Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Να κλάψουμε ή να γελάσουμε;

Αφού πέρασε τη χειμερία νάρκη του ο ΠΣΑΚ δια στόματος του προσωρινού-υπηρεσιακού προέδρου του Γιώργου Παυλίδη επανεμφανίσθηκε με μια δριμύτατη ανακοίνωση κατά του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Αφορμή, η άρνηση του Μαυροκεφαλίδη να παίξει στην εθνική ομάδα. Για λόγους δεοντολογίας και επειδή για να σχολιάσω κάτι πρέπει να υπάρχει ατόφιο παραθέτω την ανακοίνωση. Τα...κουρουνίστικα στο τέλος:
"Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ μπερδεμένος αισθάνομαι για το ποια τελικά είναι η σχέση των επαγγελματιών και ερασιτεχνών παικτών με τους εργοδότες τους ή με τα σωματεία τους...

Αυτό που με απασχολεί όμως τις τελευταίες ώρες είναι η απαίτηση (και όχι παρότρυνση) να εκπληρώσουν οι αθλητές τις υποχρεώσεις τους στις εθνικές ομάδες και ο τρόπος με τον οποίο αυτό τέθηκε από τον πρόεδρο της ΕΟΚ. Για αυτό θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου. Δεν ξέρω κατά πόσο τα προβλήματα του επαγγελματικού αθλητισμού προέρχονται καθαρά από την υπέρ-εμπορευματοποίησή του. Εφόσον ο επαγγελματικός αθλητισμός απαιτεί έσοδα για να μην συντηρείται από τους φορολογούμενους, ποιος αποφασίζει τελικά τι είναι και τι δεν είναι υπέρ-εμπορευματοποίησή; Δεν ξέρω αν σε μια εποχή που η κατάχρηση κοινοτικών και κρατικών κονδυλίων αναφέρεται ως κύριος υπαίτιος για την οικονομική κατάσταση της χώρας μας, οι υψηλά αμειβόμενοι αθλητές από έσοδα που προέρχονται από μη-κρατικά κονδύλια μπορούν να χαρακτηριστούν ως κοινωνικά προκλητικοί. Όσο για το φαινόμενο που παίκτες-σημαίες των σωματείων φεύγουν για άλλα σωματεία, αυτό προκαλείται από διάφορους παράγοντες. Τόσο από μια πιθανή μείωση αποδοχών, όσο και από εξοστρακισμό λόγο μείωσης αγωνιστικής απόδοσης ή τραυματισμού. Δηλαδή, το φαινόμενο απομάκρυνσης ενός επώνυμου παίκτη από ένα σωματείο είναι ένα νόμισμα που έχει δυο όψεις και με αυτήν την πραγματικότητα ζει κάθε επαγγελματίας αθλητής. Κάθε επαγγελματίας δέχεται πίεση από τα σωματείο του να είναι αποδοτικός στο μέγιστο κατά την διάρκεια της χρονιάς. Οι υποχρεώσεις του προγράμματος της εθνικής ομάδας δεν είναι λιγότερο επίπονες. Αυτό απαιτεί από τον αθλητή να είναι καλά γυμνασμένος και καλά στην υγεία του. Αλλά κανένας αθλητής δεν είναι μια μηχανή. Πρέπει να ξεκουράζεται και να φροντίζει τους τραυματισμούς του, πρέπει να έχει μια ποιοτική επαφή με την οικογένεια του και τους οικείους του για να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία. Όλα αυτά για να αντεπεξέλθει αντάξια στις απαιτήσεις των σωματείων κατά την διάρκεια της αγωνιστικής χρονιάς. Γιατί λοιπόν είναι μεμπτό να αρνηθούν την συμμετοχή τους στην εθνική κατά καιρούς, αφού φαίνεται να είναι τελικά απαραίτητο για το επάγγελμά τους ώστε να αποφύγουν σοβαρούς τραυματισμούς, κακή αγωνιστική απόδοση και μετέπειτα εξοστρακισμό τους από τα σωματεία; Συμμερίζομαι την αγωνία του κ. Βασιλακόπουλου για την Εθνική ομάδα. Αλλά είμαι σίγουρος πως αυτή θα μας κάνει περήφανους με όποια σύνθεση, με αυτό που θα επιδείξει, ασχέτως διάκρισης. Πάρα πολλοί παίκτες έχουν επενδύσει τα νιάτα τους για να γίνουν καλοί καλαθοσφαιριστές, για αυτό και έχουμε τόσο πολύ ταλέντο στο μπάσκετ στην χώρα. Εγώ πάντα ήμουν από αυτούς που του αρέσει να βλέπει την Εθνική να παίζει επειδή του αρέσει να βλέπει την Εθνική να παίζει, όχι γιατί προσμένω διακρίσεις. Είμαι της άποψης πως σε αυτήν πρέπει να παίζουν αυτοί που θέλουν και μπορούν και όχι αυτοί που θέλουν αλλά δεν μπορούν και εξαναγκάζονται, ούτε αυτοί που απλά δεν θέλουν. Είναι ωραίο να βλέπεις πως παίζει μια Εθνική που ξέρεις πως αυτοί που την απαρτίζουν θέλουν και μπορούν. Είμαι λοιπόν στο μέρος και του Δημήτρη και του Λουκά και του Σοφοκλή και όλων όσων θα δώσουν παρών στο πρώτο ραντεβού της Εθνικής. Αυτό που με προβληματίζει όμως είναι αυτά που θέσαμε σαν προβλήματα ως ΠΣΑΚ συνεχίζονται να μην απαντιούνται. Θα πληρωθούν οι παίκτες τα δεδουλευμένα τους την σεζόν 2010-11 και τα προηγούμενα; Οι χρεωμένες ομάδες θα έχουν επιπτώσεις; Είναι επαγγελματίες οι συνάδελφοι μας στην Α2 κατηγορία; Θα τους αποδοθούν ένσημα και ιατροφαρμακευτική ασφάλιση; Θα διώξουμε την βία από τα γήπεδα μας και θα καλοδεχτούμε ξανά τις οικογένειες; Αφού μοιράστηκα αυτά μαζί σας, εκεί θα στρέψω πάλι την προσοχή μου". Καλή επιτυχία στα παιδιά τις Εθνικής Ταπεινά Γιώργος Παυλίδης Πρόεδρος ΠΣΑΚ’’

Μέσα από όλο αυτό τον ωκεανό ατελείωτης θεωρητικολογίας τι να πρωτοδιαλέξεις; Και μόνο που ο...ταπεινός κύριος Παυλίδης με μετατρέπει σε υποστηρικτή του Γιώργου Βασιλακόπουλου (άλλο κακό να μη με βρει) αρκεί για να θεωρήσω με τη δική μου ταπεινότητα ως ιστορικής σημασίας την ανακοίνωση... Κατά τον  κύριο Παυλίδη λοιπόν επειδή οι αθλητές πληρώνονται από ιδώτες δεν είναι υποχρεωμένοι να παίζουν στην εθνική ομάδα! Ωραία λογική. Με την ίδια λογική οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν έπρεπε να πηγαίνουν στρατιώτες! Τι αποδεικνύει αυτή η συλλογιστική; Πολύ απλά ότι οι παίκτες (μηδέ των μπασκετμπολιστών εξαιρουμένων) είναι ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΠΑΡΤΑΚΗΔΕΣ! Οταν για παράδειγμα δεν έχουν συμβόλαια και θέλουν να φτιάξουν το όνομα τους την εθνική τη χρησιμοποιούν ως όχημα για να αυξήσουν τις μετοχές τους. Αυτό φυσικά είναι fair διότι ως γνωστό τα καλά και συμφέροντα...Είμαι από εκείνους που θεωρούν ότι στον ελεύθερο επαγγελματικό αθλητισμό ισχύουν οι νόμοι του ελεύθερου εμπορίου. Κάποιος πληρώνει και δεν υφίσταται θέμα κοινωνικής πρόκλησης. Αλλά αυτό δεν τους βγάζει έξω από το πλαίσιο του υπόλοιπου μπάσκετ. Η εθνική ομάδα ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ. Είναι κάτι που γουστάρουμε όλοι οι μπασκετόφιλοι και θέλουμε να τη βλέπουμε να πηγαίνει καλά. Τα ευχολόγια του τύπου ’’και οι άλλοι θα τα καταφέρουν’’ είναι επιχείρημα μαθητού του δημοτικού και όχι υποτιθέμενου συνδικαλιστή. Οπως επίσης τα επιχειρήματα για τις καλοκαιρινές διακοπές. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ αγώνες στις εορταστικές μέρες ενώ κανονικά οι επαγγελματίες μπασκετμπολίστες όπως γίνεται στο ΝΒΑ έπρεπε να αγωνίζονται ΚΥΡΙΩΣ το διάστημα, τις μέρες και τις ώρες που μπορεί να τους δει ο κόσμος στο γήπεδο. Να ξεκουραστούν το καλοκαίρι αλλά για πόσο ακριβώς; Οι υποχρεώσεις των διεθνών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού τελείωσαν αρχές Ιουνίου (των υπολοίπων ακόμη νωρίτερα), ήδη έχει μεσολαβήσει σχεδόν 1,5 μήνας και παραδοσιακά η προετοιμασία της εθνικής όπως γνωρίζουν καλά οι διεθνείς (επειδή δεν παίξατε ποτέ στην εθνική ανδρών μπορείτε να ρωτήσετε τους συναδέλφους σας κ.Παυλίδη) ούτε σκληρή είναι και αφαιρείται από τον χρόνο προετοιμασίας των ομάδων τους! Αν για να επανέλθει η πνευματική σταθερότητα των διεθνών και να αποκατασταθούν οι οικογενειακές σχέσεις απαιτούνται 4-5 μήνες μιλάμε για πραγματικά πολύπλοκες καταστάσεις και πολυσύνθετες προσωπικότητες. Επίσης το ότι έχουν επενδύσει τα νιάτα τους για να γίνουν καλοί παίκτες είναι επίσης ισχυρισμός επιπέδου μαθητή γυμνασίου. Παγκοσμίως, ο υψηλού επιπέδου πρωταθλητισμός έχει πολύ συγκεκριμένα χρόνια ακμής, στα 35 του ένας αθλητής είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει στη ζωή του και αν είναι αρκούντως έξυπνος έχει λύσει και τα βιοτικά του προβλήματα! Ποιά χρόνια της ζωής του πρέπει να επενδύσει ένας μέσος έλληνας επαγγελματίας για να καταξιωθεί και να παίρνει απλά ένα ικανοποιητικό μισθό; Με τα σημερινά δεδομένα πρέπει να φτάσει γύρω στα...40 για να ζει αξιοπρεπώς. Και επαναλαμβάνω ότι δεν διαμονοποιώ τα χρήματα που παίρνουν οι αθλητές διότι δεν τα κλέβουν και κάποιοι τα δίνουν. Δεν αντέχω όμως τη φτηνή πολιτική και τη δημαγωγία χαμηλού επιπέδου με δικαιολογίες που δεν πείθουν ούτε δεκάχρονο! Ναι κύριε Παυλίδη είναι μεμπτό για ένα αθλητή σε εποχές που έχει κλείσει ο κύκλος μεγάλων παικτών του ελληνικού μπάσκετ να λέει όχι στην εθνική ομάδα! Πολύ μεμπτό ειδικά αν προέρχεται από μια πολύ καλή σεζόν και όταν έχει χαραμίσει για την εθνική ομάδα ελάχιστο από τον ελεύθερο χρόνο του...Ο Μαυροκεφαλίδης (τον οποίο συμπαθώ και θεωρώ εξαιρετικό παιδί που απλά έχει λάθος υποστηρικτές) έχει όλες κι όλες 4 (το γράφω και ολογράφως ΤΕΣΣΕΡΙΣ!!!) συμμετοχές στην εθνική ανδρών, 12 στην εθνική εφήβων (ένα καλοκαίρι δηλαδή) και άλλες 30 στην νέων ανδρών. Και είναι ήδη 27 ετών και όχι...21...
Στα θέματα δεδουλευμένων, Α2 κλπ. εννοείται ότι συμφωνώ απόλυτα με τα όσα λέει ο υπό προθεσμία πρόεδρος του ΠΣΑΚ που καλό είναι μια και διαθέτει δημοκρατικές διαδικασίες να αφήσει να γίνουν και εκλογές στον σύνδεσμο αντί να γίνονται ενστάσεις επί ενστάσεων...

39 σχόλια:

  1. Σε αυτή τη συζήτηση δε συμμετέχω παραδοσιακά,γιατί κανείς δεν έχει-κατά την ταπεινότατη άποψή μου- την απαραίτητη ευρύτητα πνεύματος που θα τον κάνει αξιόπιστο κατήγορο του οποιοδήποτε.Και αυτό αφορά από τον παραμικρό χουλιγκάνο που κρίνει τη συμμετοχή στην Εθνική με βάση τα συλλογικά πάθη μέχρι τους καταξιωμένους μπασκετικούς δημοσιογράφους που έχουν σημαντικότατο μερίδιο ευθύνης για ουκ ολίγες αντιμπασκετικές απόψεις που έχουν περάσει με μοχλό την Εθνική.Τα πράγματα είναι απλά.Όποιος θέλει παίζει.Όποιος δε θέλει δεν παίζει.Τα όσα ακούω περί ''τιμής'' και ''υποχρέωσης'' φέρνουν τη συζήτηση πίσω από τη Γαλλικη Επανάσταση.Εδώ και 2,5 περίπου αιώνες έχουμε συνομολογήσει πως η αίσθηση τιμής είναι προσωπική υπόθεση και δε θα επιβάλει κανείς σε κανέναν τι θα νιώθει φορώντας οποιαδήποτε φανέλα.Τώρα από μπασκετική άποψη,πράγματι η συμμετοχή στην Εθνική καταξιώνει κάποιον και είναι ένανς καλός τρόπος να αποδείξει πως τιμάει το μπάσκετ όπως το μπάσκετ τίμησε αυτόν.Με αυτό δε διαφωνώ.Αλλά και αυτό το επιχείρημα συναντά το όριο της ελεύθερης βούλησης.Και θα επαναλάβω ότι σημασία έχει ποιος λέει τι.Ο πόνος για τον Μαυροκεφαλίδη βλέπω είναι αβάσταχτος στον δημοσιογραφικό κόσμο.Στον ίδιο κόσμο που δεν του φάνηκε περίεργο ποτέ που δεν παίζει ο Βασιλειάδης και ο Γκαγκαλούδης στην ομάδα και παίζει ο Ζήσης.Στον ίδιο κόσμο που χρησιμοποίησε την Εθνική για να περάσει στην μπασκετική συνείδηση αξιόπιστους μπασκετικούς χαρακτηρισμούς όπως ''αχώνευτος'' και ''αντιπαθητικός''.Στον ίδιο κόσμο που αντί να διαφημίσει μέσω της Εθνικής τις αξίες του σπορ(την αξιοκρατία και τη δικαιοσύνη στον πυρήνα του μπάσκετ) επέβαλε την παρουσία διάφορων τσουρουκάδων που απλά μετά από κάθε ήττα χωρίς να τους έχει κατηγορήσει κανείς λένε μόνοι τους ''δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτε σε κανέναν''.Στον (κάθε)Μαυροκεφαλίδη τα χώνουν όσοι πιστεύουν πως δεν πρέπει να έχουμε ομάδα μπάσκετ ,αλλά ''επίσημη αγαπημένη''.Και κάπως έτσι έγινε η Εθνική πολύ επίσημη και λίγο αγαπημένη.Εξάλλου με τόσα πολυεργαλεία και καλά παιδιά τι να τον κάνουμε τον Μαυροκεφαλίδη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και ξαφνικά γίναμε όλοι πατριώτες και βγάζουμε τον πατριωτισμό μας μέσα από τις Εθνικές ομάδες.
    Γιώργο απλά τα είπες όλα.
    Αγαπητή Κουρούνα βλέπω ότι έχεις μεγάλο θέμα με τους προέδρους του ΠΣΑΚ. Θεωρείς τον Παυλίδη και τον κάθε Παυλίδη κακή συνέχεια της μεγάλης σου αγάπης τον Λάζαρο.
    Και λίγο χιούμορ (αν και είναι πραγματικότητα)
    Εκείνες τις κ......ς τις κουρούνες που έχουν ρημάξει τα αυγά έτσι και τις τσακώσω θα τις στείλω ολες πακέτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τελικά ο Μαυροκεφαλίδης τι ακριβώς πρόβλημα έχει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. http://www.gazzetta.gr/article/item/210224-galazio-kourelopano

    αρχιζω και γω να πιστευω οτι η κουρουνα ειναι ο Παπαδογιάννης...

    ΝΙΚΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στα δύο άρθρα που παρατήρησα κι εγώ όταν τα διάβασα. Είμαι όμως πολύ ισχυρογνώμων για να αλλάξω την άποψη μου για την ταυτότητα της Κουρούνας.

    Κατά τα άλλα, αγαπητό πτηνό συμφωνώ.

    Υ.Γ. Σήμερα είπα κι εγώ να γράψω με ψευδώνυμο αυτή τη φορά, παρεμφερές με το δικό σου. Ελπίζω να μην σε πειράζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. very well said Giwrgos. pio polu epishmh para agaphmenh. symfwnw 100%.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γιώργος
    Δεν θα μπω στη λογική της επιχειρηματολογίας. Για την αφεντιά μου διαλέγω ότι είμαι άτομο χωρίς ευρύτητα πνεύματος! Θα σταθώ μόνο στην τελευταία σου ΄πρόταση. Κανείς δεν είπε ότι ο Μαυροκεφαλίδης γίνεται αυτόματα ’’κακό παιδί’’. Επίσης στη λογική μου δεν μπαίνει θέμα ποιός θα μείνει στη δωδεκάδα, ποιός κάνει ή δεν κάνει. Μέσα σε μια εποχή που δικαιολογημένα υπάρχει αμφισβήτηση και ασέβεια στους θεσμούς (χωρίς προφανώς να φταίνει οι αμφισβητούντες και οι ασεβείς) θα προτιμούσα να μην κάνουν το ίδιο οι παίκτες για την εθνική ομάδα του μπάσκετ. Εντάξει ζητάω πολλά και το ξέρω. Και αφού δεν το κάνουν οι ίδιοι να μην τους νομιμοοποιεί ο κατ΄όνομα πρόεδρος τους. Αν δηλαδή βγουν και οι 18 αύριο το πρωί και επικαλεστούν πρόβλημα τι θα γίνει; Να μην κατέβει η ομάδα να παίξει και να λέει ο ΠΣΑΚ ’’θα τα καταφέρουν οι...επόμενοι’’. Καλώς ή κακώς η ομάδα έχει ένα προπονητή που αποφασίζει ποιούς θέλει και ποιούς όχι. Δεν μπορεί να διαλέγει με βάση ποιός θέλει και ποιός δεν θέλει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. xanthibasket
    Δεν έχω κανένα θέμα με τον πρόεδρο του ΠΣΑΚ (τον συγκεκριμένο). Του εύχομαι ολόψυχα να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο. Τουλάχιστον δεν έχει προσωπικές βλέψεις και δεν χρησιμοποιεί ως προσωπικό όχημα τον ΠΣΑΚ. Η τουλάχιστον δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Με τους συμβουλάτορες του αυτούς που αποκαλώ έμμισθους συνδικαλιστές θα έχω πάντοτε θέμα. το γεγονός ότι κάνω κριτική και σχολιάζω τις δηλώσεις του είναι, νομίζω, αναφαίρετο δικαίωμα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγανακτισμένος
    Ο Μαυροκεφαλίδης έχει ένα υπαρκτό οικογενειακό πρόβλημα. Δεν είναι ανάγκη να λέμε λεπτομέρειες. Αλλά το ίδιο πρόβλημα δεν τον εμποδίζει να πάει ολόκληρο χειμώνα να παίξει πέντε ώρες με το αεροπλάνο μακριά από την Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος- Μπεκάτσα
    Κοιτάζει που λέτε ο Νίκος το πρόσωπό του στον καθρέφτη και λέει ’’να τα γράψω ως Παπαδογιάννης ή ως Κουρούνα’’. Παθαίνει και ένα παράξενο διχασμό προσωπικότητας και τα γράφει ταυτόχρονα και για τα δύο μπλογκ! Πλάκα κάνω τώρα.. Ο Νίκος αγαπάει την εθνική, ακόμη και ο φροντιστής της να δήλωνε αδυναμία τα ίδια θα του έγραφε! Απλά συμπέσαμε και αυτό δεν είναι απίθανο να ξανασυμβεί. Θυμίζω απλά ότι στο παρελθόν ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Καζλάουσκας και εγ.ώ ήμουν από το πρώτο παιχνίδι ο μεγαλύτερος πολέμιος του...Ετσι για ξεκάρφωμα το έγραψα αυτό το τελευταίο.
    Ο Μπεκάτσας μπορεί να γράφει με όποιο προσωνύμιο θέλει...Σου προτέινω την επόμενη το ’’σπουργίτης’’

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Aυτό είναι το πρόβλημά μου βρε κουρούνα με αυτή τη συζήτηση.Ότι κάθε φορά σε αυτή την κουβέντα ανακατεύετε χίλια δύο πράγματα άσχετα με τον αθλητισμό για να ιδεολογικοποιήσετε το πάθος με την Εθνική με αποτέλεσμα το μοναδικό ιδεολογικό στοιχείο που πρέπει να έχει μία ομάδα (η χαρά του παιχνιδιού) να ευτελίζεται.Τι σχέση έχουν οι υπόλοιποι θεσμοί με το μπάσκετ?(και ναι οι θεσμοί έχουν πρόβλημα,αλλά δεν έχουν όλοι οι ''αμφισβητούντες'' το επίπεδο να μιλήσουν για αυτό).Το θέμα είναι απλό.Είσαι φανατικός οπαδός της Εθνικής.Σεβαστό,αν και γενικά έχω πρόβλημα με τους φανατισμούς.Αλλά εν πάση περιπτώσει δε θα σου πουλάω πνεύμα στο χώρο σου.Το ερώτημα είναι γιατί πρέπει κάθε φορά να ανακατεύεουμε όλα τα άλλα.Ως φανατικοί οπαδοί της Εθνικής,ας πουν οι δημοσιογράφοι πως θέλουν κάθε παίκτης να παίζει και να είμαστε εντάξει.Τι ανακατεύουμε τον κόσμο,τα ιδανικά,τις δλυσκολες εποχές και όλα τα γραφικά που διαβάζω.Φτάνουμε στο σημείο να γράφεις πως είναι μεμπτό να μην παίζει ο Μαυροκεφαλίδης και δεν είναι μεμπτό να παίζει ο Μπουρούσης.Αυτό είναι τιμή στη φανέλα της Εθνικής;Για αυτό σου λέω,ας τα αφήσουμε τα υψηλόφρονα ιδανικά στην ησυχία τους..Και ναι,στην ακραία περίπτωση που και οι 18 θα δήλωναν πρόβλημα,θα έπαιζαν οι επόμενοι 18 που θα ήθελαν.Και αν δεν ήθελαν ούτε αυτοί θα ψάχναμε μέχρι να βρούμε 18 που θέλουν και θα ήμασταν μια χαρά.Αυτή είναι η διαφορά του αθλητισμού από το στρατό(τον οποίο εκ παραδρομής θέλω να πιστεύω πως ανέφερες).Αν δεν το καταλαβαίνει κάποιος τότε σόρι,αλλά η μόνη του διαφορά με τον μέσο χουλιγκάνο της κερκίδας είναι πως ο μέσος χουλιγκάνος είναι ημίγυμνος ,τίποτε άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Νίκος Παπαδογιάννης18 Ιουλίου 2011 στις 8:51 μ.μ.

    Xαίρετε. Κάνω την εμφάνισή μου στο μπλογκ της φιλόξενης (ελπίζω) Κουρούνας για να διευκρινίσω ότι
    (1) Δεν είμαι εγώ η Κουρούνα, άλλωστε ουδέποτε συνεργάστηκα με το ΑSB
    (2) Τη διαβάζω συστηματικά και φανατικά και
    (3) Ποτέ δεν ήμουν υποστηρικτής του Καζλάουσκας ούτε ένθερμος ούτε ...άθερμος. Στα περισσότερα κείμενά μου γράφω ότι η πρόσληψή του ήταν ένα μεγάλο λάθος. Ωστόσο, τις μέρες της Πολωνίας μου φάνηκε τελείως άκυρο να τον ξεφωνίζουν εν χορώ τα ΜΜΕ τη στιγμή που είχε οδηγήσει μία ελλιπέστατη Εθνική σε μετάλλιο, γι'αυτό και έγραψα τα σχετικά σχόλια. Αυτά!

    Μετά τιμής,
    Νικ.α.π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χαιρετισματα απο την Χαλκιδικη. Και εγω θα γινω κακος, οπως αλλωστε μου αρεσει: η μπασκετικη καστα των δημοσιογραφων για να περασει αυτο που θελει ανακατωνει ιδανικα και περηφανειες σε εναν εντελως ασχετο χωρο, αυτον του επαγγελματικου μπασκετ. Και μεγαλο μερος της απαξιωσης του μπασκετ εχει ερθει ακριβως απο αυτην την νοοτροπια του ηρωα και του προδοτη: πεσαν να φανε ολοι τον Μαυροκεφαλιδη. Ποτε κανενας ομως δεν εκραξε γιατι επαιζε ο Μπακατσιας στην Εθνικη, οτι ο Γιαννακης σερνοταν στο παρκε επειδη ηταν "αρχηγος", οτι ο Κορωνιος μια ζωη εμεινε στην απεξω και για να ερθω στα πιο κοντινα, κανενας δεν εκραξε τον Παπαλουκα που λουφαρε στεγνα. Αν ειναι να βαραμε τα χαμηλα γαιδουρια επειδη μας βολευει, με τις υγειες σας αλλα δεν θα παρω. Και καποτε να σταματησουν να ταιζουν τον κομπλεξισμο του νεολληνα, ο οποιος επειδη δεν ειναι ικανος για τιποτα βρισκει διεξοδο να ταισει το εγω του μεσω "εθνικων ομαδων" που αποτελουνται απο εκατομμυριουχους, που δεν εχουν καμια σχεση με την καθημερινοτητα του.

    Δεν εχω δει επισης μεχρι τωρα κανενα δημοσιογραφο να εχει τοποθετηθει σχετικα με το θεμα Βασιλειαδη, θαρρεις και μας περισσεψαν οι πιστολαδες (μεχρι και ο Τσαρτσαρης βαφτιστηκε "αξιοπιστο περιφερειακο σουτ"-αφηστε με να πεθανω σε μια γωνια τωρα ησυχος), αλλα για τον Ζηση η αβαντα αερας παρολο που μπασκετικα ειναι κλινικα νεκρος εδω και ενα-δυο χρονια. Να κοροιδευουμε τον κοσμο, ειναι θεμιτο. Να κοροιδευομαστε και μεταξυ μας πλεον, επικινδυνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιώργος
    Δεν χουλιγκανίζω υπέρ της εθνικής, ούτε ανακατεύω άλλα ιδανικά για να μπλέξω την κατάσταση. Ούτε φυσικά πουλάω φτηνή και ανέξοδη προπαγάνδα ή εθνικισμό ή λαϊκισμός γενικά με τους -ισμούς δεν τα πάω πολύ καλά. Να στο θέσω λίγο διαφορετικά; Κάποια παιδιά κέρδισαν με την αξία τους χρήματα μέσα από το μπάσκετ. Και απέκτησαν και όνομα και δόξα και οτιδήποτε άλλο τέλος πάντων προσφέρει ο σύγχρονος πρωταθλητισμός. Δεν αξίζει το μπάσκετ ως άθλημα την ελάχιστη ανταπόδοση για όλα αυτά; Γιατί να μη συνδέω κοινωνικά τον αθλητισμό με όσα συμβαίνουν γύρω μας; Είναι το μπάσκετ μέσα σε μια γυάλα και αποτελεί το χρυσόψαρο μιας απαξιωμένης κοινωνίας; Οχι φυσικά και ακριβώς επειδή τα μηδενιστικά φαινόμενα μετά την πολιτική, την οικονομία, τους θεσμούς (δικαίως ή αδίκως) φτάνουν και στο μπάσκετ θεωρώ ότι όσοι το αγαπάμε έχουμε υποχρέωση να πούμε πέντε κουβέντες παραπάνω. Και στο χώρο μου μπορείς να μου τη λες και εκτός χώρου μου. ΔΕν έχω τέτοια προβλήματα. Επίσης για το θέλω και δεν θέλω των διεθνών. Θα συμφωνούσα απόλυτα μαζί σου αν δεν υπήρχαν περιπτώσεις όπου παίκτες χωρίς συμβόλαιο εκλιπαρούσαν, πίεζαν ή έκαναν τα πάντα για να παίξουν στην εθνική. Να ’’φανούν’’ και να πετύχουν μια καλύτερη συμφωνία. Αν βγει ένας παίκτης στα 20 του και πει ’’δεν θέλω ποτέ να παίξω στην εθνική’’ πως θα σου φανεί. Ως αναφαίρετο αθλητικό του δικαίωμα; Σκέψου το πριν μου απαντήσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Nίκο
    προσπάθησα με κάθε τρόπο να σε...ξεκαρφώσω από τον άθλιο ρόλο μου. Τα κατάφερες καλύτερα από μένα. Ο χώρος είναι πάντοτε ανοιχτός και φιλόξενος, όπως ξέρεις εδώ δεν τραβάμε τα ζόρια άλλων μπλογκ και σάιτ. Ασε που με την παρουσία σου μου δίνεις και ένα κύρος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Tommygun
    Μιλάς σε ένα άνθρωπο που τα έχει βάλει και συνεχίζει να τα βάζει με τα ’’μεγάλα γαιδούρια’’ του ελληνικού μπάσκετ οπότε δεν κτυπάει τους εύκολους στόχους. Το απεχθάνομαι. Δεν έγραψα λέξη για τον Μαυροκεφαλίδη μέχρι που εμφανίσθηκε αυτόκλητος υποστηρικής του ο πρόεδρος των παικτών. Αυτό ήταν πιο ενοχλητικό για μένα από την ίδια την απόφαση του Μαυροκεφαλίδη.
    Επίσης για τους παίκτες που αναφέρεις προς το τέλος: Αποφασίστε τι θέλετε...Εθνική εθελοντών που δεν θα είναι οι καλύτεροι παίκτες αλλά θέλουν απλά να παίζουν και το καλοκαίρι ή τους καλύτερους παίκτες ανεξάρτητα διάθεσης. Ο Ζήσης για παράδειγμα (διαφωνώ by the way για τον χαρακτηρισμό αφού φέτος έπαιξε πολύ καλά) δεν είπε ποτέ όχι, άρα με βάση τη λογική που διαβάζω γιατί να μην είναι στην εθνική ανεξάρτητα απόδοσης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Και κάτι γενικό που αφορά τον πρόεδρο του ΠΣΑΚ... Ενα πράγμα που αντιπαθώ είναι οι έλληνες συνδικαλιστές πάσης φύσεως.. Οχι τον συνδικαλισμό εννοείται αλλά τον τρόπο που εκφράζεται και κυρίως αυτούς που τον εκφράζουν στην Ελλάδα. Με τέτοιες παρεμβάσεις αποδεικνύεται ότι τελικά οι συνδικαλιστές είναι ίδιοι παντού και πάντα σε αυτή τη χώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Υπάλληλος του ΟΑΕΔ19 Ιουλίου 2011 στις 10:51 π.μ.

    Καλησπέρα αγαπητή Κουρούνα,

    Είμαι ένας απλός και τίμιος υπάλληλος του ΟΑΕΔ και γράφω για να σου εκφράσω το ΠΟΣΟ χαίρομαι που έχετε πάθει τέτοιο πρόβλημα οι μπασκετομασόνοι ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ κουρουνίτσα μου όμορφη!!!

    Που τα 4σέλιδα γίνανε μονόστηλα, που δεν ξέρετε τι να γράψετε και συνάδελφοι σου λένε "αφού στην διοίκηση ξύνονται θα γράψω και εγώ μαλακίες αφού αλλιώς πάω για οαεδ", που ο μαυροκεφαλίδαρος σας έφτυσε στα μούτρα σας την αγαπημένη σας βαζ-ελλάδα σας, που γράφετε τυχαία άρθρα υπαγορευμένα απο δελτία τύπου, που οι μισοί απο σας παρακαλάτε για μια θεσούλα στην ομοσπονδία τώρα που σφίγγουν τα γάλατα, που οι διπλο-τριπλοθεσίτες πάνε για φούντο και πολλά άλλα...

    τι γκρινιάζεται κύριοι για τον Μαυροκεφαλίδη? Πάρτε Καλάθη, πάρτε Καιμακόγλου, πάρτε Βουγιούκα, πάρτε Τσαρτσάραρο, πείτε και στον 21 ετών Διαμαντίδαρο να επανέλθει, βάλτε απο δίπλα τον καθαρό και τίμιο Μπουρρρρρρρρρρρρούσαρο και είστε κομπλέ! Κάντε και τον Μπατίστ έλληνα μην ξεχάσω...

    πόσο ηδονικό είναι αυτό που σας σκαρώσανε φέτος οι αγγελοπουλογιαννακοπουλαίοι...εκεί να σκούζετε για την εθνική σας την βιτρίνα του πρόεδρου (ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ.). ότι πει ο θεός του μπάσκετ. μπράβο εύγε congratulations. μπάσκετ γερά το ερασιτεχνικό είναι κοντά!

    Εύχομαι να σας δω σύντομα, ΟΑΕΔ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Υπάλληλος του ΟΑΕΔ19 Ιουλίου 2011 στις 10:59 π.μ.

    να και η 13άδα που προτείνω για την εθνική :

    Διαμαντίδης, Καλάθης, Ξανθόπουλος. (Όλοι παιδιά του Ζότσαρου άρα είναι διαμάντια, ρουμπίνια, μαργαρίτες και τριαντάφυλλα μαζί!)

    Σπανούλης (ο Killlllllll Billllllllll που εκτός απο κόκκινος σε ένα βράδυ έγινε και απλά "βασίλης"), Ζήσης (το πιο πιστό αντίγραφο μονίμου δημοσίου υπαλλήλου στο μπάσκετ. κυβερνήσεις αλλάζουν αυτός μένει εκεί άσχετα αν δεν κάνει ούτε για την τραχανοπλαγία)

    Περπέρογλου, Καιμακόγλου (τα λόγια περιττά για τα παιδιά του Ζότσαρου), Καλάθης Πατ (και αυτός παιδί του Ζότσαρου θα γίνει οπότε ανήκει στην κατηγορία πολύτιμων λίθων)

    Τσαρτσαρής, Φώτσης (εντάξει θα γίνω κουραστικός αλλά πρέπει να αναφέρω για την ιστορία ότι και αυτοί είναι παικταράδες-ρουμπινοδιαμάντια παιδιά του Ζότσαρου)

    Μπουρρρρρρρρρρρρρρρρούσαρος (ο καθαρός.), Βουγιούκας (παιδί του Ζοτς. full stop), Μπατίστ (ο μπατίστ να γίνει έλληνας άμεσα παρακαλώ. υπόδειγμα αθλητή)

    Ορίστε κύριοι. 13άδα λούκουμος.

    υ.γ. δεν φαντάζεσαι κουρουνίτσα μου πως περιμένω να φορέσει τα κόκκινα ο παπαδόπουλος αυτός ένας απο το σινάφι σου τον αποκαλεί "χειρότερο παίκτης της ευρώπης". μα πόσο σας πονάει?

    και πάλι χαιρετώ. Πάντα δικό σας, ΟΑΕΔ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Θα σου πω τη γενική μου άποψη για το θέμα Εθνική.Τη δεκαετία του 90 με αφορμή την τρέλα του κόσμου για το μπάσκετ και τη στήριξη στην Εθνική θα μπορούσε να δημιουργηθεί με βάση την Εθνική μια γενικότερη κουλτούρα για το άθλημα που θα κρατούσε τον κόσμο στο μπάσκετ και σε βάθος χρόνου να κάνει καλό και στην Εθνική.Αντίθετα η Εθνική έγινε μοχλός για να λάμψει η αλαζονεία και ο μικρομεγαλισμός ενός ολόκληρου συστήματος.Η Εθνική αντιμετωπίστηκε ως υπερδύναμη του μπάσκετ ενώ απλά ήταν μία ομάδα μεταξύ δεύτερης και (κυρίως) τρίτης ταχύτητας.Θυμίζω πως από όλες τις ομάδες των μεταλλίων στα 90s (HΠΑ,Γιουγκοσλαβία,Ρωσία,Λιθουανία,Κροατία) δεν κερδίσαμε ούτε 1 ομάδα(ολογράφως μία) ούτε σε 1 (ολογράφως έναν)αγώνα.Ούτε σε νοκ-άουτ,ούτε σε ομίλους,ούτε σε φιλικά,ούτε καν στα Ακρόπολις.Εκεί παρουστιάστηκε μία ευκαιρία που ο κοσμάκης δε θα άφηνε ανεκμετάλλευτη.Η καλύτερη από τις άλλες ομάδες είχε και ομοεθνή πρόεδρο στη ΦΙΜΠΑ.Εκεί δε χάθηκε η ευκαιρία και πίστεψαν οι είκοσι δημοσιογράφοι και οι 100 κολλημένοι πως χάναμε άδικα.Αυτοί έμειναν και το πιστεύουν ακόμη,ο υπόλοιπος κόσμος έκοψε δρόμο.Θυμίζω ότι εκείνη τη δεκαετία στα γκαρντ κυκλοφορούσαν Μαρτσουλιόνις,Τζόρτζεβιτς,Μποντιρόγκα,Κόμαζετς,Καράσεφ,Πανόφ και της Παναγιάς τα μάτια.H Eθνική τι είχε;Toν Γιαννάκη που έπαιζε σαν ποδοσφαιρκό φορ(χωρίς να αντέχει δηλαδή να περνάει τη σέντρα στην άμυνα) τον εξολοθρευτή Ράμπο και τον Μπακατσιά με τον Παταβούκα που μόλις κατάφερναν να σκάσουν την μπάλα με το χέρι και όχι με το γόνατο κλαίγαμε από συγκίνηση.Και αντί να λειτουργήσει ο Τύπος όπως πρέπει να λειτουργεί(ως φωτισμένη γνώμη και ως πυρήνας κοινής λογικής) λειτούργησε πιο οπαδικά και από τους οπαδούς.Το πιστέψατε και εσείς οι ίδιοι στο τέλος πως η Εθνική ήταν σοβαρή ομάδα.Θυμάσαι ποιος ήταν ο ΜVP του Μουντομάσκετ 98?Ο Τζόρτζεβιτς.Θυμάσαι ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης μας το 98?Να σου θυμίσω.Ο Μπαλογιάννης.Και το Τρίποντο μετά το τουρνουά είχε τίτλο ''θολός τίτλος''.Έπρεπε στην απονομή να πάει ο Μπαλογιάννης με το αζαξ να ξεθολώσει τον τίτλο του Τζόρτζεβιτς μάλλον.Ο Καράσεφ και ο Κουντέλιν έχασαν και αυτοί δύο φορές τότε,αλλά δεν προσβλήθηκαν,ο Μπαλογιάννης και ο Σιγάλας προσβλήθηκαν.Μετά πως περιμένεις να μείνει ο κόσμος στην Εθνική;Η μεγάλη ευκαιρία ήταν το σοκ του 99.Εκεί που έπρεπε να αναστοχαστείτε όλοι γύρω από το θέμα.Αλλά εκεί είναι που ο σουρεαλισμός χτύπησε κόκκινο.Το συμπέρασμα ήταν μετά το τουρνουά πως έφταιγαν οι κοινοτικοί.Πήγε ο Καράγκουτης ως ηγέτης του Πανιωνίου,γέλαγε ο κόσμος και το δίδαγμα δεν ήταν πώς στα κομμάτια είχε γίνει ο Καράγκουτης ηγέτης,αλλά πως έπρεπε να πληρώνουμε ακόμη πιο ακριβά τον κάθε Καράγκουτη.Δήλωναν οι παικτες'' δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτε'' και αντί ο Τύπος να τους κράξει για να προστατέψει το κύρος της ομάδας και να μην πέσουν ντομάτες,σιγόνταρε και ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο και το αν θα βρει ευκαιρία να αναστηθεί.Από την πόλη έρχομαι δηλαδή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Sτέκομαι πολύ στα 90s όχι για να κάνουμε μνημόσυνο ή να σε βάλω να αυτομαστιγωθείς,αλλά γιατί εκεί έγινε φανερό πως η έννοι αντικειμενικότητα γύρω από την Εθνική και ο Τύπος δε θα συναντηθούν ποτέ.Και γιατί από εκείνη τη στιγμή που ο κόσμος γύρισε την πλάτη χρειάστηκε να δοθούν μία ηρωική διάσταση γύρω απότ ην εθνική.Τη μία πως το μπάσκετ έχει τα καλύτερα παιδιά,την άλλη πως ενώνει την πδοσσφαιρική Ελλάδα,σε λίγο η Εθνική θα γιατρεύει και τον καρκίνο.Και όσο το πάθος για τις νίκες μένει τόσο γίνονται πιθο κουραστικά τα ιδεογαφήματα.Ο αθλητισμός έχει μόνο μία κοινωνική λειτουργία.Να προσφέρει χαρά στα παιδιά.Να συμπληρώνει το χρόνο τους,να τα κραταέι μακρία από το κάπνισμα και τις καταχρήσεις,να προσφέρει χαρά στον ελεύθερο χρόνο.Τίποτ άλλο.Ούτε οι θεσμοί έχουν σχέση,ούτε κανένας καίγεται για το αν θα επιστρέψει ο κάθε Μαυροκεφαλίδης τη στήριξη του μπάσκετ.Θέλεις να προσφέρεις πραγματικά κάτι κοινωνικά μέσω της Εθνικής;Κράτα τον τίτλο του ποστ,σβήσε όλα τα άλλα και κάτω από τα ''να κλαψουμε ή να γελκάσουμε'' βάλε τη φωτογραφία του Μπουρούση με τη φανέλα της Εθνικής.

    Ξέρεις πως κάθε φορά σου γράφω με καλή διάθεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Υπάλληλος του ΟΑΕΔ
    Είναι η πρώτη φορά που ένα σχόλιο σε αυτό το μπλογκ με βγάζει κυριολεκτικά από τα ρούχα μου και με κάνει έξω φρενών. Δεν θα σου απαντήσω στο ίδιο ύφος και τόνο. Απλά θα σου γράψω μια σκέτη πρόταση και μια υποσημείωση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που είσαι υπάλληλος του ΟΑΕΔ (πιθανώς είσαι και μακρινός συγγενής του Γκέμπελς αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Η υποσημείωση: Φαντάζομαι ότι δεν έφτασες εκεί που έφτασες επειδή ασχολιόσουν με τη δημοσιογραφία αλλά αν παρ΄ελπίδα συνέβη το ατύχημα από το δικό μας χώρο χαίρομαι που για μια φορά αποδόθηκε δικαιοσύνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Γιώργος
    Υπάρχουν πολλά στα οποία μπορώ να συμφωνήσω και πολλά στα οποία διαφωνώ. Κατ΄αρχήν ή μάλλον ξεκινώντας από το τέλος να σου πω ότι είναι άλλο πράγμα τα μικρά παιδιά και ο αθλητισμός και άλλο τα μεγάλα παιδιά και ο πρωταθλητισμός. Ιδεολογικά ή και πραγματολογικά λοιπόν το θέμα είναι απλό. Ο αθλητισμός δεν προσφέρει χαρά μόνο στα μικρά παιδιά. Μπορεί να προσφέρει χαρά σε όλους σε μια ιδεατή κοινωνία. Δυστυχώς, οι άνθρωποι δεν δημιουργούμε ιδανικές-ουτοπικές κοινωνίες, οπότε δεν μπορούμε να έχουμε ιδανικό αθλητισμό. Λυπάμαι που στο γράφω αλλά εγώ στη ζωή μου πήρα πολλές χαρές από το μπάσκετ και ας μην ήταν ιδανικό σε οποιαδήποτε έκφραση του. Λυπάμαι που θα στο ξαναπώ αλλά χάρηκα όλες τις μεγάλες νίκες και της εθνικής και των συλλόγων γιατί μεγάλωσα σε μια Ελλάδα που μπορεί να μην είχε μνημόνιο αλλά έμοιαζε στη σημερινή σε ένα πράγμα. Στη μιζέρια και στην εσωστρέφεια. Καλώς η κακώς το μπάσκετ δεν ήταν ούτε μίζερο, ούτε εσωστρεφές από ένα σημείο και μετά. Κάνεις ένα μικρό λάθος γράφοντας κάτι σωστό. Στη δεκαετία του ’90 οι δημοσιογράφοι του μπάσκετ προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια κουλτούρα και στο μέσο φίλαθλο (όχι οπαδό) και στο μέσο αναγνώστη ή τηλεθεατή γιατί πολύ απλά ήξεραν για ποιό πράγμα μιλούσαν και έγραφαν. Η μπάλα χάθηκε όταν οι δημοσιογράφοι έγιναν πολλοί και όταν το μπάσκετ μαζικοποιήθηκε και στο παιχνίδι μπήκαν οι οπαδοί που έδιωξαν τους φιλάθλους ή τους έστειλαν στο σπίτι να βλέπουν από τον καναπέ τηλεόραση. Το πρόβλημα δεν ήταν του μπάσκετ που ήξερε που βρισκόταν και που βάδιζε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Το πρόβλημα ήταν του κόσμου που ήθελε να ζει κάθε φορά και σε κάθε διοργάνωση με το όραμα του 1987. Μπορεί μέσα στη δεκαετία του ’90 να μην κερδίσαμε τίποτε αλλά ξέραμε γιατί χάναμε. Ξέραμε και που είχαμε την αβάντα και πότε αυτή σταματούσε: Στους ημιτελικούς με τους Σέρβους. Συμφωνώ ότι η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε στον ημιτελικό του 1998. Εκεί όντως έγινε κάκιστη διαχείριση της κατάστασης. Επίσης δεν μπορώ να αντιληφθώ τι εννοείς αντικειμενικότητα. Ο όρος είναι ανύπαρκτος στην ίδια τη ζωή. Κάθε τι είναι υποκειμενικό όπως οι απόψεις. Η αλήθεια είναι μια. Οσο το τηλεοπτικό (και όποιο άλλο χρήμα) έπεφτε πάνω στο τραπέζι υπήρχε η δυνατότητα το μπάσκετ να πρωταγωνιστεί Τώρα ακολουθεί το νόμο της φθοράς που αντιστοιχεί σε οτιδήποτε δεν κινεί χρήμα. Νόμος του καπιταλισμού και άλλο οικονομικό σύστημα δεν βλέπω να υπάρχει επί του παρόντος. Οτι όμως και να λέμε ή να γράφουμε η ουσία παραμένει μια. Για μένα το μπάσκετ είναι υπεράνω προσώπων. Ηταν είναι και θα είναι ιδέα ελάχιστα συνυφασμένη ή ταυτισμένη με πρόσωπα. Επειδή απλά μπάσκετ υπήρχε πριν τον Γκάλη και μπάσκετ θα υπάρχει μετά τον Διαμαντίδη. Μπάσκετ υπήρχε πριν τον Βασιλακόπουλο και θα υπάρχει και μετά από αυτόν (αμήν και πότε)! Και η εθνική ομάδα επειδή σπάνια -για να μην πω ποτέ- δεν έβαλε στην εξίωση τον παράγοντα χρήμα ήταν με όλα τα τρωτά της η πιο αγνή του έκφραση. Δεν ήταν ποτέ ιδανική κατάσταση αλλά θα το πω όσο και να διαφωνούν ορισμένοι. Για τους μεγαλωμένους στην Ελλάδα της δεκαετίας του ΄80 ήταν μια διέξοδος. Δηλαδή για πόσα πράγματα είχαμε ή έχουμε να περηφανευόμαστε; Για τους επιστήμονες που παράγει το εκπαιδευτικό μας σύστημα; Τα μισά λαμπρά ελληνικά μυαλά είναι προϊόντα πανεπιστημίων του εξωτερικού. Τους έλληνες πολιτικούς; Ντομάτες και γιαούρτια. Καλλιτέχνες, λογοτέχνες και λοιπές πνευματικές ασχολίες; Εγκλωβισμένοι στις παγίδες της ελληνικής γλώσσας ή στη μικρή αγορά των 10 εκατομμυρίων (ακούλτουρων στην πλειοψηφία τους) ψυχών. Αυτή η εθνική που μπορεί να μην κέρδισε κανέναν στη δεκαετία του ’90 έβγαινε από τα σύνορα και έβλεπες τον σεβασμό που την αντιμετώπιζαν χώρες και λαοί που παράγουν και κουλτούρα και επιστήμη και χιλιάδες άλλα πράγματα...Δεν με έκανε εθνικά υπερήφανο αλλά μου έδινε τα εφόδια να αντιμετωπίσω την καθημερινότητα και τη μιζέρια της ελληνικής πραγματικότητας όταν υποχρεωτικά επέστρεφα σε αυτή γιατί πολύ απλά σε αυτή ανήκουμε όλοι. Και πολύ απλά θέλω αυτή η διέξοδος να παραμείνει ανοιχτή. Μακάρι να πάρει η Κική Δημουλά μια μέρα Νόμπελ και να δω όλους τους έλληνες να διαβάζουν ποίηση. Σου δίνω το λόγο μου ότι μια στις δύο μέρες θα ανεβάζω ποιήματα στο μπλογκ. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει διέξοδο στη μιζέρια που με περικυκλώνει άσε μου το δικαίωμα να το αγαπάω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μάριος Αφρικανός19 Ιουλίου 2011 στις 6:12 μ.μ.

    Η εθνική μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για συγκεκριμένα πράγματα, όπως μπορεί να γίνει παράδειγμα και κάθε άλλη επιτυχημένη, με αρμονικές σχέσεις, καλή χημεία, υπέρβαση των δυνατοτήτων της κοκ ομάδα. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Επίσης τίποτα δεν είναι πάνω από το παιχνίδι. Αν τα πέριξ του παιχνιδιού διαφέρουν από κράτος σε κράτος ανάλογα με διάφορες συνθήκες της κοινωνίας, αυτό επηρεάζει μεν και την κάθε εθνική, αλλά είναι άλλο θέμα. Για να μείνει επιτυχημένη (όπως το καταλαβαίνω, δηλαδή με καλό κλίμα και με την καλύτερη δυνατή απόδοση)θεωρώ καλό να παίζουν οι καλύτεροι πολίτες ενός κράτους, συμπεριλαμβανομένων και ανθρώπων που είναι χρόνια στο κράτος και θέλουν να πολιτογραφηθούν και θέλουν - και αξίζουν - να παίζουν. Αυτά σε ιδανικό επίπεδο.

    Στην πράξη, συμφωνώ με πολλά που γράφτηκαν, πχ ότι όσοι έκαναν όνομα και λεφτά μέσα από την προβολή της εθνικής δεν ήταν σωστό να αποχωρήσουν πριν της ώρας τους αν δεν είχαν σοβαρό λόγο - αλλά δικαίωμά τους είναι, ουδείς αναντικατάστατος και υπάρχει και το θέμα με την κωμωδία της συνεχούς διεύρυνσης του ευρωμπάσκετ με πιθανόν άσκοπα παιχνίδια που κανένας δεν θα βλέπει και της αύξησης των αγώνων των συλλόγων κάθε χρόνο. Επίσης πιστεύω πως στη φάση Καζλάουσκας είχες ξεφύγει κάπως - εντάξει η κριτική, σύμφωνοι σε πολλά από τα επιχειρήματα της κριτικής, όχι όμως στο επιχείρημα "ξένος=απορρίπτεται" (ή "ξένος" άρα τον κτυπάμε αλύπητα, αφού δεν έχει την προστασία κάποιων Ελλήνων), ούτε στις χουλιγκανικές κραυγές με τρόπο, που αν γίνονταν για προπονητές συλλόγων θα λέγαμε για φυλλάδες κλπ.

    Επίσης για την ευκαιρία της δεκαετίας του 90, η σωστή ερώτηση δεν είναι αν μπήκαν οι "ποδοσφαιρικοί" κοκ, θα έπρεπε μάλιστα να είναι στόχος να διευθυνθεί το κοινό και οι ασχολούμενοι με το μπάσκετ. Ότι το τίμημα θα μπορούσε να είναι να πέσει το επίπεδο (δημοσιογράφων κοκ) είναι σε κάποιο βαθμό αναπόφευκτο, αλλά η λύση σίγουρα δεν είναι το να μείνουμε λίγοι και καλοί. (η ένσταση μου είναι στο "λίγοι", το "καλοί" δεν με ενοχλεί, αλλά το ζήτημα είναι πως να γίνουν οι "καλοί" περισσότεροι)

    Εκεί που υπάρχει θέμα νοοτροπίας - γενικότερα, που μεταδίδεται και από το μπάσκετ - είναι στην αντίληψη της νίκης με ΚΑΘΕ τρόπο. Από τη στιγμή που αυτή η λογική μπαίνει ως προτεραιότητα ήδη από τις μικρές εθνικές ομάδες, που θα έπρεπε να έχουν άλλες προτεραιότητες (χωρίς βέβαια να λέω πως δεν πρέπει να προσπαθούν και για τη νίκη και κυρίως στο πως θα βελτιωθούν για να το πετύχουν αυτό), σε τι διαφέρουν από τους μεγάλους συλλόγους ως προς αυτό το θέμα; Αυτή είναι ίσως η επίδρασή τους στην κοινωνία - όχι ιδιαίτερα θετικό παράδειγμα σε αυτό το θέμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μάνος Αφρικανός
    Κριτική στον Καζλάουσκας δεν έκανα γιατί ήταν ξένος αλλά γιατί πολύ απλά ήταν ανεπαρκής και ΞΕΝΟΣ με την ελληνική νοοτροπία κάτι που είναι απαραίτητο όταν έχεις να διαχειριστείς δέκα δώδεκα σταρ. Η λογική ’’δεν ακούω, δεν καταλαβαίνω, δεν παρεμβαίνω’’ είναι η πλέον λανθασμένη και αυτή χρησιμοποίησε γιατί πολύ απλά αυτή ήταν η ιδιοσυγκρασία. Ενδεχόμενα να ήταν ιδανικός για την εθνική Ρωσίας, Λιθουανίας, Εσθονίας, Καζακστάν ή άλλων χωρών που είναι ακριβώς στη νοοτροπία του.
    Αν πιστεύεις ότι είμαι υπέρ της νίκης με κάθε τίμημα και με κάθε μόθοδο σε παραπέμπω στο αμέσως επόμενο ποστ μου που πάλι αφορά εθνικές ομάδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Δεν είπα ότι τα σπορ δε δίνουν χαρά σε όλους ούτε ήρθα να παραστησω τον διανοούμενο που θα σου πει με τι να χαρείς.Διαφωνώ με κάποια από τα γενικά θέματα που θίγεις,αλλά δε θα τα λύσουμε εδώ.Ούτε αρνούμαι τη χαρά που παίρνετε ως επαγγελματίες,ούτε προς Θεού είπα πως όταν βλέπουν οι δημοσιογράφοι την Εθνική είναι υποχρεωμένοι να τη βλέπουν σαν αντικειμενικοί φίλαθλοι.Αλλά αυτό δε σημαίνει πως στο όνομα μιας ισοπέδωσης προς τα κάτω θα ασπαστούμε όλοι τις ίδιες ιδέες.Τη δεκαετία του 90 δεν κερδίσαμε ούτε καν τους Κροάτες που τους κέρδισε και ο Χιλ μόνος του στην Ατλάντα.Παίξαμε ένα ματς κλειδί με τη Ρωσία το 98 για τον όμιλο που θα βοηθούσε στη διασταυρωση και καταφέραμε να βάλουμε 48 πόντους.Αλλά αυτά δε λένε τίποτε σε κανέναν,αφού ο Λέντγκοφ σφυριζόταν άδικα από το κατεστημένο της ΦΙΜΠΑ με τρία δευτερόλεπτα(έπρεπε να τα κάνει δεκατρία ο Στάνκοβιτς για χατίρι του λατρεμένου πεύκου).Με αυτά έχω πρόβλημα,με το να περνάται ο κόσμος για χαζός,όχι με την αγάπη για την εθνική.Το πρόβλημά μου για να σου το πω περιληπτικά είναι το εξής.Πως επενδύθηκε το πάθος για την Εθνική με έντονο ιδεολογικό περίβλημα(αθλητικό εννοώ) και με υπερβολές που στο τέλος τις πιστέψατε και εσείς.Το πιστέψατε και οι ίδιοι για παράδειγμα πως το αν κάνουν θέατρο οι Ισπανοί είναι μπασκετικό επιχείρημα για να μην τους γουστάρει ο κόσμος αντί να πείτε το εξής απλό πως σας γυρνάνε τα άντερα μόλις τους βλέπετε από τις πολλές σφαλιάρες.Θα διαφωνούσα και πάλι,αλλά θα σεβόμουν την ειλικρίνεια.Αυτό είναι το θέμα μου,ότι προωθούνται αντι-αθλητικές ιδέες στο όνομα αθλητικών ιδεωδών,με αποτέλεσμα οι μεν ιδέες να παραμένουν αντι-αθλητικές,όσοι δε τις εκφέρουν να κάνουν το μπάσκετ ακόμη πιο αντιπαθές.Γενικά ποτέ δε δέχτηκα τη θεωρία του ''εξωτερικού εχθρού'',όχι μόνο γιατί γενικά τις κοροιδεύω αυτές τις θεωρίες,αλλά γιατί κανένα σπορ στην Ελλάδα δεν είχε τις ευκαιρίες του μπάσκετ.Όσες αντισυσπειρώσεις γέννησε το μπάσκετ τις γέννησε μόνο του.Με τα παραδείγματα γράφεται βιβλίο.Στο δημοψήφισμα για παράδειγμα του 96 για τους προπονητές όταν μετά το πρώτο πρωταθλητριών της Ελλάδας βγάλατε προπονητή της χρονιάς τον Ιωαννίδη,ξεπεράσατε τον εαυτό σας.Και για να κλείσω με την αφορμή της συζήτησης.Η Εθνική ως εκδοχή του αθλητισμού βασίζεται στον εθελοντικό της χαρακτήρα,αυτό τη διαφοροποιεί από τους συλλόγους,ούτε το εθνόσημο ούτε οι περηφάνειες ούτε όλα αυτά τα εθνικολογικά.Οι εθνικές πρέπει να υπάρχουν για να εκφράζεται σε όποιο βαθμό γίνεται η αισθητική αντίληψη των σπορ που δε χωράει στους συλλόγους.Που σημαίνει πως κάθε χρόνο καταρχήν καλούνται οι 18 καλύτεροι.Από αυτούς παίζουν όσοι θέλουν.Την επόμενη χρονιά καλούνται ξανά οι δεκαοχτώ καλύτεροι ακόμη και αν είχαν αρνηθεί την περασμένη φορά.Αυτό είναι το μήνυμα μιας εθνικής,η ποιότητα της αθλητικής κουλτούρας όσων την εκφράζουν.Και στο τέλος είμαστε φίλοι με όλους,συμμετέχοντες και μη.

    Σε ό,τι άλλο θες να συμφωνήσω θα το κάνω μόνο όταν παραδοθείς με το ΑΦΜ σου και σε κεράσουμε σουβλάκια με τον Τόμι.Παρεμπιπτόντως καταλήγω κάπου για την ταυτότητά σου και αν δούλευες στο Τρίποντο το 96-97 νομίζω πως είμαι κοντά.Αλλά δε λέω τίποτε δημόσια,για να μη σε φέρω σε δύσκολη θέση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Μάριος - για τους φίλους Μάνος - Αφρικάνος19 Ιουλίου 2011 στις 9:35 μ.μ.

    Τα υπέρ της νίκης με κάθε τίμημα κοκ δεν πήγαιναν σε σένα, σε παρακολουθώ χρόνια και το ξέρω αυτό. Απλά αφορούσαν το τι διαφορετικό θα μπορούσε να προσφέρει η εθνική ως τρόπο σκέψης, το οποίο περιγράφει καλά και ο Γιώργος αμέσως μετά.

    Όσο για Καζλάουσκας, η βασική μου κριτική δεν ήταν σε σένα ειδικά (ίσως δεν τα διατύπωσα καλά), πριν αναφέρθηκα γενικά στην αντιμετώπισή του από τους Έλληνες μπασκετογράφους, πλην εξαιρέσεων, σκεπτόμενος αν θα έκαναν ανάλογη σε κάποιον Έλληνα (εκτός αν είναι ο Γιαννάκης στον Ολυμπιακό, για άλλους λόγους πάλι). Για την καταλληλότητα ίσως έχεις δίκαιο, αν και κατά τ' άλλα δε με ενοχλεί η προσπάθεια να δοκιμαστεί και κάτι διαφορετικό μπασκετικά και ειδικά με στοιχεία που λείπουν πέρα από το περιβόητο δημοσιογραφικά ελληνικό πάθος, ψυχή, τσαμπουκά κοκ, με προϋπόθεση όπως νομίζω είχε γραφτεί στο editorial του περιοδικού λίγο μετά το τελευταίο παγκόσμιο να υπάρχει οργανωμένο σχέδιο από τα νεανικά τμήματα για μια συγκεκριμένη κατεύθυνση και τρόπο παιχνιδιού και να μη γίνεται επιλογή στην τύχη επειδή μας γυάλισε κι ήταν φτηνός ένας προπονητής. Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο δεν ήταν η κριτική σου στον Καζλάουσκας, αλλά ο τρόπος της κριτικής σου τότε στο blog. Εκεί πήγαινε η περί "φυλλάδων" σύγκριση πριν και το "χουλιγκανιά"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Θα σε μαλωσω και σου βαλω και 30% ΦΠΑ στο καναβουρι. Μιλουσα για την πλατια μαζα των δημοσιογραφων (που φανταζομαι οτι συμφωνεις μαζι μου οτι εκαναν επιδειξη δυναμης εκειπου τους επαιρνε) και οχι για σενα, που εχεις ουκ ολιγες "συμπαθειες" λογω της στασης σου.

    Η ουσια ομως δεν αλλαζει: η Εθνικη δεν ειναι συνταγματικη υποχρεωση, ειναι γουστο.Γουσταρω και θελω να φορεσω την φανελα, δεν γουσταρω και παω Μυκονο να τσιμπησω καμια πιτσιρικα. Εαν ενας παικτης πει οχι στην κληση της Εθνικης τι ειναι? Χειροτερος πατριωτης, κακος ανθρωπος? Εαν αντιστοιχα πει ναι, αυτο τι του δινει συγχωροχαρτι αν ειναι σαν χαρακτηρας κοπροσκυλο? Το προβλημα σου ειναι οτι ζητας προτυπα κοινωνικης συμπεριφορας στο μπασκετ. Λυπαμαι αλλα δεν γινεται. Σεβαστο ειναι για μενα οτι αγαπας την εθνικη, επειδη σε εχει στηριξει ψυχολογικα με τις επιτυχιες της, σεβαστη ομως πιστευω ειναι και η δικη μου γνωμη οτι εμενα δεν με εκπροσωπει μια ομαδα εκατομμυριουχων επαγγελματιων.

    Ο Γιωργος επειδη εχει και καλυτερη μνημη θυμαται αναλυτικα καταστασεις.Εγω που απλως τα θυμαμαι ψιλοαοριστα, ενα εχω να πω: φορτωθηκαν στην Εθνικη παραπανω απ' οσα μπορουσε να σηκωσει η πλατη της (ειδικα στον κοινωνικοπολιτικο τομεα). Και η μεγαλη ευθυνη ολων σας ειναι οτι ποτε δεν ασκησατε κριτικη σε συμπεριφορες και προσωπα,επειδη θεωρουσατε οτι ετσι προστατευετε την εθνικη. Ετσι η νοοτροπια που περασε ηταν οτι εφοσον φοραω την φανελα της Εθνικης δεν με πιανει ουτε παπας ουτε διαολος. Τα ιδια πανω κατω που γινονται και στην Εθνικη Κλωτσομπουνιδων (λεγε με Ποδοσφαιρου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Υπάλληλος του ΟΑΕΔ20 Ιουλίου 2011 στις 10:53 π.μ.

    πάει και ο περπέρογλου? όχι ρε γαμώτο! εντάξει δεν πειράζει έχουμε καιμακόγλαρο.

    παιδιά μην σπρώχνεστε έχουμε επίδομα ανεργίας για οοοοοοολους!μην σπρώχνεστε παιδιά!προηγούνται οι αρχιμασόνοι και απο πίσω παρακαλώ οι σφουγγοκωλάριοι τους!εδώ το καλό ταμείο! πρώτα θα πάρουν οι εργατοπατέρες και μετά ένας-ένας όλοι θα πάρετε, έλα έχω έχω έχωωωωωωω....

    υ.γ. κουρουνίτσα μου αγαπημένη δεν καταλαβαίνω γιατί εκνευρίστηκες τόσο πολύ???μα γιατί κουρουνίτσα μου? ο οαεδ είναι τιμή για γυμνοσάλιαγκες. σας βάζουμε μαζί με ανθρώπους!και έχεις και παράπονο?ερπετά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ίσως είναι η πρώτη φορά στην ζωή που θέλω να κάνω delete κάποιον.
    ΟΕΑΔ πήγαινε σε κανένα καφενείο να παίξεις πρέφα στις μία το μεσημέρι που σχολάς και άσε εμάς ήσυχους στην τρέλα μας.
    Μη μας τα πρήζεις γυμνοσάλιαγκα καρεκλοκένταυρε του συστήματος.
    Πήγαινε φίλα όποιο πολιτικό πισινό σε διόρισε και τράβα στην μίζερη ζωούλα σου.
    Αμάν πια με τον κάθε ποσδοσφαιρόφιλο καθυστερημένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Γιώργος
    Πάλί συμφωνώ σε αρκετά και διαφωνώ σε ορισμένα άλλα...Στο ρόλο και στο θεσμό της εθνικής ομάδας θα συνεχίσω να διαφωνώ. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να παγκοσμιοποιηθώ τόσο εύκολα και χωρίς μάχη. Σε τελική ανάλυση από τη δημιουργία του πλανήτη και του πρώτου κράτους υπήρχαν διαχωρισμοί, υπήρχαν καλώς και κακώς εννοούμενα στερεότυπα (εθνικά εννοώ) και θα μου επιτρέψεις με κάθε συμπάθεια που σου έχω (είδες η πρόταση σε κέρασμα; είσαι ο πρώτος που κατάλαβες ότι τα...παίρνω σε είδος!!!) να σου πω ότι χαίρομαι με κάθε τι που δίνει οντότητα και υπόσταση σε αυτή τη ρημάδα τη χώρα. Ακόμη και αν είναι απλά ένα σπορ με μια πορτοκαλί μπάλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Mαριος
    Σόρυ για την αλλαγή του ονόματος. Το πρόβλημα όταν πρέπει να απαντάς γρήγορα είναι εμφανές. Ο τρόπος της κριτικής μου ήταν ακραίος, το παραδέχομαι αλλά επειδή το να σπάω σε κάθε αγώνα μια συσκευή τηλεόρασης μπορεί να ήταν πιο μετριοπαθές αλλά επώδυνο οικονομικά προτίμησα να ξεσπάσω στο μπλογκ. Τώρα σου λέω και την αλήθεια... Ημουν εξαιρετικά εκνευρισμένος με την προστασία που του παρείχαν είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω γραμμής τα ’’παπαγαλάκια’’ του προέδρου. Διπλά εκνευρισμένος με τη μαγκιά που πούλησε μετά την Πολωνία και τις δηλώσεις του να βγάλουμε τον σκασμό επειδή πήρε την τρίτη θέση.
    Υ.Γ. επειδή αναφέρθηκε τις τελευταίες μέρες δηλώνω επισήμως ότι από τους χαρακτηρισμούς παπαγαλάκια και όλα τα σχετικά εξαιρώ τον Παπαδογιάννη (επειδή προχθές του έγραφα ότι υποστήριζε τον Γιόνας). Και 1-2 άλλους συνολικά που όμως δεν αναφέρθηκαν εδώ οπότε δεν έχω και λόγο να κάνω ειδική μνεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Tommygun
    Στην τελευταία παράγραφο δεν βρίσκω πολλά για να διαφωνήσω. Η εθνική είχε πάντοτε δημοσιογραφική ’’προστασία’’ και το κακό είναι ότι δεν υπήρχαν διακριτά όρια και δεν υπήρχε από τους περισσότερους η ορθή κρίση.
    Τις ευθύνες τις πήρε η πρώτη γενιά διεθνών και τις αποδέχθηκε γιατί είχε τουλάχιστον 4-5 ισχυρές προσωπικότητες που δεν είχαν πρόβλημα να αποτελέσουν τα role models της εποχής. Αναφέρω ενδεικτικά: Φασούλας, Παταβούκας, Ιωάννου... Σαφώς και η συμμετοχή στην εθνική δεν αποτελεί διαχωρισμό κακών και καλών παιδιών. Αποτελεί όμως διαχωριστικό όριο καλών και κακών αθλητών. Για λόγους που ανέπτυξα... Θα το επαναλάβω: Οσοι έχουμε επαγγελματική σχέση με το μπάσκετ έχουμε την υποχρέωση να ανταποδίδουμε κάτι, έστω το ελάχιστο όχι στα πρόσωπα αλλά στο άθλημα. Και αυτό δεν αλλάζει στο μυαλό μου ότι και να λέτε. Η διαφορά του μπάσκετ με τα άλλα σπορ είναι ότι οι άνθρωποι του είναι ταυτισμένοι με το σπορ και δεν ζητάνε να ταυτιστεί το σπορ μαζί τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Υπαλληλος του ΟΑΕΔ
    Αν έγραφα τις δύο πρώτες λέξεις που μου έρχονταιστο μυαλό έπρεπε α. να σβήσω αμέσως το σχόλιο διότι θα είχα παραβεί βασικές αρχές του μπλογκ και θα ήμουν ανακόλουθος προς όλους τους άλλους και β. είναι βασική μου αρχή να μη δίνω τζάμπα ευχές σε ανέραστους(-ες).
    Αντ΄αυτού λοιπόν να σου ευχηθώ μακροημέρευση στα ταμεία ανεργίας του ΟΑΕΔ όπου παρά την επιθυμία σου το βλέπω λίγο δύσκολο να συναντιόμαστε σύντομα. Αν πάντως επιθυμείς να συναντηθούμε στείλε μου ένα μέιλ να κανονίσουμε να πιούμε ένα καφεδάκι και να τα πούμε από κοντά. Δεν θα φέρω άλλους υποψήφιους άνεργους, μόνος μου θα έρθω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Bandanaman
    Γιατί χαλάς τη ζαχαρένια σου; Δεν υπάρχει λόγος να κάνω delete τα σχόλια. Αφ΄ενός ο άνθρωπος δεν βρίζει και αφ΄ετέρου ακόμη και ένα σοβαρό μπλογκ χρειάζεται μια διαφορετική φωνή και άποψη. Οπως παλιά είχαν τους γελωτοποιούς ένα πράγμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ρε παιδιά,το παληκάρι σίγουρα δεν είναι υπάλληλος στον ΟΑΕΔ (κι αμάν πια με αυτά τα στερεότυπα περί "κωλοβαρίστα", "κομματόσκυλου" και τα ρέστα),αλλά είναι ξυπνητζής που μάλιστα αναπαράγει όλη την παραφιλολογία από ΟΣΦΠ μεριά που δεν είναι κακό...

    Κατά τα άλλα,ο Γιώργος (κυρίως για την ανάλυσή του γύρω από τα 90ς) αλλά κι ο Τοmmygun τα έχουν γράψει όλα,δηλαδή εμείς τί άλλο να γράψουμε; Κατ΄εμέ οι διαχωρισμοί έπεσαν πέρσυ μετά το "φιλικό" με την Σερβία.Οι εθνοχουλιγκάνοι είναι πάντα χειρότεροι από τους απλούς χουλιγκάνους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Μάριος Αφρικάνος20 Ιουλίου 2011 στις 8:56 μ.μ.

    κανένα πρόβλημα με το όνομά μου, πλάκα έκανα (αν και είναι η δεύτερη φορά που μου απαντάς ως Μάνο)!

    για τα παπαγαλάκια της ομοσπονδίας σύμφωνοι, υπάρχουν και αυτά, εγώ αλλού το πήγαινα όμως, ότι συχνά γίνεται πιο εύκολα κριτική σε ξένους - πλην εξαιρέσεων - από Έλληνες που οι δημοσιογράφοι τους έχουν "ανάγκη" για διάφορους λόγους και θα τους έχουν και αύριο. Η δική μου θέση είναι να μη γίνεται άδικη και υπερβολική κριτική για κανένα, αν αντί για διπλωματία γίνεται καλή κριτική - και με σάτιρα όποιος τα καταφέρνει - τότε όλοι μπορούν να γίνουν καλύτεροι και να γίνει και καλή συζήτηση, αφού δεν γίνεται ποτέ να συμφωνούμε όλοι σε όλα. Δεν πάνε όλες οι κατηγορίες για σένα προσωπικά ούτε όλοι οι μπασκετογράφοι φταίνε το ίδιο για όλα, η συζήτηση το έφερε.

    Όσο για το "σκασμός" με κάθε επιφύλαξη δε μου φάνηκε τότε να είναι τέτοιος άνθρωπος και φοβάμαι μήπως κάπου φούσκωσε το θέμα με καμιά κακή διατύπωση και ο άνθρωπος να προσπαθούσε να πει απλά ότι δικαιώθηκε. Με άκομψο ίσως τρόπο.

    Όσο για παγκοσμιοποίηση κοκ, δε νομίζω πως το έθεσε κανείς εδώ μέσα με τέτοιο τρόπο το θέμα, αλλά τέλος πάντων, δεν πείθεσαι από τα επιχειρήματα μερικών εξ ημών ότι η εθνική "φορτώνεται" με πράγματα που δεν έπρεπε και δεν έχει προτεραιότητες άλλα που μερικοί πιστεύουμε ότι θα έπρεπε, δικαίωμά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Αγαπητή Κουρούνα,

    Διαβάζω το άρθρο σου και προσπαθώ να βάλω τα πράγματα σε μιά τάξη. Προσωπικά θεωρώ απαράδεχτες τις αποχωρήσεις από την Εθνική, γιατί πιστεύω ότι είναι μια ώαση μέσα στη μιζέρια που ζούμε και ότι μια επιτυχία μπορεί να δώσει μια χαρά, ειδικά στο νεαρό μέρος του πληθυσμού. Οι παίχτες δε είναι υποχρεωμένοι να συμμετέχουν γιατί έχουν κερδίσει χρήματα από τις συμμετοχές τους και αντλούν περαιτέρω δικαιώματα από την συμμετοχή τους (πχ στρατιωτικές υποχρεώσεις). Οι δε συμμετέχοντες στην Εθνική, είναι παιδιά με μεγάλες αμοιβές και με δυνατότητα αποχώρησης από την επαγγελματική τους σταδιοδρομία σε πολύ μικρή ηλικία. Διαφωνώ όμως κάθετα με τη δική σας και πολλών δημοσιογράφων λογική, που με αφορμή τον Λουκά, βρίσκετε ένα εύκολο θύμα. Γιατί τόσο καιρό καλύπτετε τον κο Διαμαντίδη, που πέρσι δήλωσε ότι δεν έχει τίποτε άλλο να προσφέρει αλλά φέτος έκανε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, και τώρα παρόλο που έχουμε τόσα προβληματα κρύβεται; Απαράδεχτος ο πατερούλης/σωληνούλης αλλά ο κος Διαμαντίδης αποτελεί το χειρότερο παράδειγμα συμπεριφοράς προς αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ever στην Ελλάδα. Με αυτόν ασχοληθείτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή