Εκτακτη συνεργασία λόγω ντέρμπι!

Πριν από λίγο πήρα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου ένα μέιλ που έγραφε... ''Για ανέβασε αυτό το κείμενο στο blog, είναι πολύ καλό''. Το κείμενο το έστειλε ο αναγνώστης του περιοδικού Δημήτρης Πετρίδης που έχει δύο θετικά: α. Αρθρογραφεί σε έντυπα της Θεσσαλονίκης και β. είναι η αδυναμία (λόγω ταλέντου) των υψηλών κλιμακίων του περιοδικού. Το κείμενο είναι όντως καλό και πολύ έξυπνο, το προσυπογράφω και το ανεβάζω, παρά το ''χαρτάκι με τις εντολές'' με μεγάλη μου ευχαρίστηση.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ- ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ

 

Το επιτάσσει η παράδοση: όταν το 1993 ο Παναγιώτης Γιαννάκης επέστρεφε στο Αλεξάνδρειο ως αντίπαλος του Άρη, οι παλιοί του υποστηρικτές τον υποδέχτηκαν με μια… κρεμάλα και είχαν την πνευματική διαύγεια να του υπενθυμίσουν πόσο αγνώμων υπήρξε (αυτό το τελευταίο το επέτυχαν με τη χρήση πολλών λέξεων που ξεκινούσαν από τα ακόλουθα γράμματα: Μ, Γ, Π).

            Την  ίδια σεζόν, ο Φασούλας ανηφόριζε στη Θεσσαλονίκη για να βρεθεί αντιμέτωπος με τον ΠΑΟΚ. Οι ΠΑΟΚτσήδες κατέθεσαν για ακόμη μια φορά τα διαπιστευτήριά τους όσον αφορά στην ευρηματικότητα, κρεμώντας ένα μεγαλειώδες πανό στις εξέδρες, στο οποίο ο Μέγας Αλέξανδρος κατακεραύνωνε την «Αράχνη» και ο ίδιος ο Φασούλας έτρωγε μια μπανάνα!

            Την ίδια τύχη με τους προαναφερθέντες είχαν ο Ζάρκο Πάσπαλι, ο Νίκος Οικονόμου  ακόμα και ο Νίκος Γκάλης, που όταν φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού οι Αρειανοί του ζήτησαν να τη βγάλει, καθότι αποτελούσε αδιάσειστο στοιχείο των πράσινων συναισθημάτων του (“Γκάλη βαζέλα, βγάλε τη φανέλα”).

            Η ανωτέρω ιστορική αναδρομή έρχεται να προσθέσει επιπλέον βάρος στους ώμους των οπαδών του Παναθηναϊκού, οι οποίοι αύριο καλούνται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αποδείξουν πως υπάρχει κόλαση. Ο λόγος, προφανής: ο Βασίλης Σπανούλης, φορώντας τα κόκκινα, θα βρεθεί αντιμέτωπος για πρώτη φορά με την ομάδα που τον καθιέρωσε στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

            Ο ίδιος, αναλύοντας τα αμυντικά του πλάνα για το ματς, δήλωσε πως ετοιμάζεται να φορέσει κράνος. Η τακτική του μπορεί να χαρακτηριστεί εκ των προτέρων ως λανθασμένη, μιας και το κράνος αφήνει πολλά μέρη του σώματος ακάλυπτα. Επιπρόσθετα, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έχουν αποδείξει πολλάκις ότι διαθέτουν εξαίρετο σημάδι, ικανότητα κομβικής σημασίας όταν είσαι στις εξέδρες και επιθυμείς διακαώς να πετύχεις τον αμφιβληστροειδή του Σπανούλη. Η ενδεδειγμένη λύση για την περίσταση είναι η πανοπλία.

            Ωστόσο, πέραν του μεγάλου γεγονότος της επιστροφής Σπανούλη- που μονοπωλεί, είναι η αλήθεια, το ενδιαφέρον των μπασκετόφιλων- θα υπάρξει και αγώνας. Και, μάλιστα, ανάμεσα σε δύο εκ των κορυφαίων ομάδων της Γηραιάς Ηπείρου.

            Το προβάδισμα, λόγω της έδρας και της, διαμορφωθείσας τα τελευταία χρόνια, παράδοσης, το έχει ο Παναθηναϊκός. Μπορεί να του λείπει ο Μάριτς, ωστόσο ο Νίκολας ανέρρωσε και θα παίξει κανονικά. Το μεγάλο στοίχημα για τον Ομπράντοβιτς θα είναι να βρει μερικά ποιοτικά λεπτά από τους Καλάθη και Τέπιτς, ούτως ώστε να δοθούν οι απαραίτητες ανάσες στο Διαμαντίδη.

            Στην αντίπερα όχθη, ο Ίβκοβιτς θα πρέπει να βρει μια λύση για τα συνεχή πικ-εν-ρολ του Παναθηναϊκού, ειδικά όταν βρίσκεται στο παρκέ ο Νεστέροβιτς, ο οποίος αδυνατεί ν’ αναπτύξει ταχύτητα μεγαλύτερη των 2 χλμ/μέρα. Εξυπακούεται ότι μεγάλο ρόλο θα παίξει το αν ο Σπανούλης θα επηρεαστεί από τις πρώτες 6-7 σφαίρες που θα τον βρουν στο στήθος και αν ο Τεόντοσιτς θ’ ακούσει το ξυπνητήρι που χτυπάει από τον Οκτώβριο και θα ξυπνήσει επιτέλους.

            Το ιδεατό σενάριο για τους Παναθηναϊκούς θα ήταν η νίκη της ομάδας τους με 89 πόντους και η δημόσια παραδοχή του Σπανούλη πως έκανε λάθος το καλοκαίρι που έφυγε, επιλέγοντας ως τιμωρία τον οικειοθελή λιθοβολισμό του. Στο ρόλο του αναμάρτητου ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, που κάτι μας λέει ότι δε θα δυσκολευτεί καθόλου να “βαλέτω το λίθο”.

            Η ονειρική κατάληξη για τους Ολυμπιακούς περιλαμβάνει νίκη με τρίποντο του Σπανούλη στην εκπνοή και η ακόλουθη δήλωση στο κέντρο του γηπέδου, μπροστά στα μάτια των αποσβολωμένων γηπεδούχων: «τόσα χρόνια που φορούσα το τριφύλλι, από κάτω πάντα είχα μια φανέλα του Ολυμπιακού- της ομάδας της καρδιάς μου».

             Όσο για το ευτυχές φινάλε που οραματίζονται όσοι αρνούνται να πιουν το δηλητήριο της αντιπαλότητας, αυτό περιλαμβάνει μια πορτοκαλί μπάλα: μπάσκετ, μπάσκετ, μπάσκετ.

Καλό παιχνίδι.