόρεσε ποτέ να ανιχνεύσει το ταλέντο του Διαμαντίδη (δεν έπαιξε ποτέ σε εθνικές παίδων και εφήβων) και ο Παπαλουκάς κόπηκε από την εθνική εφήβων γιατί σύμφωνα με την άποψη του τότε προπονητή της ’’δεν έκανε για πλέι μέικερ και τεσάρια έχουμε πολλά’’ φτάνει και περισσεύει.
Υ.Γ. 1 Είμαι αγριεμένος με το όλο θέμα και με χτυπάει κατακέφαλα η υποκρισία και η σιωπή. Θεωρώ την παιδεραστία, την παιδοφιλία και την παιδοκτονία τις πλέον σιχαμερές πράξεις που μπορεί να διαπράξει ανθρώπινο ον και είναι το μοναδικό σημείο στο οποίο συμφωνώ με τον....Καρατζαφέρη. Για ενόχους τέτοιων πράξεων έπρεπε να είναι σε ισχύ η θανατική ποινή. Αντ΄αυτού το σύστημα αποφάσισε προ ετών να τους βάζει όλους μαζί στην ίδια φυλακή για να μην τους παίρνουν....νουμεράδα οι συγκρατούμενοι τους και ειδικότερα οι βαρυποινίτες. Βλέπετε, σε ορισμένα πράγματα ο κώδικας των φυλακών είναι πολύ πιο σωστός από τον νομικό κώδικα.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Κενό νόμου!

Ο Χρήστος Χριστοδούλου έγραψε ιστορία στο ελληνικό πρωτάθλημα πριν από λίγο αφού αν δεν μου διαφεύγει κάτι έγινε ο πρώτος διαιτητής που αποφασίζει για την τύχη αγώνα της Α1 μέσω instant replay! Ο Χριστοδούλου που ήταν διαιτητής ’’ουράς’’ στην τελευταία φάση και ήταν αυτός που έπρεπε να αποφασίσει για την εγκυρότητα ή όχι του μπλοκ του Κάιλ Χάινς έμεινε ψύχραιμος και έκανε ότι θα έκανε σε αγώνα της Ευρωλίγκα! Πήγε και ανέλυσε τη φάση με τη βοήθεια της τεχνολογίας κάτι που δεν προβλέπεται αλλά και δεν απαγορεύεται από τους κανονισμούς του ΕΣΑΚΕ! Απλά δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη παρότι ζούμε σε εποχές τεχνολογικής προόδου.... Ψιλά γράμματα...
Πρόσφατα, πάντως, διαιτητής σε αγώνα της Β΄ εθνικής έπραξε το ίδιο (υπήρχε τηλεοπτική κάλυψη από τοπικό κανάλι) αλλά τιμωρήθηκε από την ΚΕΔ για την πράξη του με αποκλεισμό δύο αγωνιστικών. Απόψε, άνθρωποι της ΚΕΔ έλεγαν ότι ο Χριστοδούλου δεν θα έχει την παραμικρή κύρωση και συμφωνώ μαζί τους. Προτιμώ ένα διαιτητή που ’’αυθαιρετεί’’ για να αποδώσει δικαιοσύνη από ένα διαιτητή που κρίνει το αποτέλεσμα ενός αγώνα τη στιγμή που όλοι όσοι δεν είναι στο γήπεδο έχουν άποψη για τη φάση και ξέρουν την αλήθεια.