Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Σιγή ασυρμάτου

Εγώ ο ταπεινός γραφιάς δεν βρήκα μια λέξη παραπάνω όλη τη μέρα να προσθέσω στα όσα λέει αυτή η αφίσα.
Τον έλεγαν Δ.Χ. Δυστυχώς, τα....προσωπικά δεδομένα μπορεί να απαγορεύσουν να μπει στη ίδια λίστα με τον Κώστα Γεωργάκη και πολλούς άλλους που θυσίασαν τη ζωή τους μήπως και ξυπνήσουμε! Διότι, κόντρα στην άθλια προπαγάνδα των μίντια όπου αργυρώνητοι κατ΄ όνομα δημοσιογράφοι κατασκευάζουν ειδήσεις για την αποχαύνωση ενός λαού, η αυτοκτονία του 77χρονου ήταν Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΠΡΑΞΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ...

10 σχόλια:

  1. http://www.basketblog.gr/pages/ViewContent.aspx?l=1&e=i&p=3&i=100195&t=1&c=41&w=0&m=1

    Καλό του Ταξίδι...
    (ο καθένας μας δίπλα στον άλλον,να μην τους κάνουμε την χάρη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραια τα ποιητικα λογια, προφανως και πρεπει να αναγνωρισουμε ολοι οτι η κατασταση που ζουμε τον οδηγησε εκει αλλα το να λες οτι ηταν η αυτοκτονια του ανθρωπου "Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΠΡΑΞΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ" ειναι το λιγοτερο που μπορει να πει κανεις αστοχο. Υπερτατη πραξη διαμαρτυριας δεν ειναι να αυτοκτονησεις, υπερτατη πραξη διαμαρτυριας ειναι να διεκδικησεις τη ζωη που σου ανηκει και οχι το θανατο. Οποιοε θελει να κανει κατι γι αυτο που ζουμε ας ψαχτει να δει τι καλυτερο μπορει να κανει, αν η μεγαλυτερη πραξη διαμαρτυριας ηταν η αυτοκτονια η κοινωνια θα ειχε αφανανιστει εδω και χιλιαδες χρονια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπερτατη πραξη διμαρτυριας δεν ητανε. Θα ητανε αν αντι να αυτοκτονησει, εμπαινε μες την βουλη και εστελνε μερικους στο διαολο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα συμφωνήσω με τους από πάνω. Απόλυτα σεβαστό το μήνυμά του, συγκλονιστική η πράξη του, αλλά η αυτοκτονία είναι πάντα μια βαθιά προσωπική (για να μην πω εγωιστική) πράξη. Εμείς που μένουμε σε αυτόν τον κόσμο βεβαίως μπορούμε να εμπνευστούμε και με τις πράξεις μας να τιμήσουμε το μήνυμά του, η πράξη όμως καθεαυτή δεν είναι άξια ούτε επαίνου ούτε φυσικά μίμησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιώργος Λεβέντης6 Απριλίου 2012 στις 5:05 μ.μ.

    Το βαθυστόχαστο ''δεν ήταν αυτοκτονία,ήταν δολοφονία'' είναι το τέλειο κερασάκι στο κείμενό σου.Αυτό περιμένει κάθε πιτσιρικάς που θα τον βγάλει ο δρόμος σε ένα ΑΘΛΗΤΙΚΟ μπλογκ.Αποθέωση μιας αυτοκτονίας σε συνδυασμό με τσιτάτα βαθιάς και επεξεργασμένης πολιτικής σκέψης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διαφωνούντες αναγνώστες και σχολιογράφοι.
    Προτίμησα να γράψω αργά το βράδυ δύο κουβέντες. Οταν ήμουν σίγουρος και είχα διαβάσει τι έγραφε το σημείωμα του αυτόχειρα.
    Να γράψω την άποψη μου με εξαίρεση το σχόλιο του Γ.Λ. που θα το απαντήσω ξεχωριστά...
    Ο θεωρητικός της αυτοκτονίας ήταν Έλληνας. Ο Τζέισον Ξενάκης αδελφός του Ιωάννη Ξενάκη. Διωγμένος από τρία αμερικάνικα πανεπιστήμια όπου είχε προσληφθεί ως καθηγητής φιλοσοφίας λόγω της αύξησης κρουσμάτων αυτοκτονίας μεταξύ των μαθητών του. Στο βιβλίο του ''Χίππηδες και κυνικοί'' (το οποίο ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΕΠΟΧΗ) αναλύει την αυτοκτονία ως πράξη ηρωϊσμού και υπάρχει μια εκτενής αναφορά σε δημόσιες αυτοκτονίες. Τις θεωρεί πράξεις εξαιρετικής τόλμης γιατί ο αυτόχειρας μοιράζεται τις τελευταίες (με δική του επιλογή) στιγμές. Είναι εξαιρετικά δύσκολο σε μια απάντηση να αναλύσω νοήματα τέτοιου είδους.
    Στο θέμα μας...Διαβάζοντας κάποιος το σημείωμα του καταλαβαίνει ότι ο αυτόχειρας δεν αυτοκτόνησε γιατί είχε κάποιο προσωπικό πρόβλημα. ΠΡΙΝ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ έκανε μια πράξη διαμαρτυρίας... Διαβάστε την ιστορία του Κώστα Γεωργάκη και πείτε μου μετά αν αυτοπυρπολήθηκε από εγωισμό...
    Δεν είπα ότι πρέπει να βρει μιμητές η πράξη αλλά αφού δεν κάνουμε αυτό που λέει ο Tommygun κάποιοι άλλοι τρόποι πρέπει να βρεθούν για να ξυπνήσουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Γιώργος Λεβέντης
    Πίστευα ότι μετά από 500 κείμενα πολλά εκ των οποίων έχεις σχολιάσει (για να μην πω τα περισσότερα) θα είχες αντιληφθεί ότι αυτός που κρύβεται πίσω από τη λέξη ''κουρούνα'' δεν ασχολείται μονοδιάστατα με ένα σπορ, ούτε οι φίλοι του περιορίζονται σε προπονητές,παίκτες και προέδρους του μπάσκετ. Επειδή λοιπόν ένα μπλογκ είναι στην πραγματικότητα ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο (ή τουλάχιστον έτσι ξεκίνησαν τα μπλογκ) έχω δικαίωμα να παρεκλίνω μια στο τόσο από το κεντρικό μου θέμα και να κάνω μια ενοχλητική κατάθεση σκέψεων. Ξέρω ότι πολλοί μπαίνουν εδώ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για να διαβάσουν παρασκήνια και inside informations του μπάσκετ.
    Επίσης, δεν διεκδίκησα ποτέ (μα ποτέ)την κατοχή μιας βαθιάς και επεξεργασμένης πολιτικής σκέψης. Το ακριβώς αντίθετο. Αφησέ μου μόνο το δικαίωμα να είμαι σκεπτόμενος έστω με το δικό μου λάθος τρόπο. Εχω κατηγορηθεί για εθνικιστής, για λαϊκιστής και για πολλά άλλα. Αν κάποιος με κατηγορήσει και για ανεγκέφαλο δεν θα το αντέξω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιώργος Λεβέντης6 Απριλίου 2012 στις 9:24 μ.μ.

    Παρεξήγησις,δεν εννοώ πως το μπλογκ πρέπει να ασχολείται μόνο με αθλητικά ζητήματα,ούτε εμείς θα σου επιβάλουμε απόψεις,τα χουμε πει αυτά.Εννοώ πως ως αθλητικό μπλογκ στο οποίο καταλήγουν δεκάχρονα παιδιά,ο τρόπος με τον οποίο ασχολείσαι με ζητήματα όπως οι αυτοκτονίες πρέπει να είναι προσεκτικός.Και επιμένω σε αυτό.

    Τώρα για τα υπόλοιπα,εντάξει έχει ο καθένας τη γνώμη του.Συναναστρέφομαι με μια γενιά που έφαγε τα νιάτα της στα πανεπιστήμια και τώρα τρέχει για 800 ευρώ.Κανένας μας όμως δε θεωρεί πως η ενδεδειγμένη λύση είναι να αυτοκτονήσει ή να πετάσει τομάτες ή να ψηφίζει γραφικά κομματα για πλάκα.Ο καθενας ό,τι καταλαβαίνει.Αλλά ανεξάρτητα με το τι γράφει το κάθε σημείωμα,η αυτοκτονια είναι μια πράξη προσωπική που αφορά τα αδιέξοδα κάποιου και τον πόνο που αφήνει στους δικούς του ανθρώπους.Δεν προσφέρεται για μαθήματα ερασιτεχνικής πολιτικης ψυχολογίας.Κανένας δεν αυτοκτονεί για να γίνει κλισέ,oύτε οι αυτοκτονίες είναι δείγμα πολιτικής λογικής.Η ανθρωπότητα έχει περάσει χειρότερα από το μημόνιο και επέζησε,γιατί επέζησαν οι άνθρωποι.Ο θάνατος του κάθε ανθρώπου ας επιτρέψουμε πρώτα να ανήκει στους οικείους του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γιώργος Λεβέντης
    Η αφίσα που δημοσίευσα ήταν δημόσια. Υπήρχε σε όλη την Αθήνα! Ας βελτιωθεί η άθλια ποιότητα της ¨¨ελεύθερης¨¨ τηλεόρασης (για παράδειγμα) με την οποία μεγαλώνει τρίτη γενιά παιδιών και μετά συζητάμε για τις επιδράσεις πάνω στα μικρά παιδιά.
    Συμφωνώ ότι ο θάνατος ενός ανθρώπου ανήκει στους οικείους του. Εκτός αν γίνεται μέρα μεσημέρι στο Σύνταγμα, στο κέντρο της Αθήνας και με ένα σημείωμα που δεν έχει να κάνει με προσωπικούς λόγους αλλά αποτελεί κατάθεση πολιτικής θέσης και επέχει θέση διαμαρτυρίας. Τότε, αγαπητέ μου, ανήκει σε όλους μας και είναι πολιτική πράξη. Οπως θα επιμένω ήταν πολιτική πράξη η αυτοκτονία του φοιτητή Κώστα Γεωργάκη, την οποία λόγω δικτατορίας φρόντισαν να ¨¨πνίξουν¨¨ όλα τα καθστετωτικά μέσα της εποχής.
    Σαφώς και η ανθρωπότητα έχει επιζήσει χειτόερων καταστάσεων. Αλλωστε και μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα ενδέχεται εκτός από τις κατσαρίδες να επιβιώσουν και μερικοί άνθρωποι για να συνεχιστεί η ζωή....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολλές αφίσες κυκλοφορούν και πολλά επηρεάζουν τα παιδιά,αυτό δε σημαίνει πως το να προωθούμε την αυτοκτονία ως ηρωισμό έχει νόημα.Kαι σόρι που θα σου χαλάσω την υπεραπλούστευση,αλλα δε ζούμε σε δικτατορία.Aν κάποιος νέος πάντως με δύο μεταπτυχιακά που τώρα δουλευει σε εταιρεια για 800-900 ευρώ αυτοκτονήσει αφήνοντας ένα σημείωμα εναντίον σου,γράφοντας πως είναι απαράδεκτο οι νέοι επιστήμονες να αμείβονται εξευτελιστικά ενώ οι αθλητικογράφοι είναι δεκαπλάσιοι από οσους χρειάζεται η αγορά και πει πως αυτοκτονεί εξαιτίας σου θα σου αναγνωρίσω το δικαίωμα να μη θεωρείσαι δολοφόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή