Το πρώτο ζητούμενο για την ελληνική ομάδα επιτεύχθηκε. Ουσιαστικά, κλειδώσαμε τη θέση στους 16 αλλά ψάχνουμε πια την καλύτερη δυνατή κατάταξη. Και νομίζω ότι η καλύτερη δυνατή κατάταξη είναι η πρώτη θέση αφού αποφεύγουμε σε δύο χιαστί γύρους την Ισπανία. Στην ίδια κατεύθυνση μας οδηγεί και η τρίτη θέση αλλά εκεί ίσως χρειαστεί να μπούμε στον τελευταίο αγώνα σε κουβέντες, σενάρια κλπ. που νομίζω ότι θα χαλάσουν τη λογική μας.
Οι Πορτορικάνοι αποδείχθηκαν τόσο δύσκολοι όσο περιμέναμε. Και τόσο εύκολοι παράλληλα. Ομάδα χωρίς ιδιαίτερες αρχές, που απλά τρέχει, πυροβολεί ασύστολα και έχει μικρή σχέση με την άμυνα. Τουλάχιστον όπως μας την είχαν διδάξει ο Πικουλίν Ορτίθ, ο Τζερόμ Μίνσι και διάφοροι τύποι που είχαν κάνει την αγκωνιά και τα χαμηλά κτυπήματα επιστήμη.
Η εθνική μας πρόσφερε ένα εκπληκτικό επτάλεπτο με επικεφαλής τους δύο γκαρντ. Τον Ζήση που ήταν in the zone και δεν έχανε σουτ και τον Νικ Καλάθη που κτύπησε τους Πορτορικάνους στο ισχυρό τους θεωρητικά σημείο: Την ταχύτητα. Ο Μπουρούσης έκανε ένα από τα πληρέστερα παιχνίδια του στην εθνική με 14 πόντους, 8 ριμπάουντς και 6 ασίστ και τον ακολούθιησε από κοντά ο Κώστας Καιμακόγλου που συνεχίζει ένα εξαιρετικό τουρνουά: 9 πόντοι, 11 ριμπάουντς και 5 ασίστ. Οι δύο ψηλοί μας δίνοντας σεμινάριο συνεργασιών είχαν 11 από τις 24 ασίστ της ομάδας! Καθόλου άσχημα.
Ο Αντετοκούνμπο στο δεύτερο μέρος έδειξε πολύ απλά το...αύριο. Κάπως έτσι θα παίζει σε κάθε αγώνα, σε κάθε ημίχρονο, κάθε βράδυ σε 2-3 χρόνια από τώρα. Αρκεί να αποκτήσει και ένα σταθερό σουτ από μακριά.
Στα αρνητικά της εθνικής ότι μετά την πρεμιέρα το σουτ μας δεν είναι σε καλή κατάσταση. Αναμενόμενο μάλλον μετά τα 13/25 τρίποντα της πρεμιέρας. Με τους Πορτορικάνους ο Ζήσης είχε 4/5 και η υπόλοιπη ομάδα 1/10.
Το καλύτερο πάντως είναι ότι η συγκεκριμένη ομάδα έχει αποκτήσει (πάλι) προπονητική σφραγίδα. Ο Κατσικάρης κάνει έξυπνο rotation, απλά αλλά επιτυχημένα τρικ, δεν διστάζει να πάρει ελεγχόμενα ρίσκα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως οι τρεις νίκες αποτελούν σημείο αναφοράς. Αλλά θα είναι μια ημιτελής προσπάθεια αν δεν τα καταφέρουμε με τους Κροάτες και τους Αργεντίνους. Και αυτά τα ματς δεν θα είναι εύκολα. Οι δύο προσεχείς αντίπαλοι μας έχουν διαφορετική λογική, μεγάλο ταλέντο και παίζουν κανονικό μπάσκετ, ειδικά όταν έχουν απέναντι τους κανονικούς ορθολογιστικούς μπασκετικά αντιπάλους και όχι τις Φιλιππίνες.
Οι Πορτορικάνοι αποδείχθηκαν τόσο δύσκολοι όσο περιμέναμε. Και τόσο εύκολοι παράλληλα. Ομάδα χωρίς ιδιαίτερες αρχές, που απλά τρέχει, πυροβολεί ασύστολα και έχει μικρή σχέση με την άμυνα. Τουλάχιστον όπως μας την είχαν διδάξει ο Πικουλίν Ορτίθ, ο Τζερόμ Μίνσι και διάφοροι τύποι που είχαν κάνει την αγκωνιά και τα χαμηλά κτυπήματα επιστήμη.
Η εθνική μας πρόσφερε ένα εκπληκτικό επτάλεπτο με επικεφαλής τους δύο γκαρντ. Τον Ζήση που ήταν in the zone και δεν έχανε σουτ και τον Νικ Καλάθη που κτύπησε τους Πορτορικάνους στο ισχυρό τους θεωρητικά σημείο: Την ταχύτητα. Ο Μπουρούσης έκανε ένα από τα πληρέστερα παιχνίδια του στην εθνική με 14 πόντους, 8 ριμπάουντς και 6 ασίστ και τον ακολούθιησε από κοντά ο Κώστας Καιμακόγλου που συνεχίζει ένα εξαιρετικό τουρνουά: 9 πόντοι, 11 ριμπάουντς και 5 ασίστ. Οι δύο ψηλοί μας δίνοντας σεμινάριο συνεργασιών είχαν 11 από τις 24 ασίστ της ομάδας! Καθόλου άσχημα.
Ο Αντετοκούνμπο στο δεύτερο μέρος έδειξε πολύ απλά το...αύριο. Κάπως έτσι θα παίζει σε κάθε αγώνα, σε κάθε ημίχρονο, κάθε βράδυ σε 2-3 χρόνια από τώρα. Αρκεί να αποκτήσει και ένα σταθερό σουτ από μακριά.
Στα αρνητικά της εθνικής ότι μετά την πρεμιέρα το σουτ μας δεν είναι σε καλή κατάσταση. Αναμενόμενο μάλλον μετά τα 13/25 τρίποντα της πρεμιέρας. Με τους Πορτορικάνους ο Ζήσης είχε 4/5 και η υπόλοιπη ομάδα 1/10.
Το καλύτερο πάντως είναι ότι η συγκεκριμένη ομάδα έχει αποκτήσει (πάλι) προπονητική σφραγίδα. Ο Κατσικάρης κάνει έξυπνο rotation, απλά αλλά επιτυχημένα τρικ, δεν διστάζει να πάρει ελεγχόμενα ρίσκα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως οι τρεις νίκες αποτελούν σημείο αναφοράς. Αλλά θα είναι μια ημιτελής προσπάθεια αν δεν τα καταφέρουμε με τους Κροάτες και τους Αργεντίνους. Και αυτά τα ματς δεν θα είναι εύκολα. Οι δύο προσεχείς αντίπαλοι μας έχουν διαφορετική λογική, μεγάλο ταλέντο και παίζουν κανονικό μπάσκετ, ειδικά όταν έχουν απέναντι τους κανονικούς ορθολογιστικούς μπασκετικά αντιπάλους και όχι τις Φιλιππίνες.
