Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985...Ενα νοσταλγικό κείμενο που έπεσε μπροστά μου και είπα να το μοιραστούμε

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας,τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ):D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

4 σχόλια:

  1. Καλή χρόνια να χουμε αναγνώστες και Κουρουνα! Νοσταλγικό αλλα άκρως αληθινό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ενταξει θα ακουστω τελειως μπαρμπας αλλα και μερικα ακομη της γενιας μας:

    - Τα κοριτσια δεν φορουσαν στρινγκ απο τα 13, αλλα φορμες.
    - Ενας για ολους, ολοι για εναν: εναν πειραζαν, δεκα επρεπε να αντιμετωπισουν.
    - Ακουσαμε το κραξιμο της αρκουδας απο τον καθε κερατα μπαμπα οταν περναμε τηλ στο σπιτι της γκομενας, επειδη δεν υπηρχαν κινητα.
    - Οταν καναμε φαρσες φροντιζαμε να γελασει ακομα και αυτος που ηταν το θυμα. Αλλιως δεν λεγεται φαρσα αλλα καουγκαλισμος.
    - Λιωναμε στο pc με Space Invaders, tetris και pacman.
    - Παιζαμε στις αλανες και συνηθως πριν βγουν ομαδες λεγαμε "εγω θα ειμαι ο...". Συνηθως δεν μπορουσαμε να τριπλαρουμε ουτε τσιμεντολιθο. Αλλα η αγωνια μην "ντροπιασουμε" τον παικτη που επιλεξαμε, μας εκανε να καταπινουμε χιλιομετρα.
    - Καναμε κρυψωνες μες το σπιτι για να κρυβουμε τα πρωτα μας τσιγαρα. Και οχι σαχλαμαρες: ξηλωναμε κουφωματα, καναμε πατεντες, ανοιγαμε τρυπες.
    - Τζογαραμε και καναμε λακαμιες και συνηθως αυτες κατεληγαν με το να τρωμε καμια αναποδη. Ουτε ψυχολογικα μας αφησαν, ουτε μας στιγματισαν την υπολοιπη ζωη μας.
    - Τρωγαμε χυλοπιτες αβερτα. Ετσι μαθαμε οτι στην ζωη και χανεις (πολυ συχνα) και κερδιζεις (σπανια). Αλλα μαθαμε να μην κωλωνουμε, γιατι οταν μαθαινεις απο τα μικρα δεν θα κωλωσεις ουτε στα μεγαλα.
    - Το κινητο νομιζαμε οτι ειναι γκατζετ του James Bond και παει πακετο με το εκαστοτε αυτοκινητο του.
    - Πηγαιναμε κατασκηνωση και για κανα 20ημερο χαναμε επαφη με τον εξω κοσμο. Ημασταν απλα στον παραδεισο.
    - Μαζευομασταν ολοι μαζι το μεσημερι για φαγητο και ακουγαμε ο ενας απο τον αλλο τα νεα του. Ετσι μαθαμε να ακουμε και τους υπολοιπους.
    - Οι γονεις μας δουλευαν σαν σκυλια, αλλα εβρισκαν παντα χρονο για εμας και το εδειχναν. Δεν εβγαζαν τυπικη υποχρεωση και ηρθαν οπου μπορουσαν. Οπου δεν μπορουσαν τους δικαιολογησαμε γιατι ηταν παντα διπλα μας οταν τους χρειαστηκαμε.
    - Πηγαμε στρατο χωρις να γκρινιαξουμε, γιατι πηγε ολος ο κοσμος. Και γιατι ολος ο κοσμος πηγαινε συνειδητοποιημενος οτι για να απαιτησεις τα δικαιωματα σου πρεπει να τηρεις τις υποχρεωσεις σου. Ακομα κι αν ο αλλος δεν τις τηρει. Γιατι αυτο ειναι πατριωτισμος.
    - Γουσταραμε ομαδες μεσα απο τις ηττες τους. Μας αποζημιωσαν μετα με τις μεγαλυτερες επιτυχιες τους.
    - Προλαβαμε τα γηπεδα-κολαση που καθαριζαν τον αντιπαλο. Και χωρις καφριλες.

    Μεγαλωσαμε και μπορει να συμβιβαστηκαμε, αλλα δεν ξεπουληθηκαμε. Μπορει να μην φτασαμε μακρυα, αλλα οσο φτασαμε, φτασαμε με τα δικα μας ποδια. Λαθη καναμε, γιατι ημαστε ανθρωποι και αν οργιστηκαμε, να θυμαστε πως και ο Χριστος οργιστηκε. Κραταμε τον δικο μας κωδικα τιμης, οσο και να ζοριζομαστε, γιατι δεν θελουμε να γινουμε σαν αυτους που φτυνουμε. Θυμωνουμε και ουρλιαζουμε, γιατι ξερουμε οτι αυτοι μοας ξερουν θα μας σταθουν. Και διπλα τους θα σταθουμε και εμεις και ας μην τους ξερουμε.

    Να ειστε παντα καλα ολοι σας, με υγεια για εσας και οσους αγαπατε.
    Φιλια, Πανος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οχι και πριν το 85 ρε συ Κουρουνα.Ειμαι του 87 και καταλαβαινω στο επακρο τα οσα λεει το κειμενο.
    Και ενα παραπλησιο (αλλα πιο μπασκετικο) κειμενο που ειχαν φτιαξει καποιοι φιλοι:

    Είμαστε η γενιά των 80s:

    Γιατί προλάβαμε λίγο Magic και Lakers Showtime.
    Γιατί είδαμε και λίγο Bird, έστω και στα τελευταία του.
    Γιατί μπορούσαμε να δούμε ολόκληρο το πόδι των παικτών και όχι μόνο τις γάμπες τους..
    Γιατί ζήσαμε την απόλυτη δυναστεία του M.J.
    Γιατί ακόμα μπορούσε μια ομάδα να ονομάζεται Bullets και όχι το Politically Correct (και πολύ φλώρικο) Wizards.
    Γιατί προλάβαμε το καλύτερο σήμα ομάδας στο NBA. Tην αρκούδα του Βανκούβερ.
    Γιατί ο Kemp, ο Payton, ο Schrempf και ο McIlvain (:P) διέπρεψαν στο Seattle με το μαγικό σήμα και τις υπέροχες φανέλες και όχι στην Oklahoma με το πιο ξενέρωτο σήμα και φανέλα που υπήρξε ποτέ.
    Γιατί προλάβαμε τον Shaq λεπτό.
    Γιατί προλάβαμε παίχτες που τώρα δε θα έπαιζαν καν μπάσκετ (Muresan, Bol κ.α.)


    Γιατί προλάβαμε τον Penny χωρίς τραυματισμούς
    Γιατί προλάβαμε εποχές που οι κορυφαίοι rebounder ήταν 6’4 και 6’7 (Barkley και Rodman)
    Γιατί οι Lakers πάιζαν στο Inglewood και οι Boston στο αυθεντικό Boston Garden
    Γιατί για εμάς οι Suns θα παίζουν πάντα στην America West Arena, οι Spurs στο Allamodome, οι Sixers στο Spectrum, οι Bulls στο Chicago Stadium, οι Pacers στην Market Square Arena, οι Jazz στην Delta Arena, οι Dallas στην Reunion Arena και οι Rockets στο Summit.
    Γιατί ζήσαμε τους Suns του 96-97 με την καλύτερη ίσως τριάδα PG που έπαιξε ποτέ μαζί (Kidd – Kevin Johnson – Nash).
    Γιατί τότε για να παίξει ξένος στο NBA έπρεπε να είναι πραγματικά παιχταράς και όχι Bargnani ή Milicic.
    Γιατί προλάβαμε τον πρώτο τρελό, παλαβό και gangster του NBA Vernon Maxwell
    Γιατί ζήσαμε τον μοναδικό παίκτη που προσπάθησε να καρυδώσει τον προπονητή του (Latrell Spreewell).
    Γιατί είδαμε μέχρι και γιαγιά με χρυσό δόντι να παίζει στο ΝΒΑ (Larry “Grandma” Johnson).

    Γιατί προλάβαμε τους Knicks όταν ήταν μεγάλη ομάδα και όχι τσίρκο.
    Γιατί προλάβαμε εποχές που στο NBA μόνο 2 ξύριζαν το κεφάλι τους (Jabbar και McDaniel)
    Γιατί προλάβαμε και παίκτες που δεν άκουγαν μόνο HIP-HOP.
    Γιατί προλάβαμε τον Dick Bavetta σε αγωνιστική φόρμα τέτοια που δεν θα έχανε αγώνα αντοχής ούτε από τον Jordan.
    Γιατί τα τατουάζ και τα headbands δεν ήταν απαραίτητο αξεσουάρ κάθε παίκτη στο NBA
    Γιατί για να δούμε αγώνα NBA κάναμε αμάν και παρακαλάγαμε ενώ τώρα μπορούμε να δούμε ανά πάσα στιγμή (λέμε τώρα ).
    Γιατί ο Μαγουλάς ακόμα πήγαινε σχολείο και δεν περιέγραφε αγώνες NBA
    Γιατί κάθε Τρίτη πηγαίναμε στο περίπτερο να αγοράσουμε Τρίποντο με αγωνία για να μάθουμε τα σκορ από τα τελευταία 4-5 ματς της ομάδας μας
    Γιατί είδαμε παίκτες να κάνουν μεγάλη καριέρα στο NBA ενώ πρώτα είχαν περάσει από τα ελληνικά γήπεδα (P.J. Brown, Antonio Davis).
    Γιατί είδαμε stars του NBA να έρχονται στην Ελλάδα (Eddie Johnson, Roy Tarpley)
    Γιατί είδαμε έναν μεγάλο Superstar να κλείνει την καριέρα του στην Ελλάδα (Dominique) και παρότι είχε τις μισές αθλητικές ικανότητες και τα διπλάσια κιλά από όταν ήταν στα καλά του, έκανε την διαφορά.
    Γιατί αγοράζαμε σαν τρελοί συλλεκτικές κάρτες NBA ενώ πλέον κανείς δεν σκοτίζετε να τις φέρει στην Ελλάδα.
    Γιατί τότε το να φοράς ένα από τα ελάχιστα NBA Jerseys που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα (δηλαδή μόνο του MJ :P) ήταν άποψη και όχι μόδα.

    Καλη Χρονια με Υγεια σε ολους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν και στο μεταίχμιο (1985) θα συμπληρώσω την παραπάνω λίστα με 4 ακόμα:
    1. Γιατί είδαμε την Α1 όπως πραγματικά την θέλουμε (με 5-6 ομάδες να διεκδικούν τον τίτλο).
    2. Γιατί προλάβαμε το ΝΒΑ στα καλύτερά του (και χωρίς ευρωαπαίους της πλάκας. Άσχετο, αλλά ο Ukic τι βίσμα είχε και έπαιξε NBA;;; Θέλω και εγώ).
    3. Γιατί είδαμε τους Knicks σε τελικούς ΝΒΑ (και θα τους ξαναδούμε και φέτος λέμεεεε! Θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές αγκαλιά με τον τιτάνα Spike Lee).
    4. Γιατί προλάβαμε τους... Γίγαντες του Κατς.

    Καλή χρονιά και χρόνια πολλά και απο μένα!!!!!

    ΥΓ Ο παμέγιστος Spree είχε ακουστεί για ΠΑΟ το 2006! Και τι δεν θα έδινα να δω την συνύπαρξή του με τον Ζοτς!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή