Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Τα σενάρια της Ευρωλίγκας

Σε σταυρόλεξο για πολύ δυνατούς λύτες μετατράπηκε ο όμιλος του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα. Κάθισα και έβγαλα όλα τα πιθανά και απίθανα σενάρια για την τελευταία αγωνιστική που δεν είναι και λίγα αφού ουσιαστικά μετά τη νίκη της Κάχα μπήκαν στο κόλπο της πρόκρισης πέντε ομάδας. Αν μάλιστα χθες είχε νικήσει η Σιένα τη Μπαρτσελόνα θα ήταν πολύ πιθανό ακόμη και φινάλε με πενταπλή ισοβαθμία κάτι που δεν θα είχε ξανασυμβεί στην ιστορία της διοργάνωσης. Τώρα πλέον υπάρχει η δυνατότητα μόνο για τετραπλές ή τριπλές ισοβαθμίες στις επίμαχες θέσεις....΄Για να μην τα επαναλαμβάνω θυμίζω το πρόγραμμα της τελευταίας αγωνιστικής: Ολυμπιακός- Χίμκι, Κάχα- Σιένα, Μπαρτσελόνα- Μακάμπι.
Σενάριο 1... Νίκη Ολυμπιακού, ήττα Μακάμπι. Κατάταξη: 2. Ολυμπιακός, 3. Μακάμπι, 4. Νικητής Κάχα-Σιένα.
Σενάριο 2... Νίκη Ολυμπιακού, νίκη Μακάμπι. Κατάταξη: 2. Μακάμπι, 3. Ολυμπιακός, 4. Νικητής Κάχα- Σιένα.
Σενάριο 3...Ήττα Ολυμπιακού, ήττα Μακάμπι, νίκη Κάχα. Τερματίζει δεύτερη η Χίμκι και οι υπόλοιπες θέσεις κρίνονται με βάση τη διαφορά πόντων στη νίκη της μέσα στο ΣΕΦ. Με διαφορά μέχρι 11 πόντους μένει εκτός η Μακάμπι, η Κάχα τερματίζει 3η και ο Ολυμπιακός 4ος. Με διαφορά από 12 πόντους και πάνω η Κάχα είναι τρίτη, η Μακάμπι 4η και μένει έξω ο Ολυμπιακός.
Σενάριο 4...Ηττα Ολυμπιακού, ήττα Μακάμπι, νίκη Σιένα. Η Χίμκι είναι και πάλι 2η ανεξάρτητα εύρους νίκης της αλλά ρυθμίζει πάλι την υπόλοιπη κατάσταση με τη νίκη της. Με νίκη από 1 έως 19 πόντους η Μακάμπι περνάει 3η και ο Ολυμπιακός 4ος, ενώ αν νικήσει με 20 ή περισσότερους πόντους περνάει ως 4η η Σιένα και μένει έξω ο Ολυμπιακός.
Σενάριο 5...Ηττα Ολυμπιακού, νίκη Μακάμπι, νίκη Κάχα. Η Μακάμπι σίγουρα 2η και από εκεί και πέρα όλα κρίνονται πάλι από το αποτέλεσμα του αγώνα στο ΣΕΦ. Η Χίμκι με νίκη μέχρι 2 πόντους περνάει ως 4η και ο Ολυμπιακός τερματίζει 3ος ενώ μένουν έξω οι Ισπανοί. Με νίκη από 3 μέχρι 12 πόντους Χίμκι και Ολυμπιακός αλλάζουν θέσεις (3οι οι Ρώσοι, 4ος ο Ολυμπιακός) και μένει πάλι έξω η Κάχα. Από 13 πόντους και πάνω έχουμε Χίμκι (3η), Κάχα (4η) και εκτός τον Ολυμπιακό.
Σενάριο 6...Ηττα Ολυμπιακού, νίκη Μακάμπι, νίκη Σιένα. Ισως η πιο μπερδεμένη κατάσταση από όλες! Οι τρεις πιθανοί ισόβαθμοι (Χίμκι, Ολυμπιακός και Ιταλοί) έχουν αυτή τη στιγμή στα μεταξύ τους παιχνίδια τους εξής συντελεστές πόντων: Ολυμπιακός +4, Σιένα 0, Χίμκι -4. Εάν η Χίμκι νικήσει μέχρι 3 πόντους περνάει 3η η Σιένα και 4ος ο Ολυμπιακός. Εάν η Χίμκι νικήσει με 4 πόντους διαφορά τότε και οι τρεις ομάδες θα έχουν νέα(!!!) ισοβαθμία και στη διαφορά πόντων με συντελεστή για όλες μηδέν! Σε αυτή την περίπτωση θα μετρήσει η συνολική διαφορά πόντων σε όλους τους αγώνες του ομίλου με τη Χίμκι να παίρνει την 3η θέση, τον Ολυμπιακό 4ο και τη Σιένα να μένει έξω. Με νίκη της Χίμκι από πέντε πόντους και πάνω η Χίμκι είναι 3η, η Σιένα 4η και ο Ολυμπιακός 5ος.
Γενικά συμπεράσματα: Η Μακάμπι με νίκη είναι σίγουρα 2η... Η Χίμκι με νίκη περνάει 100% αλλά με ήττα μένει έξω... Ο ηττημένος του αγώνα Κάχα- Σιένα μένει σίγουρα έξω, ενώ ο νικητής θέλει είτε ήττα της Χίμκι, είτε νίκη της με διαφορά πάνω από 5 πόντους για να περάσει!!! Ο Ολυμπιακός αντέχει ακόμη και ήττα μέχρι 4 πόντους αλλά από εκεί και πάνω μένει έξω.
Για τον όμιλο του Παναθηναϊκού είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα αφού η ΤΣΣΚΑ κλείδωσε ουσιαστικά την πρώτη θέση έχοντας όλες τις ισοβαθμίες με το μέρος της μετά και το +9 επί της Ρεάλ Μαδρίτης, εκτός αν γνωρίσει μια ήττα μεγάλης έκτασης στο ΟΑΚΑ.  Ο Παναθηναϊκός με ήττα από τους Ρώσους μένει 4ος και παίζει προημιτελικά με τη Μπαρτσελόνα και μειονέκτημα έδρας. Σε περίπτωση νίκης του με 23 πόντους διαφορά και παράλληλα νίκη της Ρεάλ επί της Εφές τερματίζει 1ος με τη Ρεάλ 2η και την ΤΣΣΚΑ 3η μέσω τριπλής ισοαβαθμίας. Πιο λογικό φαίνεται το σενάριο νίκης του Παναθηναϊκού με 4 πόντους διαφορά και νίκης της Εφές μέσα στη Μαδρίτη όπου η ελληνική ομάδα παίρνει τη 2η θέση πίσω από την ΤΣΣΚΑ και μπροστά από Εφές (3η) και Ρεάλ (4η). Στον ίδιο συνδυασμό αποτελεσμάτων (νίκη ΠΑΟ, νίκη Εφές) οι πράσινοι αν φτάσουν στο +26 παίρνουν την πρώτη θέση με την ΤΣΣΚΑ 2η και τους Τούρκους 4ους.
Πάντως το καινούργιο σύστημα διεξαγωγής του ΤΟΠ-16 αποδείχθηκε μια από τις καλύτερες ιδέες του Μπερτομέου. Φοβερές ανατροπές, μεγάλες ανακατατάξεις, ενδιαφέρον μέχρι τέλους αλλά και τίμημα την εξόντωση των ομάδων και των παικτών με πολύ βαρύ πρόγραμμα, συνεχείς αγώνες και πολλές μετακινήσεις...

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Προσοχή!

Προσοχή...κίνδυνος να καταργήσει η ΕΟΚ και το φάιναλ φορ των γυναικών. Δεν υπάρχει κάποια απόφαση αλλά οι πηγές μου στους κύκλους των οργανωμένων οπαδών με ενημέρωσαν ότι ο ημιτελικός Παναθηναϊκού- ΠΑΟΚ είναι υψηλής επικινδυνότητας.
Παρότι, η αστυνομική διεύθυνση Μαγνησίας έδειξε ασυνήθιστα γρήγορα και καλά αντανακλαστικά και απαγόρευσε τη μετακίνηση οργανωμένων οπαδών το επαναλαμβάνω: Το παιχνίδι είναι άκρως επικίνδυνο!

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Σήκω φύγε να μη σε βλέπουμε

Πρεσβευτής λέει της Γερμανίας για να φτιάξει τις σχέσεις των δύο χωρών. Αθλιος προπαγανδιστής που στάλθηκε φυτευτός στην Ελλάδα για να εξαργυρώσει τα τελευταία ψήγματα δημοφιλίας του...
Κοιμήθηκε ο Θεός το 2004 και έγινε μάγκας ο κύριος Ρεχάγκελ και αντί να σεβαστεί ότι κέρδισε χάρη σε αυτή τη χώρα επέστρεψε για να...βοηθήσει. 'Ακου πρεσβευτής καλής θέλησης...
Συνταξιούχος προπονητής από την εποχή της εθνικής ομάδας εξαργύρωσε ότι έγινε πριν από εννέα χρόνια και δεν του φτάνει αυτό. Γύρισε πίσω για να μας δουλέψει ψιλό γαζί και να μας πείσει ότι οι Γερμανοί μας αγαπάνε. Λίγες μέρες μετά το σφαγείο της Κύπρου ήρθε το ραμολιμέντο και προσπάθησε να μας πείσει ότι η Μέρκελ είναι ένας άνθρωπος με χρυσή καρδιά και μας αγαπάει...
Απολαύστε τις δηλώσεις ραμολιμέντου που είναι απλά όργανο των σύγχρονων Γκαίμπελς. Προσωπικά παραλίγο να ξεράσω από αηδία και λυπήθηκα ειλικρινά από το πόσο χαμηλά μπορεί να ξεπέσει κάποιος... Φυσικά ακόμη χειρότερα είναι τα ελληνικά κανάλια που χαραμίζουν μια κάμερα να τον παρακολουθεί στις βόλτες του στην Αθήνα και του δίνουν λόγο για να προπαγανδίζει ασύστολα. Σήκω φύγε κνώδαλο να μη σε βλέπουν τα μάτια μας...

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Για την Κύπρο ή μήπως για όλους μας;

Ένα κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη κυκλοφορεί εδώ και λίγη ώρα αστο διαδίκτυο. Αφορά την Κύπρο αλλά στην ''κραυγή'' του αγαπημένου τραγουδοποιού είδα πολλές σκηνές που ταιριάζουν και στην Ελλάδα. Άνευ δικών μου σχολίων, απλά με μια βαθιά υπόκλιση στις ευαισθησίες του Α.Ι.

«Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:

Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.
Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλίνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων και ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.
Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.
Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;
Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.
Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.
Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!
Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;
Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε η «Εμείς»;
Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.
Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι ελληνική, όμως, πόσο λίγο κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο ελληνική είναι η Ελλάδα!
Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ' έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;
Όταν κλαίγαμε το '74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω...
Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ' αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δεν ζει καλά, κανείς δεν ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ' αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι».
Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ' ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.
Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας.
Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Θα ήμασταν αφελείς αν πιστεύαμε πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, ας πούμε τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε. Ξέρουμε καλά πως ότι έμεινε εκτεθειμένο (το γιατί είναι μια άλλη κουβέντα, που ελπίζω πως θα γίνει), ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.
Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει “plan B”. Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.
Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε... Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.
Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει''.

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Νέα περίπτωση Σαξώνη;

Σύμφωνα με πληροφορίες που έφτασαν στα αυτιά μου ιδιαίτερα προβεβλημένο στέλεχος του ελληνικού μπάσκετ (ειδικά στη δεκαετία του '90) αντιμετωπίζει προβλήματα με τη δικαιοσύνη αφού εμπλέκεται σε μεγάλο σκάνδαλο κατάχρησης δημοσίου χρήματος. Το συγκεκριμένο άτομο που δραστηριοποιήθηκε για πολλά χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν αποκλείεται ακόμη και σήμερα να δηλώσει παραίτηση από μπασκετική θέση την οποία κατέχει, επικαλούμενο άλλες δικαιολογίες.

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Air Georgia

Παρότι δεν είναι καινούργιος στα μέρη μας χρειάστηκε το σόου του στο all star game (η διοργάνωση ήταν απόλυτα πετυχημένη αλλά ο τύπος την ανέβασε στα...ύψη!) για να τον μάθουν και όσοι δεν τον ήξεραν. Στην Αμερική, από τα πρώτα του χρόνια στο μπάσκετ ο Μπρεντ Πετγουέι ήταν γνωστός σαν ''Air Georgia'' για τα απίθανα καρφώματα του! Μάζεψα τα πιο χαρακτηριστικά αν και νομίζω ότι το κάρφωμα με το οποίο κέρδισε τον διαγωνισμό στην Πάτρα είναι εκτός κάθε...ανταγωνισμού και θα κέρδιζε ακόμη και αντίστοιχο διαγωνισμό στο ΝΒΑ!
Σε αυτό το βίντεο ''κατεδαφίζει'' στη διάρκεια φιλανθρωπικού αγώνα τον δημοσιογράφο Ρον Πάρκερ του ESPN!



Ενενήντα δευτερόλεπτα προπόνησης σε απίθανα καρφώματα



Από τις μέρες του στο Αϊντάχο της D-League άλλη μια επίδειξη καρφωμάτων. Μάλιστα, εδώ το ρεπερτόριο του ήταν αντιγραφή των καρφωμάτων με τα οποία ο Ντουάιτ Χάουαρντ κέρδισε τον διαγωνισμό του 2008. Προσέξτε κάπου στο ξεκίνημα τα μαζεμένα καρφώματα με επιτόπιο άλμα!



Και μερικά καρφώματα από το ελληνικό πρωτάθλημα



Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

All Star Basket 290

Στα περίπτερα από χθες το νέο τεύχος του περιοδικού με σπέσιαλ ΝΒΑ θέμα και όχι μόνο: Η Χολιγουντιανή σαπουνόπερα των Λέικερς σε όλο της το μεγαλείο. Ποιός, που, γιατί έβαλε το χεράκι του στη μεγάλη φετινή φαρσοκωμωδία μιας ομάδας που από φαβορί για τον τίτλο αγκομαχάει να φτάσει στα πλέι οφ...
Ακόμη: Οι survivors...Πεδουλάκης και Μπαρτζώκας έφτασαν χωρίς...απώλειες στην τελική στροιφή της σεζόν. Ο Νίκος Μπουρλάκης και ο Νικήτας Αυγουλής αποκαλύπτουν τι....πέρασαν και πως τα κατάφεραν! Δύο σπέσιαλ συνεντεύξεις. Ενας από τους πλέον συζητημένους διαιτητές των τελευταίων ετών ο Τόμι Σχινάς μίλησε στον Νίκο Συρίγο και φωτογραφήθηκε οικογενειακά φορώντας...κόκκινα! Ο Βαγγέλης Αγγέλου είναι από τους προπονητές με άποψη και θέση. Μίλησε στον Παναγιώτη Χορόζογλου για το σήμερα και το αύριο του Άρη.
Ο Γιάννης Ψαράκης και οι.....Γερμανοί επιστρέφουν! Ενα πολύ επίκαιρο ρεπορτάζ για το πως ετοιμάζουν την εισβολή τους στο μπάσκετ ομάδες με βαρύ ποδοσφαιρικό όνομα και ιστορία που ακολουθούν τα χνάρια της Μπάγερν Μονάχου.
Δεν τελειώσαμε: Υπάρχουν ακόμη οι μεγαλύτερες εκπλήξεις στον πρώτο γύρο του κολεγιακού τουρνουα, ένα ρεπορτάζ για το dress code και τα αποτελέσματα της εφαρμογής του στο ΝΒΑ και μια συνέντευξη παρουσίαση του Κώστα Τότσιου που πρόσφατα έγινε ο πρώτος σκόρερ και ο πρώτος σε συμμετοχές παίκτης στην ιστορία της Α2.
Φυσικά δυνατή Κουρούνα με πολλές αποκαλύψεις και ένα αποκλειστικό ρεπορτάζ για δύο λέξεις που θα συζητηθούν πολύ το καλοκαίρι: Παπανικολάου-ΝΒΑ...

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

'Ενα ακόμη θρίλερ

Μπήκε ο Μάρτιος, τελειώνουν οι περιφέρειες στο ΝCAA και αρχίζουν τα θρίλερ και οι εκπλήξεις να πέφτουν σαν....βροχή! Φοβερό φινάλε χθες στην Big East όπου τα κορίτσια του Νοτρ Ντέιμ πήραν τον τίτλο κερδίζοντας μετά από ένα θρίλερ τριών παρατάσεων το Κονέκτικατ με 96-87. Οι ''Ιρλανδέζες'' κέρδισαν δεύτερη σερί χρονιά τον τίτλο της πιο δύσκολης περιφέρειας του γυναικείου NCAA και έφτασαν αισίως τις 23 σερί νίκες ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του σχολείου. Σημαντικότερο, πάντως, της νίκης ότι αυτό ήταν το τελευταίο παιχνίδι της Σκάιλαρ Ντίγκινς της κοπέλας που έκανε υπερ-δύναμη το Νοτρ Ντέιμ, στο γήπεδο της ομάδας. Η Ντίγκινς μετά το τέλος της σεζόν θα ξεκινήσει επαγγελματική καριέρα.
Ιδού και τα καλύτερα στιγμιότυπα του αγώνα:

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Τρία δευτερόλεπτα είναι αρκετά για....

δύο κλεψίματα και ένα buzzer beater! Ίσως το πιο απίθανο φινάλε σε αγώνα μπάσκετ. Συνέβη στα πλέι οφ του γυμνασιακού πρωταθλήματος της Νέας Υόρκης με αντιπάλους το Νιου Ροσέλ και το Μάουντ Βέρνον. Εδώ και δέκα ώρες περίπου το tweeter έχει πάρει φωτιά με αφορμή τον φόργουορντ των Νικς Τζει Αρ Σμιθ που κυκλοφόρησε πρώτος το σχετικό βιντεάκι. Δείτε το και πιστέψτε το απίθανο καλάθι του Χαλίλ Έντνι..


Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

''Εφυγε'' ο Γιώργος Κολοκυθάς

Σε ηλικία 68 ετών άφησε σήμερα το πρωί την τελευταία του πνοή ένας από τους θρύλους του ελληνικού μπάσκετ. Ο Γιώργος Κολοκυθάς έφυγε από ανακοπή καρδιάς...
Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες μπασκετμπολίστες όλων των εποχών και μέχρι την εμφάνιση του Γκάλη ήταν ο μεγαλύτερος σκόρερ που είχε αναδείξει ποτέ το άθλημα στη χώρα μας. Παρότι δεν διέθετε (όπως λένε όσοι πρόλαβαν να τον δουν να αγωνίζεται) ιδιαίτερα αθλητικά προσόντα, ούτε μεγάλο μπόι χάρη στην τεχνική κατάρτιση και την έφεση στο σκοράρισμα κυριαρχούσε μέσα στη ρακέτα. Ξεκίνησε την καριέρα του από τον Σπόρτιγκ και το 1967 πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό. Με τον Παναθηναϊκό πήρε τέσσερα πρωταθλήματα Ελλάδος και έφτασε μέχρι τον ημιτελικό γύρο του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1969 και του Πρωταθλητριών τρία χρόνια αργότερα, όταν ο Παναθηναϊκός αποκλείσθηκε οριακά από την ομάδα θρύλο της εποχής την Ιταλική Ινις Βαρέζε.
Αναδείχθηκε τρεις φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος ενώ οι σημαντικότερες διεθνείς διακρίσεις του ήταν η ανάδειξη του ως πρώτος σκόρερ στα Ευρωμπάσκετ του 1967 και του 1969. Σταμάτησε πρόωρα το μπάσκετ σε ηλικία 29 ετών με αφορμή ένα τραυματισμό στο γόνατο και για πολλά χρόνια στη συνέχεια είχε αποσυρθεί από τα κοινά του αθλήματος. Επέστρεψε πριν από μια δεκαετία σε διοικητικό ρόλο όταν ανέλαβε αρχικά το πόστο του εφόρου των εθνικών ομάδων και ήταν ο μάνατζερ της εθνικής ανδρών το 2005 στο Βελιγράδι και το 2006 στο Τόκιο. Τα τελευταία χρόνια είχε το ρόλο του προέδρου της επιτροπής εθνικών ομάδων.