Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Δύο βιβλία για το καλοκαίρι

Το τεύχος το ολοκληρώσαμε, η γενική εικόνα μας ικανοποίησε απομένει να δούμε τα επι μέρους... Ελπίζω να προλάβω να σας ενημερώσω πριν το δείτε στα περίπτερα την Τετάρτη.
Το σίγουρο είναι ότι εξαφανιζόμαστε για τις επόμενες δύο εβδομάδες, γεγονός που σημαίνει ότι για λόγους ασφάλειας και επειδή δεν θα έχω το μυαλό μου στο μπλογκ κάποια στιγμή θα απενεργοποιήσω (προσωρινά εννοείται) τη δυνατότητα σχολίων από τους επισκέπτες. Εννοείται ότι δεν το κάνω από έλλειψη εμπιστοσύνης στους μόνιμους και τακτικούς επισκέπτες που ξέρω ότι σέβονται το χώρο αλλά για τους περαστικούς επειδή εσχάτως έχει ανέβει πολύ η επισκεψιμότητα του χώρου. Ευχαριστώ για την αγάπη σας και την κατανόηση σας.. Για αποζημίωση και αφού μου ζητήθηκε γράφω και τις προτάσεις μου για δύο ενδιαφέροντα βιβλία που μπορούν να σας κρατήσουν καλή παρέα το καλοκαίρι:
1. Η ενοχή της αθωότητας, Ιωάννα Μπουραζοπούλου (εκδόσεις Καστανιώτη)... Η συγκεκριμένη συγγραφέας σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη είναι η καλύτερη νέα ελληνίδα συγγραφέας. Πριν από δύο χρόνια εκδόθηκε το τρίτο της βιβλίο με τίτλο ''Τι είδε η γυναίκα του Λωτ'' το οποίο πιθανώς θα περνούσε απαρατήρητο όπως και τα δύο προηγούμενα. Την ανακάλυψε ένα βιβλιοφιλικό μπλόγκ υψηλής επισκέψιμοτητας και αυτό οδήγησε σε αλυσιδωτή αντίδραση. Την αποθέωσαν οι κριτικοί βιβλίου που όπως συνήθως είναι βραδυφλεγείς στην Ελλάδα, κέρδισε βραβεία και φέτος κυκλοφόρησε το τέταρτο βιβλίο της. Η Μπουραζοπούλου δημιουργεί δικά της σύμπαντα, οραματίζεται την Ευρώπη του αύριο (χωρίς να ασχολείται με την επιστημονική φαντασία) και πλάθει εξαιρετικές ιστορίες που καθηλώνουν. Παρότι στην ελληνική αγορά σιγά-σιγά βρίσκει το δρόμο της θεωρώ ότι είναι αδικημένη που γράφει στα ελληνικά. Αν η δουλειά της μεταφραστεί κάποια στιγμή στα αγγλικά θα σαρώσει τη διεθνή αγορά. Ανακαλύψτε τη...

2. Δέντρο από καπνό, Ντένις Τζόνσον (εκδόσεις Πατάκη): Διαβάζοντας το θέμα του βιβλίου είναι πολύ λογικό ότι θα πείτε ΄΄τι καινούργιο μπορεί να προσφέρει ένα ακόμη βιβλίο *ή μια καινούργια ταινία* με υπόθεση τον πόλεμο του Βιετνάμ. Σωστό; Λάθος. Στις 750 σελίδες (σας τρόμαξα;) του βιβλίου καταγράφεται με μοναδικό τρόπο η παράνοια του πολέμου αλλά και ο ρόλος -άγνωστος σε πολλά σημεία του- των Αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών. Μυθιστόρημα είναι αλλά στο τέλος του ο αναγνώστης θα αναρωτηθεί τι από όσα διάβασε μπορεί να έχουν συμβεί στα αλήθεια και να μην αφορούν τη συγγραφική μυθοπλασία...Ενδέχεται να αλλάξει και τη ματιά σας σε όσα λέγονται ή σερβίρονται καθημερινά και στη δική μας πραγματικότητα και το αν είναι αληθινά ή οφείλονται στην κρατικά κατευθυνόμενη παραπληροφόρηση.

6 σχόλια:

  1. Γιώργος Λεβέντης29 Ιουλίου 2011 στις 9:14 μ.μ.

    To ''δέντρο καπνού'' το διάβασα όταν το αποθέωσε το λογοτεχνικό τμήμα των ΝΥΤ,στη γνώμη του οποίου δίνω μεγάλη σημασία.Δεν ήταν κακό,αλλά δεν ήταν και το καλύτερο του 2007.Η σύνδεση του συμπεράσματος πάντως με τα καθημάς είναι πολύ υπερβολική και οφείλεται μάλλον στο κουρουνίσιο συνωμοσιολογικό πάθος.Το άλλο δεν το έχω διαβάσει,και δε βλέπω να το προλαβαίνω έχω άλλο ένα στο πρόγραμμα.Κατά τα άλλα τι να πω,κάνουμε εμείς φίρμα το μπλογκ και μας κόβεις τα σχόλια για χατίρι των περαστικών.Καλώ τον λαό σε συστράτευση κόντρα στη λογοκριτική λαίλαπα.Θα παίξουμε τις ζώνες αλά Μπόζα και Διαμαντόπουλος και θα σε εκμηδενίσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιώργος
    Ξέρεις ότι στους σταθερούς έχω τυφλή εμπιστοσύνη αλλά στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται... Δεν είναι λογοκρισία, τυπική ασφάλεια για να μη χαλάσει η όλη εικόνα είναι. Μην ξεχνάς ότι πίσω από το μπλογκ είναι και ένα ολόκληρο περιοδικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιώργος Λεβέντης29 Ιουλίου 2011 στις 10:55 μ.μ.

    Δε σου ξαναλέω τίποτε γι την Εθνική,γιατί με πήρες από φόβο.Προφανώς έκανα πλάκα,λες να πήγα στη Νομική για να μην καταλαβαίνω τη λογική της ασφάλειας του χώρου σου;Άσε που γενικά η blogοσφαιρα χρειάζεται μεγαλύτερο έλεγχο.Σε αντίθεση με όσα λένε διάφοροι,με την έκρηξη του ιντερνετ δεν απελευθερώθηκε η γνώμη,αλλά η αμορφωσιά,ο λαϊκισμός και η σαχλαμάρα.

    2.Επειδή δε θυμάμαι να έχεις προτείνει ποτέ αστυνομικό βιβλίο,ελπίζω να μην ανήκεις στην τάση των δήθεν που υποτιμά (όχι από γούστο,αλλά)από άποψη την αστυνομική λογοτεχνία.Έχουμε φτάσει στο σημείο που και η οποιαδήποτε μπαργούμαν στα αγαπημένα της βιβλία θα σου αναφερει σουρεαλιστέςς Βολιβιανούς,Ούγγρους ρομαντικούς και Ελβετούς μελετητές της κυκλικής κίνησης της πάπιας.Ο ασφαλέστερος τρόπος για να αποκτήσεις άποψη για τη λογοτεχνική κουλτούρα κάποιου δεν είναι οι εξεζητημένες επιλογές,αλλά τα αγαπημένα του αστυνομικά βιβλία.Τα βιβλία που σέβονται τον εαυτό τους έχουν πάντα επηρεαστεί από τη δομή και τη συγκρότηση ενός αστυνομικού βιβλίου.Αυτά και καλά να περάσεις στις διακοπές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι εννοείτε κύριε Λεβέντη ως αστυνομικό μυθιστόρημα?Και γιατί αυτού του είδους τα μυθιστορήματα είναι ανώτερα των άλλων?Αστυνομικό μυθιστόρημα εννοείτε βίβλία στυλ Μάρκαρη?Και το Έγκλημα και Τιμωρία(καλή ώρα χαχα) που δεν είναι ακριβώς αστυνομικό μυθιστόρημα αλλα κυρίως ασχολείται με την ψυχολογία του φονιά γιατί ειναι κατώτερο?Όπως έλεγε ο Γουάιλντ δύο ειδών βιβλία υπάρχουν μόνο.Κακογραμμένα και καλογραμμένα.Τέλος.Τα άλλα είναι φούμαρα απο τους δήθεν κουλτουριάρηδες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιώργος Λεβέντης
    Φυσικά και διαβάζω και αστυνομικά. Παιδιόθεν.. Ειδικά με τη νέα τάση που υπάρχει να συνδυάζονται και με κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικά θέματα είναι ακόμη πιο θελκτικά! Αλλά θεωρώ ότι είναι καλύτερα να γράφω για βιβλία που οι περισσότεροι δεν έχουν ακούσει ή δεν ξέρουν ή δεν παρακολουθούν τόσο στενά τους συγγραφείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή