Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Κουρουνο-προβληματισμοί και εξομολογήσεις






Είδα πριν από λίγο το τελευταίο σχόλιο για την ’’αποχή’’ μου από το μπλογκ και αποφάσισα να γράψω δύο κουβέντες για να μην γίνουν λάθος ερμηνείες. Τόσο η στήλη μου στο περιοδικό, όσο και το blog δεν είναι στήλες άποψης και αμπελοφιλοσοφίας. Βασίζονται σε πληροφορίες και ρεπορτάζ… Λοιπόν, εδώ και 10-15 μέρες με όποιον άνθρωπο του μπάσκετ και να μιλήσω στο τηλέφωνο μετά από πέντε λεπτά (το πολύ πολύ) η κουβέντα γυρίζει στα…γνωστά: Στα λεφτά που δεν έχουν οι ομάδες, στα λεφτά που δεν υπάρχουν στην Ελλάδα, στις πολιτικές εξελίξεις και όλα τα σχετικά. Πολλές φορές αυτές τις μέρες έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να γράψει για εντελώς άσχετα με το μπάσκετ θέματα! Και αυτό μου συμβαίνει για πρώτη φορά στη ζωή μου. Τουλάχιστον με τέτοια συχνότητα…

Δίπλα μου, γύρω μου κόσμος χάνει δουλειές που δύσκολα θα ξαναβρεί, φίλοι καλοί σκέφτονται να μεταναστεύσουν, δεν υπάρχει άνθρωπος να χαμογελάει ούτε για δείγμα. Τις προάλλες με έπιασε υπαρξιακή κρίση και είχα τύψεις συνείδησης. Πέρασα από ένα δισκάδικο-τρύπα που μου προμηθεύει υλικό και ο συμπαθέστατος ιδιοκτήτης, παλιός ρόκερ και ωραίος τύπος όταν τον ρώτησα για κάτι ’’φάτσες’’ που σύχναζαν στο μαγαζί του μου είπε μέσες άκρες. ’’Έχω να τους δω μήνες. Ποιος να ασχοληθεί με βινύλια ρε αδελφέ τέτοια εποχή’’. Βγαίνοντας από το μαγαζί του δεν ήξερα τι να πω στον εαυτό μου. Να αισθανθώ ένοχος που έχω ακόμη τη δυνατότητα να αγοράζω τρεις δίσκους βινυλίου (ήταν και καλοί πανάθεμα τους κάτι garage-punk δυσεύρετα), να στεναχωρηθώ που όσα θεωρούσαμε δεδομένα και σταθερά χάνονται με φοβερούς ρυθμούς. Με απλά λόγια: Για να είσαι συνεπής σε ένα μπλογκ όπως τούτο εδώ οφείλεις να είσαι και στα καλά σου ή να είναι και όλοι οι άλλοι στα καλά τους. Δεν μπορείς να γράφεις για μπάσκετ και να παριστάνεις ότι δεν τρέχει τίποτα διότι δύο τινά συμβαίνουν. Η είσαι αναίσθητος ή έχεις λύσει το πρόβλημα σου. Επειδή στην περίπτωσή μου δεν ισχύει τίποτε από τα δύο ζητάω τη συμπάθεια σας για την σκόπιμη αμέλεια και ασυνέπεια μου. Χώρια που στο μπάσκετ όπως έγραψα και πιο πάνω υπάρχει μια παγερή ακινησία! Όχι δεν κινδυνεύω να με χαρακτηρίσει ο Σαρκοζί καταθλιπτικό αλλά ψάχνω νέα σημεία ισορροπίας και στήριξης! Το σίγουρο είναι ότι θα μου περάσει.

Υ.Γ. 1 Συμφωνώ για να μη γράφω επι μέρους σχόλια και απαντήσεις ότι η συνέντευξη του Διαμαντόπουλου ήταν από τις πολύ καλές που έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό. Ο Γιώργάκης είτε κάποιος συμφωνεί μαζί του, είτε διαφωνεί ’’τα λέει’’ και δεν φοβάται να μιλήσει δημόσια. Προσωπικά με τα περισσότερα από όσα είπε δεν συμφωνώ αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το δικαίωμα του να μιλάει μακριά από στερεότυπα όπως έκανε πάντοτε. Και σε τελική ανάλυση το μοναδικό κακό που έκανε σε όλη τη χαμένη καριέρα του το έκανε στον εαυτό του.

Υ.Γ. 2 Πέρασα ένα πρωί από τα γραφεία του περιοδικού και χάρηκα ιδιαιτέρως με 1-2 επιστολές-μέιλ αναγνωστών που μου έδωσαν να διαβάσω. Μέσα σε όλο αυτό τον χαμό αποδείχθηκε ότι το περιοδικό έχει ένα σκληρό πυρήνα φανατικών αναγνωστών που όχι μόνο δεν το εγκατέλειψαν αλλά το στήριξαν στη νέα του μορφή. Τα γράφω αυτά στο μπλογκ γιατί είναι ο μοναδικός κόμβος διαδραστικής επικοινωνίας με τους αναγνώστες μας και θυμάμαι ότι δικαίως –για τη στιγμή και τα δεδομένα- είχαν εκφραστεί πολλοί φόβοι για τη βιωσιμότητα του περιοδικού με τη μετατροπή του σε μηνιαίο έντυπο. Θα το γράψω απλά και ας ακουστεί σαν φτηνός λαϊκισμός. Δεν έχουμε όσους αναγνώστες θέλουμε να έχουμε αλλά έχουμε τους καλύτερους. Διαβάστε τη στήλη επιστολών του επόμενου τεύχους και θα δείτε τι εννοώ…

Υ.Γ. 3 Και επειδή κάνουμε κέφι να τους επιβραβεύσουμε το επόμενο δωράκι δεν θα δοθεί μέσω του περιοδικού αλλά μέσω του blog. Σε λίγες μέρες από τώρα… Διότι μόνο μια άθλια κουρούνα σαν και του λόγου μου μπορεί να ’’δωροδοκεί’’ δημοσίως με δώρα τους αναγνώστες της και να μην κινδυνεύει να συλληφθεί.

6 σχόλια:

  1. Με την ευκαιρία κουρουνίτσα μου, σήμερα γιορτάζουμε!

    Σαν σήμερα, Παρασκευή -κατά σύμπτωση ίδια μέρα- 11 Νοεμβρίου 2005 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του AllStar basket και σήμερα κλείνουμε 6 χρόνια!

    Με την ευχή να μακροημερεύσουμε αλλά εκτός από χρόνια πολλά ευχόμαστε και χρόνια καλά τόσο στο περιοδικό μας όσο και στο μπάσκετ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν είσαι μονή κουρούνα με υπαρξιακά προβληματα .
    Oι ποιο πολλοί λόγο της κρίσης κοντεύουμε να πάθουμε κατάθλιψη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το καλύτερο φάρμακο για την κατάθλιψη είναι η εγρήγορση ..........αντίδραση....και φυσικά το τσίπουρο.....
    Πόσο ετών είσαι????γιατί βλέπω ίδια μουσικά γούστα......
    Τι να τα κάνεις τα λεφτά όταν δεν έχεις φράγκο...
    Λεφτά δεν υπήρχαν ποτέ μόνο λογιστικό χρήμα..
    Αέρας δανεικός που είναι η πεμπτουσία του συστήματος !!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. H πλάκα είναι πως γράφεις υπέροχα για μη-μπασκετικά ζητήματα...
    Γράψε για κανά βιβλίο ντε!


    υ.γ. το Art-rat είναι η τρύπα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σίγουρα η εποχή αυτή είναι ότι χειρότερο έχουμε ζήσει ,τουλάχιστον οι περί των πενήντα ετών. Ομως αν το αφήσουμε να μας κυριεύσει θα είναι ότι χειρότερο. Στις δύσκολες λοιπόν αυτές ημέρες,το να ασχολούμαστε με το μπάσκετ ( με τα όποια του προβλήματα ) είναι μια αποτοξίνωση . Παράδειγμα όλα τα χθεσινά φοβερά σε εξέλιξη παιχνίδια και η μεγάλη χαρά από την τέταρτη φετινή νίκη της ομάδας μου ( ΚΟΛΟΣΣΟΣ ) μετά από τρεις παρατάσεις ,έστω και αν δεν το βλέπαμε τηλεοπτικά αλλά από το site του ΕΣΑΚΕ που σέρνονταν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εγώ έκανα το λάθος και πήγα στην Πυλαία να δω το ΠΑΟΚ-Πανιώνιος.
    Τραγικές ομάδες, ακόμα πιο τραγικοί παίκτες.
    Ένας μόνο παίκτης από κάθε ομάδα έβαλε και τις δύο βολές που κέρδισε σε μόνο μία περίπτωση.
    Λάθη επί λαθών.
    Ο ΠΑΟΚ ειδικά ήταν άθλιος.
    Πόνεσαν τα μάτια μου.
    Ούτε 2007-2008 που παλέυαμε για την παραμονή δεν παίζαμε τόσο άσχημα.
    Κλάμα και θλίψη.
    Όσο για το σχόλιο μου που ανέφερες απλά θέλουμε βοήθεια για να ξεπεράσουμε ψυχολογικά τουλάχιστον αυτήν την πολιτική αθλιότητα και το ξεπούλημα της χώρας μας για να μην αυτοκτονήσουμε ομαδικώς.
    Γνωρίζω το πόσο δύσκολο σου είναι καθώς δεν νομίζω το πραγματικό σου όνομα να είναι Ωνάσης.
    Αλλά τα δύσκολα είναι για τους δύσκολους.
    Νομίζω ότι όλο το blog αναφωνει ότι θέλουμε τις κουρουνοδόσεις μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή