Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Χάσαμε μόνο το....bonus!

H εθνική ήταν καλή, σοβαρή, μεθοδιθκή αλλά απέναντι σε ένα αντίπαλο μάλλον αφελή και κατώτερο του αναμενομένου. Δεν υπάρχει λόγος για υπερβολές από το 87-64 αλλά ειδική αναφορά στο πολύ καλό πρώτο ημίχρονο (για την ακρίβεια στα πρώτα 22 λεπτά).
Η εθνική έδειξε καλά στοιχεία και σημεία. Δεν είχε πρόβλημα στα ριμπάουντς παρότι οι αντίπαλοι ήταν και ψηλοί και αθλητικοί (δεν ήταν και τίποτε άλλο...). Βάλαμε όλα τα σουτ σε βαθμό υπερβολής. Τα 13/25 τρίποντα μάλλον θα αποτελέσουν ρεκόρ της εθνικής για τη διοργάνωση όπως και τα 6/8 του Καιμακόγλου που ξεκίνησε με 5/5. Δύσκολα θα επαναλάβουμε αυτά τα νούμερα στα επόμενα παιχνίδια. Μακάρι να βγω ψεύτης...
Η εθνική έτρεξε και μάλιστα στοχευμένα, όχι απλά για να τρέξει. Αξιοποίησε όλα της τα ατού και ένα επιπρόσθετο στοιχείο που λειτούργησε υπέρ της ήταν η καλή κυκλοφορία της μπάλας. Στα μείον το μπλοκάρισμα για ένα περίπου πεντάλεπτο απέναντι σε μια μάλλον εύκολη και απλή ζώνη με ελάχιστη κίνηση και πίεση. Η εθνική είχε μόνο 4 λάθη στο πρώτο μέρος και έκανε 5 από τα 12 του δευτέρου μέρους σε εκείνο το σημείο! Ηταν το διάστημα που η μπάλα δεν κυκλοφόρησε ούτε γρήγορα, ούτε στοχευμένα, ούτε σωστά και πιθανώς έδειξε στους επόμενους προπονητές μια αδυναμία της ελληνικής ομάδας.
Καλή πρεμιέρα λοιπόν απέναντι όμως σε μια ομάδα που μαζί με τις Φιλιππίνες είναι οι πιο αδύναμες του ομίλου. Ατυχώς για μας δεν πήραμε το super bonus της πρεμιέρας. Τυχόν ήττα της Κροατίας από τις Φιλιππίνες θα ήταν ένα πολύ ωραίο δώρο για την εθνική και την προσπάθεια της να πλασαριστεί σε μια ψηλή θέση στον όμιλο για να έχει και πιο προσιτό αντίπαλο από τον άλλο όμιλο. Κοιτάζοντας τις πιθανές διασταυρώσεις μετά την ήττα της Γαλλίας από τη Βραζιλία μάλλον οι ''τρικολόρ'' πάνε για την τρίτη θέση. Δύσκολα θα χάσουν και από τους Σέρβους αλλά είναι αδύνατον να κερδίσουν τους Ισπανούς. Αλλά αυτά είναι κουβέντες των επόμενων ημερών.
Συμπερασματικά: Κάναμε αυτό που έπρεπε. Ενδεχόμενα το κάναμε λίγο πιο εμφατικά από όσο περιμέναμε για πρεμιέρα. Το αν είναι καλό αυτό θα φανεί στη συνέχεια...

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

Χορταστικό και ενισχυμένο καλοκαιρινό τεύχος

Στα περίπτερα από σήμερα το τεύχος 306 του All Star Basket. Εξτρα ενισχυμένο μια και το περιοδικό θα κυκλοφορήσει ξανά τον Οκτώβριο. Με 80 σελίδες από τις οποίες οι μισές είναι αφιερωμένες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ισπανίας και την προσπάθεια της εθνικής ομάδας.

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Πάμε σε Παγκόσμιο και όχι σε ματς της Ευρωλίγκας

Πρώτα από όλα και για να μην μπερδευόμαστε. Αλλο η αντιπολίτευση και η κριτική στον Βασιλακόπουλο και άλλο η εθνική ομάδα. Εκείνος θέλει να τα συνδέει. Αλλά η εθνική ομάδα είναι απλά η....εθνική. Υπεράνω προσώπων και καταστάσεων.
Αισιόδοξος δεν μπορώ να δηλώσω. Ρεαλιστικά αν η συγκεκριμένη ομάδα μπει στην οκτάδα θα έχει φτάσει στο ταβάνι της. Οποιαδήποτε θέση από 5 έως 8 πρέπει να θεωρηθεί όχι επιτυχία αλλά μια λογική κατάληξη των προσπαθειών του Κατσικάρη και των διεθνών. Οτιδήποτε χαμηλότερο της 8ης θέσης θα θεωρηθεί πισωγύρισμα.
Η συγκεκριμένη ομάδα δείχνει να έχει χαρακτήρα αλλά και πολλές αδυναμίες.
Ισως ξεχνάμε (επειδή γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια) ότι μιλάμε για παγκόσμιο πρωτάθλημα. Οχι για Ευρωλίγκα. Συνεπώς, η μαύρη τρύπα στους ψηλούς γίνεται ακόμη πιο σκοτεινή από τη στιγμή που οι περισσότερες χώρες θα παρουσιάσουν ψηλούς που δεν παίζουν στην Ευρώπη. Οι ''πατέντες'' που καθιερώθηκαν στην Ευρωλίγκα με σέντερ τύπου Χάινς, Λάσμε, Ντάνστον κλπ. δεν έχουν θέση στην Ισπανία. Εκεί θα παίξουν ψηλοί με άλλη λογική. Πάρτε για παράδειγμα τους Λιθουανούς που κατεβάζουν ομάδα με ''δίδυμους πύργους'' στην ουσία και τον Μοντεγιούνας στο ''4''. Συνεπώς, με βασικό σέντερ τον Μπουρούση και πίσω του ένα παίκτη αργό και με μοναδική λογική να σκοράρει και ένα ακόμη πιο αργό που μπορεί μόνο να σπρώξει στην άμυνα είναι σα να έχουμε 1,5 ψηλό.
Ο Κατσικάρης δείχνει ότι θέλει να παίξει με ένα πολύ γρήγορο στιλ παιχνιδιού και επιθέσεις των δέκα δευτερολέπτων. Λογικό από μια άποψη αφού ίσως βλέπει ότι η συγκεκριμένη ομάδα στο 5 εναντίον 5 έχει λιγοστό ταλέντο.
Αλλά για να το κάνει αυτό με επιτυχία απέναντι σε ποιοτικούς αντιπάλους χρειάζεται εκτός από ψηλούς και γρήγορους κοντούς. Και εδώ πίσω από τον Καλάθη υπάρχουν παίκτες...Ευρωλίγκας. Καλοί δηλαδή για την Ευρωλίγκα, εξαιρετικοί αν ενταχθούν μέσα σε ένα συγκεκριμένο σύστημα αλλά στην  πραγματικότητα δεν μπορούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο. Με εξαίρεση τη Λιθουανία όλες οι άλλες ομάδες υψηλού επιπέδου έχουν τουλάχιστον και 3-4 περιφερειακούς ανώτερης κλάσης. Και εξαιρώ από τη σύγκριση τον....Ντέρικ Ρόουζ και τους αμερικάνους γκαρντ.
Σε τι ελπίζουμε; Στην ''ελληνική σχολή'', δηλαδή να τους...δείρουμε στην άμυνα, να κατεβάσουμε τα σκορ και να βρούμε γύρω στους 20-25 πόντους από transition επιθέσεις. Η ομάδα δεν έχει ηγέτη. Δυνητικά τον ρόλο αυτό μπορούσε να παίξει ο Παπανικολάου που είναι σε εξαιρετική κατάσταση αλλά λόγω θέσης και στιλ δεν μπορεί να το κάνει.
Ο Αντετοκούνμπο δείχνει σε πολλές περιπτώσεις αλλου να πατάει και αλλού να βρίσκεται. Φυσικά, σε παιχνίδι ανοιχτού γηπέδου ή όταν βρει μισό βήμα και ένα μέτρο στην επίθεση είναι από άλλο...ανέκδοτο και δείχνει τα απίστευτα προσόντα του. Πόσα ελεύθερα μέτρα και πόσα βήματα θα βρει δύσκολο να το πει κάποιος. Στο 5 εναντίον 5 πάντως μοιάζει συνήθως σαν ψάρι έξω από το νερό. Λογικό αν αναλογιστεί κάποιος τι παραστάσεις έχει από μπάσκετ. Και πολλά είναι αυτά που κάνει. Περισσότερα από όσα περιμέναμε. Πάντως με το εξαιρετικά ασταθές σουτ του αν προσπαθήσει ο Κιντ στο Μιλγουόκι να τον κάνει γκαρντ θα τον ''κάψει''. Εκτός αν βελτιωθεί πολύ τα επόμενα χρόνια.
Γενικά και όταν φτάνουμε στο επιθετικό μέρος: Δεν έχουμε σταθερά σημεία αναφοράς αλλά μπορούμε να βρούμε ένα τη....φορά και ανάλογα τον αντίπαλο να αξιοποιηθούν συγκεκριμένοι παίκτες.
Στα συν ότι γενικά η προετοιμασία κύλησε χωρίς πολλά παρατράγουδα και ότι ο Κατσικάρης ελέγχει την ομάδα. Να ελέγξει και τον πάγκο γιατί ακούγονται αδικαιολόγητα πολλές φωνές και αυτό για ένα τουρνουά δεν είναι καλή πρακτική. Και φυσικά ο πρόεδροςκαι οι παρατρεχάμενοι να μην ''ξεφύγουν'' στη διάρκεια του τουρνουά γιατί μόνο κακό θα κάνουν στην ηρεμία που έχει ανάγκη η ομάδα.
Προσωπικό μου σχόλιο: Η περιπέτεια της συμμετοχής του Παγκοσμίου που κόστισε 830.000 ευρώ δεν νομίζω ότι οδηγεί κάπου αυτή την ομάδα. Η 5η ή η 8η θέση δεν θα αλλάξει κάτι στην ιστορία της. Εάν υπήρχε ομοσπονδία με πλάνο και σχέδιο έπρεπε αυτή τη στιγμή να τελειώναμε προκριματικά Ευρωμπάσκετ 2015 και να έπαιζαν τα νέα παιδιά στα οποιία αναγκαστικά θα στηριχτεί η εθνική τα επόμενα χρόνια. Να ετοιμαζόταν δηλαδή η ομάδα της επόμενης πενταετίας ή οκταετίας με πλάνο, λογική και σχεδιασμό για να αξιοποιηθεί σωστά η φουρνιά των παικτών από 18 μέχρι 25 ετών. Και το γράφω αυτό ως άποψη και θέση ΠΡΙΝ ξεκινήσει η διοργάνωση και όχι εκ των υστέρων που ενδέχεται να τα υιοθετήσουν αρκετοί ακόμη.

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

O νέος πρόεδρος του Πανιωνίου

Ο Πανιώνιος άλλαξε χέρια και νέος ιδιοκτήτης του σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν είναι ο Αντώνης Μαργέτης γιος παλιού παράγοντα της ομάδας. Σύμφωνα με τα όσα μπόρεσα να βρω ο Μαργέτης δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς και από το 2011 είναι συνέταιρος με τον Χρήστο Καλογρίτσα, πρώην εκδότη της «Πρώτης» στην εταιρεία συμμετοχών Pileus Holding. H εταιρεία σύμφωνα με το καταστατικό της ασχολείται με τις αγοραπωλησίες ακινήτων αλλά και με τη συμμετοχή σε εταιρείες πληροφορικής, ΜΜΕ, δημοσκοπήσεων και διαφημίσεων. Το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας ανέρχεται σε 500.000 ευρώ (σύμφωνα με τοκαταστατικό ίδρυσης της το 2011).Ο Καλογρίτσας είχε στενές σχέσεις πίσω στη δεκαετία του '90 με το ΚΚΕ και αργότερα με τον Συνασπισμό.
Οι εκτιμήσεις λένε ότι η εμπλοκή του Μαργέτη με τον Πανιώνιο έχει κυρίως να κάνει με την πιθανότητα κατασκευής ενός καινούργιου κλειστού γηπέδου (στο κέντρο ενός μικρού εμπορικού κέντρου) στη θέση αυτού που βρίσκεται σήμερα στην οδό Αρτάκης, σχέδιο που συζητιέται πολλά χρόνια αλλά ουδέποτε υλοποιήθηκε.
ΥΓ Επειδή δεμσεύθηκα απαντώντας στα σχετικά αιτήματα Σάββατο ή Κυριακή (ανάλογα με τον διαθέσιμο χρόνο) και αφού έχουν συμπληρωθεί τα φιλικά της εθνικής θα γράψω τις προβλέψεις μου για το παγκόσμιο και την ανάλυση μου για την Ελληνική ομάδα.

Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

Διαβάστε άφοβα, τα διαβάσαμε εμείς νωρίτερα

Τηρώντας την παράδοση και επειδή πολλοί βρίσκονται σε φάση διακοπών προτείνω και φέτος μερικά βιβλία. Για τους τακτικούς του blog είναι γνωστό ότι δεν προτείνω βιβλία του συρμού (δεν θα σας πω ποτέ πάρτε το τελευταίο βιβλίο της Μαντά για παράδειγμα) αλλά πιο ψαγμένα πράγματα...Φέτος έχω μια μεγαλύτερη έφεση στα αστυνομικά...
1. Το παράξενο βιβλιοπωλείο του κυρίου Πέναμπρα, Robin Sloan (εκδόσεις Κλειδάριθμος). Το πήρα κατά τύχη σε ένα παλαιοβιλιοπωλείο μαζί με ένα πακέτο βιβλίων. Είναι έκδοση του 2012 και διαβάζοντας το θέμα του αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία. Ήταν το πιο απολαυστικό βιβλίο που διάβασα φέτος. Ο συγγραφέας ακροβατεί με το ένα πόδι στους κομπιουτεράδες της Σίλικον Βάλεϊ και της Google και με το άλλο στην απόλυτη βιβλιοφιλία. Οταν το νέο συναντάει το παλιό.
2. Νοέμβριος, 33 διηγήματα, Γιώργος Σκαμπαρδώνης (εκδόσεις Πατάκη): Είναι από τους αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς και μακράν του δευτέρου ο καλύτερος στη λεγόμενη μικρή φόρμα γραφής (διηγήματα). 'Nuf said....
3. H άγνωστη τρoμοκράτισσα, Richard Flanagan (εκδόσεις Άγρα). Ισως έχω ξαναγράψει για το συγκεκριμένο βιβλίο επειδή φέτος το διάβασα δεύτερη φορά. Η απόλυτη παράνοια των media και της πολιτικής διαπλοκής μετατρέπει μέσα σε λίγα 24ωρα μια αθώα κοπέλα που κάνει στριπτίζ στο νούμερο 1 δημόσιο κίνδυνο της Αυστραλίας.
4. Στο καλό μυθιστόρημα. Laurence Cosse (εκδόσεις Πόλις). Τι συμβαίνει όταν μια ομάδα φανατικών βιβλιόφιλων με τη συνδρομή μερικών συγγραφέων δημιουργεί το τέλειο βιβλιοπωλείο; Πανέξυπνη ιδέα που αποτελεί και μια κριτική άποψη για τον κόσμο της λογοτεχνίας.
5. Λίλιθ, Ελένη Γκίκα (εκδόσιες Καλέντη). Η κορυφαία Ελληνίδα κριτικός βιβλίων στο 30ο της βιβλίο! Για πολύ ζόρικους αναγνώστες αφού η εσωστρεφής γραφή της θέλει υπομονή, αναγνωστική επιμονή και αποτελεί μια άσκηση ανάγνωσης. Ολο το ζουμί στις 672 σελίδες του βιβλίου είναι οι 46 ερωτικές επιστολές. Πουθενά δεν αναφέρεται αποστολέας και (η) αποδέκτης αλλά έχω την αίθηση ότι το θέμα κρύβει πολύ μεγαλύτερη ίντριγκα από όση το βιβλίο αφήνει να αιωρείται....
6. Ο καπάτσος, Elmore Leonard (εκδόσεις Άγρα). ''Πάρτο αγόρι να....ξεστραβωθείς'' μου είπε αυτός που μου το πάσαρε. Του έχω εμπιστοσύνη επειδή είναι από τους καλύτερους αναγνώστες βιβλίων που ξέρω. Ιδανική απεικόνιση της εποχής του Μεσοπολέμου. Γκάγκστερ, ποτοαπαγόρευση, ζόρικες γυναίκες και γρήγορα πιστόλια σε μια υποδειγματική γραφή. Οταν το απλό γίνεται τέχνη.
7. Βουβές κραυγές, Ann Cleeves (εκδόσεις Μεταίχμιο). Αρκετά παλαιότερο βιβλίο το οποίο ανακάλυψα φέτος. Η Cleeves μας συστήνει τη μοντέρνα εκδοχή της μις Μάρπλς σε ένα αστυνομικό υψηλών αξιώσεων. Δεν έχω διαβάσει τα επόμενα της που κυκλοφορούν στην Ελλάδα αλλά ενδέχεται να είναι το ίδιο καλά. Το σίγουρο είναι ότι αποτελεί μια καλή απάντηση στον καταιγισμό Σκανδιναβών συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας.
8. Ο κώδικας του Σινά, Ted Whitemore (εκδόσεις Γκοβόστη). Το έψαχνα καιρό στα ελληνικά. Είναι το πρώτο μέρος μια τετραλογίας και το μοναδικό που κυλοφόρησε στη χώρα μας. Λατρεύω τη ζόρικη γραφή του Πίντσον. Ο Whitemore σε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ πριν από 30 χρόνια και πούλησε μόλις 7000 αντίτυπα είναι ότι πιο κοντινό έχω ανακαλύψει. Διαδαλώδης γραφή, ο απόλυτος σουρεαλισμός σε ένα ιστορικό ταξίδι όπου ο χρόνος χάνει τρη σημασία του. Αντικείμενο: Η αναζήτηση της πιο παλιάς Βίβλου που βρέθηκε ποτέ και ανατρέπει όλα τα θρησκευτικά πιστεύω. Ατυχώς ο συγγραφέας και η δουλειά του αναγνώριστηκαν (και μόνο εκτός ΗΠΑ) μετά τον θάνατο του.
9. Πάντα ο διάβολος, Donald Ray Pollock (εκδόσεις Μεταίχμιο). Η δημιουργία ενός serial killer στο πιο νοσηρό σύμπαν της Αμερικής.
Δεκτές και....αντιπροτάσεις