Την επιστολή του Μίλτου Πασχαλίδη δεν την είχα πάρει είδηση. Παρότι δημοσιεύτηκε σε ένα πολύ συμπαθητικό site το http://www.e-tetradio.gr/ που έχουν ή συμμετέχουν καλοί συνάδελφοι (ορισμένοι και φίλοι) της πολύπαθης Ελευθεροτυπίας, το οποίο επισκέπτομαι τακτικά. Ο Πασχαλίδης είναι ¨¨δικός μας¨¨, της πορτοκαλί μπάλας, αφού μέχρι ένα σημείο και πριν τον κερδίσει το έντεχνο τραγούδι ήταν μέλος της θρυλικής ομάδας των Αμπελοκήπων. Της ομάδας του Καλαφατάκη, που με Σταυρακόπουλο και φλώρο επικεφαλής κατάπιε τις κατηγορίες φτάνοντας μέχρι και την Α1 πριν διαλυθεί με τις πωλήσεις των δύο Ελλήνων παικτών και τα λεφτά να...χάνονται με μαγικό τρόπο! Τρίτος πλέι μέικερ εκείνης της ομάδας (πίσω από τον Φλώρο και τον Κυρίτση) ήταν ο Πασχαλίδης. Δεν σημαίνει κάτι αυτό, απλά το σημειώνω διότι ο άνθρωπος έγραψε την ατάκα που πρέπει να γίνει σύνθημα (αν μπορεί και του βγει η ρίμα ας το κάνει και τραγούδι ο ίδιος) στο στόμα δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων για τους πολιτικούς μας. Θα την μνημόνευα ακόμη και αν ο Πασχαλίδης δεν είχε την παραμικρή σχέση με το μπάσκετ....εννοείται...
Ο Πασχαλίδης έτυχε να γνωρίζει πολύ καλά τον αυτόχειρα φαρμακοποιό της πλατείας Συντάγματος. Διαβάστε τις λεπτομέρειες στο http://www.e-tetradio.gr/ όπου υπάρχει η ανοιχτή επιστολή που έστειλε με αφορμή το τραγικό περιστατικό. Εγώ κρατάω μόνο τις τελευταίες προτάσεις...
''Μόνο ένα ερώτημα απευθύνω προς όλους εκείνους που, αφού πρώτα έστειλαν τους γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας στο φόβο, στην εξαθλίωση και την απόγνωση, έχουν και το θράσος να δηλώνουν συγκλονισμένοι απ' το συμβάν:
Ρε κουφάλες, ο καθρέφτης σας, έχει αρχίσει να σας φτύνει ή ακόμα το σκέφτεται;''
Και αν υπάρχει κάποιος που δεν έχει γνωρίσει και μουσικά τον Πασχαλίδη ιδιού ένα εξαιρετικό δείγμα της τέχνης του, σε στίχους του κορυφαίου Έλληνα στιχουργού Οδυσσέα Ιωάννου...
Ο Πασχαλίδης έτυχε να γνωρίζει πολύ καλά τον αυτόχειρα φαρμακοποιό της πλατείας Συντάγματος. Διαβάστε τις λεπτομέρειες στο http://www.e-tetradio.gr/ όπου υπάρχει η ανοιχτή επιστολή που έστειλε με αφορμή το τραγικό περιστατικό. Εγώ κρατάω μόνο τις τελευταίες προτάσεις...
''Μόνο ένα ερώτημα απευθύνω προς όλους εκείνους που, αφού πρώτα έστειλαν τους γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας στο φόβο, στην εξαθλίωση και την απόγνωση, έχουν και το θράσος να δηλώνουν συγκλονισμένοι απ' το συμβάν:
Ρε κουφάλες, ο καθρέφτης σας, έχει αρχίσει να σας φτύνει ή ακόμα το σκέφτεται;''
Και αν υπάρχει κάποιος που δεν έχει γνωρίσει και μουσικά τον Πασχαλίδη ιδιού ένα εξαιρετικό δείγμα της τέχνης του, σε στίχους του κορυφαίου Έλληνα στιχουργού Οδυσσέα Ιωάννου...
Άσε ρε κουρούνα, τι προσπαθείς, δεν το έχεις καταλάβει ακόμα ότι ΟΛΑ είναι μάταια; Αφού είμαστε ΖΩΑ όλοι, πρόβατα με περικεφαλαία, που το μόνο που μας νοιάζει είναι ο κώλος μας (κινητό, ακίνητο και αυτοκίνητο κατά το σλόγκαν της δικιάς μας γενιάς, άντε βάλε και κανα ipad τώρα). Όλοι φωνάζουν και πάνε όλοι σαν πρόβατα και ψηφίζουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (για να σωθεί η Ελλάδα! Οι «νοικοκυραίοι») ή Αλέξη (για να μας βγάλει από το μνημόνιο, λες και μόνο αυτός στον κόσμο όλο έχει το μαγικό ραβδάκι! Οι «προοδευτικοί επαναστάτες»). Δηλαδή ακριβώς αυτούς που μας έφεραν εδώ! Πόσοι από εδώ μέσα το έριξαν λευκό/ άκυρο στις πρόσφατες δύο εκλογές; Εγώ προσπαθούσα να πω στον κύκλο μου ότι το άκυρο/ λευκό είναι ο μόνος δημοκρατικός τρόπος αποδοκιμασίας που μπορεί να πιάσει τόπο και να οδηγήσει σε ειρηνική αλλαγή του καθεστώτος (γιατί αλλιώς θα έχουμε βία και αιματοχυσία για να έρθει η αλλαγή, το οποίο βεβαίως θα μας φέρει όλους μας αιώνες πίσω) και με κοίταζαν σαν να ήμουν σατανιστής και διαφήμιζα τον διάβολο (κλασσικά με επιχειρήματα κυρίως ψυχολογικά και σε κάθε περίπτωση κάθε άλλο παρά λογικά τα οποία κατέληγαν στο «ε, δεν είναι σωστό, κάτι πρέπει να διαλέξεις»). Και την επόμενη μέρα βγαίνουν όλοι και βρίζουν αυτούς που οι ίδιοι εξελεξαν! Αφού αυτοί είμαστε, παντού τα ίδια. Και στο μπασκετάκι μας. Φωνάζεις για τον σωλήνα. Αφού όλοι από τα τέτοια του κρέμονται. Γι’ αυτό ο μόνος τρόπος σωτηρίας είναι η καταστροφή. Για να μηδενιστεί το κοντέρ σε όλα και όλους και να ξαναρχίσουμε από την αρχή. Όπως έγινε από το 50 και μετά. Τέλος, μόνο αυτό. Σκληρό αλλά αλλά το μόνο πραγματικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε, με τζάντισες βραδιάτικα, και εγώ μπήκα για να σε τζαντίσω εγώ για τον Πεδουλάκη που όταν σου έγραφα ότι αυτός είναι για ΠΑΟ και ο Ζούρος για ΟΣΦΠ μου έλεγες ότι έιμαι μακριά νυχτωμένος και θα είναι και οι δύο ξένοι.
Ο γνωστός – άγνωστος (αλήθεια, δεν έχω αποφασίσει, είναι σωστότερο να το γράφω με παύλα ανάμεσα ή όχι; )