Οι Σπερς όπως αναμενόταν νίκησαν με 107-89. Εύκολα και απλά παρότι δεν ήταν σε ρυθμό αγώνων οι ίδιοι και ο Ολυμπιακός ταλαιπωρημένος από το ταξίδι. Φυσικά αφού κανείς δεν είδε το παιχνίδι στην Ελλάδα οι πρώτες εκτιμήσεις που μεταφέρονται είναι ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ καλά ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο....
Ρίξτε μια ματιά στα στατιστικά του παιχνιδιού που δείχνουν ότι οι βασικοί των Σπερς έπαιξαν ελάχιστα. O Γιαννάκης εμπιστεύθηκε τους δύο παίκτες του Ολυμπιακού που έχουν μυρωδιά από ΝΒΑ και ήταν πιο εξοικειωμένοι με τους κανονισμούς (ο Τσίλντρες έπαιξε 36 λεπτά και ο Βον Ουέιφερ 26). Στο στατιστικό του αγώνα θα δείτε και άλλα
ενδιαφέροντα στοιχεία για τον Ολυμπιακό. Το νέο πείραμα του Γιαννάκη όπως φαίνεται και από όσα γράφτηκαν ήδη για τον αγώνα αλλά και την προετοιμασία είναι ο Τσίλντρες σε θέση 2! Ξεκίνησε το παιχνίδι με τον Τεόντοσιτς και δίπλα του τους Τσίλντρες, Βασιλόπουλο, Κλέιζα και Σχορτσανίτη. Εκτός του Τσίλντρες καλά έπαιξε ο Σχορτσανίτης αλλά και ο Ουέιφερ που ήρθε από τον πάγκο ενώ πολύ κακή εμφάνιση έκανε ο Κλέιζα τον οποίο σταμάτησε πολύ εύκολα ο Κιθ Μπόγκανς (νέο απόκτημα των Σπερς, σκάρτα 2 μέτρα μπόι)...
Το στατιστικό του παιχνιδιού για....μελέτη θα το βρείτε εδώ http://www.nba.com/games/20091009/OLPSAS/boxscore.html. Στην ίδια σελίδα υπάρχει παραπομπή και για highlights του παιχνιδιού για όσους είναι οπτικοί τύποι. Το κοντέρ πάντως γράφει στις αναμετρήσεις ελληνικών ομάδων με συλλόγους του ΝΒΑ 0-5 (με ισάριθμες κατοστάρες), έστω και αν αυτή ήταν η ήττα με τη μικρότερη διαφορά (-18). Η υποσημείωση αναγκαία για όσους έχουν τα τελευταία χρόνια παραμυθιαστεί ότι μίκρυνε η διαφορά που μας χωρίζει από το καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του πλανήτη.
Mην είσαι άδικη.Όντως έχει μικρύνει η παικτική διαφορά,αλλά σε επίπεδο επαγγελματικού μπάσκετ δεν πρόκειται να καλυφθεί.Για την ακρίβεια δεν έχει μειωθεί,απλά πια δε βλέπουμε NBA μόνο στην τηλεόραση όπως στα 90s και έχουμε μια πιο καθαρή γνώμη,χωρίς να μυθοποιούμε τα πάντα.Ως παλαιά μάλιστα θα θυμάσαι αγώνες που -πέρα από διαφορά σκορ η μη-το ευρωπαικό μπάσκετ στάθηκε πολύ ψηλά(Γιουγκοπλάστικα-Νικς στο Μκντόναλτς,Γιουγκοσλαβία-ΗΠΑ στην Ατλάντα,εμάς στο Τόκιο,την Ισπανία πέρυσι).Μεμονωμένοι αγώνες μεν,αλλά δείχνουν πως δε μας χωρίζουν και έτη φωτός.Ειδικά σε τεχνικό επίπεδο οι καλοί Ευρωπαίοι τους συναγωνίζοντα στα ίσια.Αλλά υπάρχουν και άλλα στο επαγγελματικό μπάσκετ που όντως δείχνουν πως το ΝΒΑ παραμένει αρκετά μπροστά.Απλά πιστεύω πια πως δεν το βλέπουμε μόνο με τα κυάλια.Γιώργος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ συμφωνώ απόλυτα.Γιατί πολλοί τώρα τελευταία(και σε καίριες θέσεις)βγαίνουν και λένε διάφορα για ίση ποιότητα παικτών και άλλα πανομοιότυπης ομορφιάς σχόλια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά περιμένω τον επόμενο αγώνα που θα παίζουν οι 2 αγαπημένες μου ομάδες.Αν και στο συγκεκριμένο θα είμαι Cleveland.Αλήθεια φέτος δεν πήρε κανένα ελληνικό κανάλι τα τηλεοπτικά?
Γιώργο η μεγάλη η τεράστια διαφορά που υπάρχει και δεν μπορεί κάποιος να την καταλάβει είναι η οργάνωση, ο επαγγελματισμος και η αγάπη για το παιχνίδι. Τεχνικά όντως η διαφορά έχει μικρύνει αλλά ακόμη και σε επίπεδο εκγύμνασης, ενδυμάνωσης ή προπόνησης η Ευρώπη παρά τα άλματα προόδου που έχει κάνει είναι ακόμη πίσω. Εμείς τουλάχιστον στην Ελλάδα το βλεπουμε με τα κυάλια και μην κρίνεις από το επίπεδο του Ολυμπιακού, του Πανα8ηναϊκού και της εθνικής μας ομάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον αγώνα του Κλίβελαντ τον εξασφάλισε και θα τον δείξει το CONN-X
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε τεχνικο επιπεδο οι ευρωπαιοι δεν εχουν σε τιποτα να ζηλεψουν τους αντιστοιχους αμερικανους του ΝΒΑ. Απο κει και περα σε αθλητικο επιπεδο το ΝΒΑ ειναι πολυ πιο μπροστα απο την ευρωπη και υπαρχουν αρκετοι λογοι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρις να γινομαι ρατσιστης (απλα προσπαθω να το εξηγησω οσο πιο αναλυτικα μπορω), οι περισσοτεροι παικτες του ΝΒΑ ειναι μαυροι(βλ. fast twitch muscles) και κατα συνεπεια πιο αθλητικοι απο τους λευκους και το παιχνιδι εχει ερθει στα μετρα τους. Παικτες σαν τον Lebron η τον Howard δεν υπαρχουν σε λευκη εκδοση.. Επισης υπαρχουν διαφορες των κανονισμων και διαφορες των ουσιων που επιτρεπονται και φυσικα διαφορετικος αριθμος παιχνιδιων ανα σεζον..
Αλλες διαφορες ειναι οτι το ΝΒΑ ειναι franchise.. δεν υποβιβαζεται ομαδα στο NBDL.. ειναι μια καλοδουλεμενη μηχανη που εχει μοναδικο σκοπο το θεαμα(μεχρι τα play-offs)και οι παικτες δουλευονται για αυτον ακριβως το σκοπο. Στην Ευρωπη το μπασκετ ειναι πιο πολυ στρατηγικη..
Αλλη νοοτροπια τελειως.. απο παικτες, προπονητες, παραγοντες, διοργανωτες κτλ.. ανομοια μεγεθη που πιθανως δεν συγκρινονται.
Ευχαριστώ για την απάντηση των τηλεοπτικών.Οι έγχρωμοι,και αν κάνω λάθος διορθώστε με,έχουν περισσότερους αλλά και πιο δυνατούς μύες στα πόδια τους από τους λευκούς.Γι'αυτό το λόγο δεν πρόκειται ποτέ η Ευρώπη να φτάσει σε αθλητικότητα το NBA.Παρ'όλα αυτά πολλοί ευρωπαίοι που πηγαίνουν εκεί μεταμορφώνονται(και δε νομίζω να τους προσθέτουν μύες...),επομένως υπάρχει τεράστια διαφορά στη τεχνική και σωματική ανάπτυξη των παικτών.Η οργάνωση δε συγκρίνεται,εκεί το marketing έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο,πουλάνε το προΐόν τους,δεν περιμένουν να τελειώσει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου για να έρθουν τα παιδιά με τις φανέλες diogo,leto,blanco κ.α...Η ατμόσφαιρα είναι μαγική και ο κόσμος το χαίρεται.Όσο για αυτό που θεωρείτε θετικό στο ευρωπαΐκό μπάσκετ δε θα συμφωνήσω(όντας νεαρός παίκτης)αφού με το να βγάζουν πολύπλοκα συστήματα με 10 pick & roll δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στους παίκτες να αναδείξουν τα ταλέντα τους.Όλες οι ομάδες είναι απλά μηχανές και όλοι οι παίκτες πανομοιότυπα κομμάτια αυτής της μηχανής.
ΑπάντησηΔιαγραφή@The hoop
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω με όσα γράφεις. Και θα μείνω σε κάτι πολύ σημαντικό. Στην έλλειψη γραμμής υποβιβασμού, η δημιουργία ενός κλειστούς πρωταθλήματος είναι αυτή που κάνει τη διαφορά. Και δυνητικά μπορεί να έφερνε και στην Ελλάδα οικονομική φερεγγυότητα, μεγαλύτερο εμπορικό ενδιαφέρον και πολύ λιγότερες ζημιογόνες εταιρείες...
Σαφώς και τους μυώνες δεν τους προσθέτει μόνο η γυμναστική αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτηση και δεν αφορά μόνο το ΝΒΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αντίλογος που θέτεις είναι πολύ σημαντικός αφού έχει χαθεί η πρωτοβουλία και η προσωπικότητα του παίκτη, η τρέλλα του αυτοσχεδιασμού μέσα στο παιχνίδι. Αλλά το κακό δεν έχει να κάνει με τις επαγγελματικές ομάδες που οφείλουν να βρίσκουν κάθε τρόπο να κερδίζουν αλλά τα παιδικά και εφηβικά τμήματα. Στο όνομα μερικών νικών, στο όνομα της ’’καριέρας’’ και των προπονητικών φιλοδοξιών οι παίκτες αντί να μαθαίνουν τα βασικά μαθαίνουν σωρηδόν συστήματα. Πολύ σωστή η παρατήρησή σου. Σε μεγαλύτερη ηλικία δεν βλάπτει γιατί πλέον ο παίκτης έχει διαμορφωθεί και αγωνιστικά και σαν προσωπικότητα.
Αναφορικά με τη μείωση της απόστασης,εννοούσα μια τοπ ευρωπαική ομάδα με μια τυπική ομάδα ΝΒΑ.Ούτε καν μία μέση ευρωπαική ομάδα.Και γενικότερα στις έννοιες ευρωπαικο μπασκετ-ΝΒΑ.Για το ότι η Ευρώπη είναι χρόνια πίσω δε χρειάζεται καν συζήτηση.Πόσο μάλλον για μας που όντας 13οι αν θυμάμαι καλά στα εισιτήρια -πίσω από Αδιριατική Λίγκα,τις δεύτερες κατηγορίες της ιταλίας και της Ισπανίας κλπ- δε θα πρεπε καν να συγκρινόμαστε όχι με το ΝΒΑ,αλλά ούτε με το επίπεδο οργάνωσης του ελληνικού βόλει.Το ότι ξεκινήσαμε εμείς με 4 ομάδες την Ευρωλίγκα και οι Σέρβοι με 1(!) είναι ανέκδοτο και θαύμα του.. Θεού(βλ.FIBA EUROPE).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα περί κλειστών Λιγκών τόσο σε ελληνικό όσο και σε ευρωπαικό επίπεδο,το ψάχνω συνειδησιακά για χρόνια και ακόμη δεν έχω καταλήξει.Από τη μία δεν το βλέπω αθλητικά και παιδαγωγικά δίκαιο από την άλλη-και δεδομένου πως το μπάσκετ δεν είναι και το πιο μαζικό ευρωπαικό σπορ-μάλλον είναι η μόνη λύση για το καλό της εξέλιξής του,τουλάχισταν εμπορικά.
Για τα περίΕυρώπης-ΗΠΑ,συστημάτων κλπ ισχύει το ''περί ορέξεως κολοκυθόπιτα''.Εγώ λατρεύω το ψαγμένο ευρωπαικό μπάσκετ,αλλά δε ζω και στην αλαζονική περίοδο της εφηβείας μου που έλεγε πως στο ΝΒΑ δεν παίζεται σωστό μπάσκετ.Αυτά είναι αστειότητες πια.Για να μην αναφέρω πως μετά τον τυφώνα του πικ ν ρολ στην Ευρώπη,πολλές ομάδες του ΝΒΑ,παίζουν πια πολύ σοβαρότερο μπάσκετ τακτικά.
υ.γ.Μπράβο στο Μαρουσάκι..Γιώργος