Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Χαρούμενοι ναι αλλά να ξέρουμε το γιατί...

Είναι γνωστό σε όσους διαβάζουν κάθε Τετάρτη τη στήλη μου στο AllStar Basket ότι δεν είμαι οπαδός της mainstream δημοσιογραφίας και έχω μια απέχθεια προς κάθε τι ’’πολιτικώς ορθό’’. Μια στρεβλή λογική λέει ότι οι πάντες κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Αποθεώνονται ή στέλνονται στον… Καιάδα! Η αλήθεια όμως είναι ότι αν κάποιοι δικαιούνται το μεγαλύτερο για να μην πω το αποκλειστικό μερίδιο της εθνικής μπασκετικής ευφορίας και των πανηγυρισμών είναι οι παίκτες και μόνο οι παίκτες. Όποιος ξαναδεί το παιχνίδι με ηρεμία και χωρίς τους…300 σφυγμούς του live θα διαπιστώσει μερικά οφθαλμοφανή πραγματάκια…
Και στις δύο περιπτώσεις στο τέλος του κανονικού αγώνα και της παράτασης αφήσαμε τους Τούρκους να σουτάρουν κατόπιν απόφασης και όχι επειδή έτσι μας βγήκε στο παιχνίδι. Στη μια περίπτωση ο Αρσλάν έχασε την ισορροπία του και αναγκαστικά πήγε για δίποντο, στη δεύτερη σούταρε τρίποντο. Αν είχαμε παίξει και καλή άμυνα σε μια από τις δύο περιπτώσεις θα είχε δικαιωθεί η προπονητική επιλογή.
Δεν εκμεταλλευτήκαμε σε καμία από τις 8-10 περιπτώσεις τα μις-ματς που υπήρχαν όταν ο Τάνιεβιτς έπαιζε με κοντό σχήμα. Υποθετικά μιλώντας όταν ένας προπονητής μένει στο σχήμα του και δεν ακολουθεί το σχήμα του αντιπάλου του το κάνει για να εκμεταλλευτεί τα όποια πλεονεκτήματα μπορεί να έχει.
Αρχικά το μαρκάρισμα του Τούρκογλου από τον Πρίντεζη ήταν σκέτη καταστροφή αφού ο ’’κρύος’’ Τούρκος ζεστάθηκε και πήρε μπροστά όλη η επίθεση των Τούρκων με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο –6. Το γεγονός ότι στο τέλος σε 3-4 περιπτώσεις ο Πρίντεζης έβγαλε καλές άμυνες ας πούμε –λόγω καλής θέλησης και μόνο- ότι διαγράφει ότι προηγήθηκε.
Στη φάση του 1’ 19’’ (εκεί που δημιουργήθηκε πρόβλημα με το χρόνο) η ομάδα μας σκόραρε τρίποντο με τον Σπανούλη ενώ μας είχαν δοθεί τα…ρέστα της επίθεσης μας (γύρω στα 4 δευτερόλεπτα). Ο προπονητής μας έφαγε όλη την ώρα προσπαθώντας να το…κουβεντιάσει με τον διαιτητή, δεν έγινε υπόδειξη κάποιου συστήματος αλλά ’’μίλησε’΄ η μεγάλη προσωπικότητα του Σπανούλη, όπως γενικά μίλησε σε όλο το παιχνίδι.
Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται λεπτομέρειες αλλά δεν είναι σε ένα παιχνίδι που τελειώνει ισόπαλο και κρίνεται στην παράταση. Ένα λάθος πάνω, ένα εύστοχο σουτ κάτω κρίνει τέτοιους αγώνες. Είχαμε με το μέρος μας τις προσωπικότητες των παικτών, τη θέληση για τη νίκη, την καλή ψυχολογία από το ξεκίνημα (οι Τούρκοι μάλλον αιφνιδιάστηκαν στην αρχή αφού ήταν σχεδόν σίγουροι ότι θα νικήσουν εύκολα) και για αυτό κερδίσαμε!
Για τη διαχείριση υλικού δεν θέλω να μιλήσω αφού το ποιος και το πόσο παίζει αποτελεί καθαρά προσωπική επιλογή κάθε προπονητή. Παίζοντας όμως με δύο γκαρντ σχεδόν από το ξεκίνημα του τουρνουά και με τον Σπανούλη 42 λεπτά στο παρκέ ήταν μάλλον φυσιολογικό να ’’θολώσει’’ από την κούραση και να κάνει τα λάθη του τέλους. Εννοείται ότι από την ώρα που τα παιχνίδια έσφιξαν και η εθνική έφυγε από το Πόζναν πήγε περίπατο και το περιβόητο ’’λιθουανικό μοντέλο’’ του μπάσκετ. Εκτός αν αυτό που διαφημιζόταν ως ελεύθερο παιχνίδι με γρήγορο μπάσκετ μεταφράζεται στο ’’πράσινο φως’’ που έχει ο Σπανούλης να σουτάρει! Απόδειξη ότι η εθνική παίζει ξανά με τη λογική της σκοπιμότητας ότι με τους Ρώσους βάλαμε 65 πόντους, με τους Γάλλους 69 και με τους Τούρκους 65 (στην κανονική διάρκεια). Εννοείται ότι επικροτώ απόλυτα την τακτική (όσον αφορά τον ρυθμό) του αγώνα με τους Τούρκους αφού ήταν από τις λιγοστές προπονητικές επιλογές που δικαιώθηκαν πλήρως. Αν προσπαθούσαμε να τρέξουμε και όχι να κοντρολάρουμε το τέμπο, όπως κάναμε με επιτυχία, είναι αμφίβολο αν θα άντεχαν οι δύο (και…κάτι) περιφερειακοί μας απέναντι σε μια Τουρκική γραμμή γκαρντ με πέντε παίκτες. Και την ίδια λογική νομίζω ότι πρέπει να έχουμε στον ημιτελικό με την Ισπανία που αρχίζει σε λίγη ώρα.

7 σχόλια:

  1. ο,τι και να πεις εχεις δικιο...!
    ο σπανουλης ειναι η καρδια της ομαδας... οταν δουλευει ρολόι, παμε καλα... όταν "ασθμαινει" χανουμε...!

    στο μουντο του 2006 κερδισαμε τις ΗΠΑ με αργο ή γρηγορο τεμπο, τρεχαμε ή κοντρολαραμε το τεμπο?

    τι θελω να πω με αυτη την ερωτηση... ειναι οντως επιτυχια, που προσωπικα την περιμενα να φτασουμε στην τετραδα, αν παιξουμε το "λιθουανικο μπασκετ" και το ευχαριστηθουνε και -με τοτε μπορει να τους εκπληξουμε και να κερδισουμε... απο την αλλη δεν λεω να παμε σε ξεφρενο ρυθμο χωρις να εχουμε ελεγχο του ρυθμου και διαγωνισμο τριποντων, διοτι θα φανει η υπεροχη των ισπανων που ειναι ηδη δεδομενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ...

    ΕΛΛΑΔΑ -ΣΛΟΒΕΝΙΑ= ΕΛΛΑΔΑ ΝΙΚΗΤΡΙΑ
    ΣΕΡΒΙΑ-ΙΣΠΑΝΙΑ= ΣΕΡΒΙΑ ΝΙΚΗΤΡΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @maria
    Με την Αμερική ρίξε μια ματιά στη στατιστική και θα καταλάβεις καλά τι έγινε. Χώρια που οι αμερικανοί δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν ούτε τη ζώνη μας στην άμυνα, ούτε τα pick'n'roll που έστησαν Παπαλουκάς και Σχορτσανίτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τοσες φορες που το εχω δει και ξαναδει εχω καταλαβει... απλα ηθελα τη δικη σου αναλυση...

    με το "στοιχημα προβλεψης" τι θα γινει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @maria
    Για το δώρο σου έγραψα σε άλλο ποστ ότι θα σε ενημερώσω Δευτέρα...
    Λοιπόν θα πας στα γραφεία του περιοδικού (Μικράς Ασίας 43 Χαλάνδρι) αφού πρώτα μιλήσεις τηλεφωνικά με τον Πανορμίτη Κωνσταντινίδη τον αρχισυντάκτη μας για να σου πει ποιά μέρα θα είναι εκεί...
    Τη μέρα που θα πας θα σε βάλουν σε μια μεγάλη σκοτεινή αποθήκη και θα σε...κλειδώσουν μέσα εκεί. Εκεί μέσα έχει ράφια, πολλά ράφια με αριθμούς. Θα βγάλεις το χαρτάκι που θα έχεις μαζί σου και θα πάρεις δωρεάν όσα τεύχη του περιοδικού σου λείπουν για να συμπληρώσεις τη συλλογή σου. Πάρε μαζί ξηρά τροφή και νερό και καλή δουλειά! Αν τώρα μου πεις ότι έχεις ΟΛΑ τα τεύχη του AllStar τότε έχω εναλλακτικό δώρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ειχα ηδη γραψει το παραπανω σχολιο... όταν ειδα που μου ειχες απαντησει... και βαριομουν να το σβησω.

    σε ευχαριστω πολυ για το δωρο... μια ερωτηση... όταν θα παω στα γραφεια του περιοδικου θες να σου φερω κανενα ξηρο καρπο στο κλουβι σου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @maria
    Επεσες στην περίπτωση... Προσέχω τη σιλουέτα μου και τα ξηροκάρπια απαγορεύονται αυστηρά. Αλλά όπως θα έρχεσαι απέναντι έχει ένα φούρνο, καμιά τυροπιτούλα, τίποτε μπουγάτσες, κανένα παγωτό θα τα τσακίδω μέχρι να κάνεις κρα! Αφησε τα στο κλουβί όπως οι αρχαίες φυλές άφηναν στους βωμούς των Θεών τους φαγητά για νά έχουν την εύνοιά τους. Τα φαγητά γίνονταν άφαντα το βράδυ διότι πέρναγε τυχαία από εκεί ο...μάγος της φυλής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή