Οι Red Hot Chilli Peppers έπαιξαν επαγγελματικά και άψογα το σετ τους. Ο κόσμος ήταν πολύς (σίγουρα πάνω από 60.000) και με παλμό. Τελικά, γιατί η εντύπωση όχι μόνο η δική μου αλλά και της παρέας μου ήταν ότι κάτι δεν μας άρεσε;
Η χθεσινή είναι από εκείνες τις συναυλίες που δεν ξέρεις αν φεύγεις ευχαριστημένος ή ανικανοποίητος. Μάλλον, το δεύτερο για τη συγκεκριμένη. Μετά από μια δεκαετία αναμονής και φημών (έρχονται φέτος, έρχονται του χρόνου κλπ.) είχαμε την ευκαιρία πληρώνοντας αδρά τα τσουχτερά, όπως συνήθως, εισιτήρια μιας συναυλίας στην Ελλάδα να δούμε ένα σούπερ γκρουπ σε εποχής, όχι ακριβώς δημιουργικής ακμής, σίγουρα όμως όχι και παρακμής. Οι Καλιφορνέζοι με σχετικά φρέσκο δίσκο ήρθαν στην Αθήνα με όλες τις προδιαγραφές να κάνουν ένα σπουδαίο σόου.
Έκαναν τη δουλειά τους, με ακρίβεια, με επαγγελματισμό, έπαιξαν κάτι λιγότερο από δύο ώρες όπως ακριβώς συνηθίζουν εδώ και 6-7 χρόνια στις συναυλίες τους.
Στα συν της υπόθεσης ότι παραμένουν μια πολύ σφιχτοδεμένη μπάντα παρά την απουσία του ''παίκτη-κλειδί'' του κιθαρίστα Φρουσκιάντε που νομίζω ότι έκανε τη διαφορά στις δύο περιόδους που έπαιξε μαζί τους. Ο ντράμερ Τσαντ Σμιθ είναι εύκολα αυτή τη στιγμή μέσα στους 4-5 καλύτερους ντράμερ της ροκ και ο μπασίστας Flea είναι από μόνος του ένα σόου στη σκηνή. Μέχρι εδώ όλα καλά...
Η επιμονή τους, όπως και πολλών άλλων γκρουπ να παίξουν το μεγαλύτερο μέρος του καινούργιου τους δίσκου που δεν είναι και ο καλύτερος τους και να αφήσουν έξω από το σετ τραγούδια σίγουρα πιο γνωστά ήταν ένα από τα σημαντικά μείον της βραδιάς. Η επικοινωνία του κοινού με τον κόσμο ήταν ανύπαρκτη, όπως σχεδόν σε κάθε συναυλία ο Kiedis είπε τα λιγοστά απολύτως απαραίτητα και στο τέλος υπήρχαν μόνο μερικές τυπικές ευχαριστίες. Τέλος, ο συνολικός ήχος ήταν μάλλον κακός εκτός αν φταίει το σημείο του γηπέδου που βρισκόμουν (στις εξέδρες και όχι στην αρένα) που μπορεί να είχε κακό ήχο. To σίγουρο είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε δει τα τελεταία χρόνια και πολύ καλύτερες συναυλίες από μεγάλες ροκ μπάντες.
Το καλύτερο βιντεάκι που βρήκα για την ώρα στο youtube ήταν από το Give it away. Πάρτε μια γεύση
Η χθεσινή είναι από εκείνες τις συναυλίες που δεν ξέρεις αν φεύγεις ευχαριστημένος ή ανικανοποίητος. Μάλλον, το δεύτερο για τη συγκεκριμένη. Μετά από μια δεκαετία αναμονής και φημών (έρχονται φέτος, έρχονται του χρόνου κλπ.) είχαμε την ευκαιρία πληρώνοντας αδρά τα τσουχτερά, όπως συνήθως, εισιτήρια μιας συναυλίας στην Ελλάδα να δούμε ένα σούπερ γκρουπ σε εποχής, όχι ακριβώς δημιουργικής ακμής, σίγουρα όμως όχι και παρακμής. Οι Καλιφορνέζοι με σχετικά φρέσκο δίσκο ήρθαν στην Αθήνα με όλες τις προδιαγραφές να κάνουν ένα σπουδαίο σόου.
Έκαναν τη δουλειά τους, με ακρίβεια, με επαγγελματισμό, έπαιξαν κάτι λιγότερο από δύο ώρες όπως ακριβώς συνηθίζουν εδώ και 6-7 χρόνια στις συναυλίες τους.
Στα συν της υπόθεσης ότι παραμένουν μια πολύ σφιχτοδεμένη μπάντα παρά την απουσία του ''παίκτη-κλειδί'' του κιθαρίστα Φρουσκιάντε που νομίζω ότι έκανε τη διαφορά στις δύο περιόδους που έπαιξε μαζί τους. Ο ντράμερ Τσαντ Σμιθ είναι εύκολα αυτή τη στιγμή μέσα στους 4-5 καλύτερους ντράμερ της ροκ και ο μπασίστας Flea είναι από μόνος του ένα σόου στη σκηνή. Μέχρι εδώ όλα καλά...
Η επιμονή τους, όπως και πολλών άλλων γκρουπ να παίξουν το μεγαλύτερο μέρος του καινούργιου τους δίσκου που δεν είναι και ο καλύτερος τους και να αφήσουν έξω από το σετ τραγούδια σίγουρα πιο γνωστά ήταν ένα από τα σημαντικά μείον της βραδιάς. Η επικοινωνία του κοινού με τον κόσμο ήταν ανύπαρκτη, όπως σχεδόν σε κάθε συναυλία ο Kiedis είπε τα λιγοστά απολύτως απαραίτητα και στο τέλος υπήρχαν μόνο μερικές τυπικές ευχαριστίες. Τέλος, ο συνολικός ήχος ήταν μάλλον κακός εκτός αν φταίει το σημείο του γηπέδου που βρισκόμουν (στις εξέδρες και όχι στην αρένα) που μπορεί να είχε κακό ήχο. To σίγουρο είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε δει τα τελεταία χρόνια και πολύ καλύτερες συναυλίες από μεγάλες ροκ μπάντες.
Το καλύτερο βιντεάκι που βρήκα για την ώρα στο youtube ήταν από το Give it away. Πάρτε μια γεύση
Απο άποψης ήχου η συναυλία των U2 ήταν μάλλον η καλύτερη των τελευταίων χρόνων. Και λόγω κεντρικού stage και όχι στο πέταλο, αλλά και λόγω διότι το συγκεκριμένο συγκρότημα έχει αναγάγει σε επιστήμη τις έννοιες σόου/συναυλία απο κάθε άποψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Aerosmith παρ'ότι δεν είχαν και τον τέλειο ήχο, το έσωσαν γιατί έπαιξαν σε ένα μικρότερο γήπεδο, το Καραϊσκάκη.
Goodmorning everybody.. Ως άρρωστος fan των rhcp ήθελα απο χτες το βράδυ να γράψω κάτι, αλλά σωστά προέβλεψα οτι θα ανεβάσει ένα σχετικό θέμα η κουρούνα..Προσωπικά και μόνο που τους είδα μπροστά μου είμαι υπερ-ευχαριστημένος, αλλά η εντύπωση απο τους πιο πολλούς είναι οτι δεν ενθουσίασαν. Το show ήταν άψογο απο μέρους τους, αλλά απο κει και πέρα ο ήχος ήταν κακός σε όλο το στάδιο, και έλειπε όντως ο frusciante, ο οποίος φρόντιζε να γίνει κάτι μαγικό σε κάθε τραγούδι.. Βέβαια, ο κιθαρίστας τα πήγε μια χαρά, έχει ένα δικό του πιο ήρεμο στυλ, και απο τον καινούριο δίσκο δεν είπαν παραπάνω απο 5 τραγούδια.. 20 λεπτά δηλαδή περίπου απο την 1 ώρα και 45 που κράτησε το live.. Γενικά κανείς δεν πιστεύω οτι έφυγε δυσαρεστημένος, προσωπικά το αντίθετο, απλά σε μερικούς έλειψε όντως αυτό το κάτι παραπάνω που περιμένεις να δείς απο ένα κορυφαίο group.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια χαρά και από εμένα Κουρούνα και καλή σεζόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έδωσες πολύ ωραία ασίστ με το σημερινό άρθρο. Χωρίς να θέλω να μειώσω στο ελάχιστο το συγκρότημα των RHCP (υπό τον σοβαρότατο κίνδυνο του λιντσαρίσματος από τον pano919), ήθελα να πω ότι με είχε ενοχλήσει αρκετά όλο το προηγούμενο διάστημα η τρελή διαφήμιση και το προμοτάρισμα (πολλά τα € του εισιτηρίου γαρ) της συναυλίας τους, συγκριτικά με άλλες αξιολογότατες συναυλίες που έχουμε να θάβονται κατά καιρούς.
Και παρότι αντιλαμβάνομαι ότι οι RHCP έχουν πολύ μεγαλύτερο κοινό, νομίζω ότι τα συναισθήματα που δημιούργησαν οι Lynyrd Skynyrd θα κάνουμε καιρό να τα ξαναζήσουμε. Αυτή η νοσταλγία στις μελωδίες και τους στίχους, αυτή η ανατριχίλα στα απίστευτα κιθαριστικά σολαρίσματα, αυτή η συγκίνηση υπό τη σκιά της ιστορίας τους (και το βάρος της κατάρας τους...) νομίζω ήταν τρομακτική εμπειρία ζωής για τους τυχερούς που βρεθήκαμε στο γήπεδο baseball του Ελληνικού.
Παραδέχομαι ότι το Southern Rock έχει λιγότερους (αν και ίσως πιο φανατικούς) οπαδούς, αλλά για εμένα αυτή ήταν η Συναυλία της Χρονιάς...
Όσον αφορά το θέμα του ήχου που ανέφερε ο φίλος Mike, νομίζω ότι αποτελεί ιεροσυλία να βάλουμε οποιαδήποτε συναυλία πάνω από το υπερθέαμα που μας χάρισε ο Roger Waters με το The Wall. Μιλάμε για επιστημονικά μελετημένες λεπτομέρειες στον συγχρονισμό, στα οπτικά, στη σκηνική παρουσία και φυσικά ΚΥΡΙΩΣ στον ήχο. Έχω την εντύπωση ότι δε θα μπορέσουμε ξαναζήσουμε κάτι τέτοιο στο άμεσο μέλλον...Από την άλλη, φαίνεται απίστευτο ακόμα και σήμερα το ότι ήμασταν τόσο τυχεροί ώστε να μπορέσουμε να το ζήσουμε έστω και 1 φορά!
Καλά να είμαστε και μακάρι να έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε πάντα τέτοιες συναυλίες.
Ώστε να μπορούμε μετά να τις συζητάμε και να τις σχολιάζουμε, όπως σήμερα.
Καλό χειμώνα (μπασκετικό, μουσικό και γενικότερα) σε όλους τους φίλους!
@Mike the one
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ και για τις δύο συναυλίες που γράφεις όσον αφορά τον ήχο. Ισως τελικά έπαιζε ρόλο και το που στήθηκε η σκηνή των RHCP.
@panos 919
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι έπαιξε ρόλο η μεγάλη προσμονή για το συγκεκριμένο γκρουπ και η φασαρία που είχε δημιουργηθεί Είχα δει δύο ολόκληρες συναυλίες τους πριν από μερικούς μήνες (στο ίντερνετ), μια στο La cigale περσινή και μια στην Πολωνία (του 2007 νομίζω) και η δική μας ήταν σχεδόν κοπιαρισμένη με την προσθαφαίρεση μερικών τραγουδιών λόγω των καινιύργιων. Μερικές φορές ο άψογος επαγγελματισμός χωρίς συναίσθημα έχει αντίθετα αποτελέσματα του αναμενομένου.
@Χάρης κορλεόνε
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς στους Lynyrd Skynyrd δεν πήγα λόγω κάποιων θεμάτων και δεν θα το συγχωρέσω στον εαυτό μου. Εκτός αν ξανάρθουν τώρα κοντα και όσο μένει έστω και ένα μέλος από την αρχικη΄σύνθεση ζωντανό!
Για τον Waters με βρίσκεις 100 % σύμφωνο, είχα γράψει την άποψή μου και την ίδια μέρα της συναυλίας.
Ακομα και οι Bon Jovi επαιξαν με περισσοτερο παθος περυσι.... Σκετη απογοητευση οι πιπεριες...
ΑπάντησηΔιαγραφήGuys δεν ξέρω, εμένα μου φάνηκε οτι είχαν και πάθος και συναίσθημα, αλλά όπως είπα αντικειμενική γνώμη απο μένα για τους rhcp μην περιμένετε.. Για να το λέτε όλοι κάτι θα ξέρετε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή, φυσικά, και δεν έχω παρακολουθήσει όλες τις συναυλίες των τελευταίων χρόνων, γι'αυτό ακριβώς και χρησιμοποιώ το μάλλον στο "Απο άποψης ήχου η συναυλία των U2 ήταν μάλλον η καλύτερη των τελευταίων χρόνων". Είναι εκτός δυνατοτήτων μου, παρά τη θέληση μου δυστυχώς(κλάψ!!), να παρακολουθήσω κάθε συναυλία και να έχω άποψη γι'αυτήν. Απο όσες είδα πάντως ήταν η καλύτερη. Ίσως λόγω ιδιαίτερης συμπάθειας να μην είμαι πολύ αντικειμενικός με τους U2, όπως ο panos919 με τους RHCP...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγα σχόλια στο περιοδικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα δεν μπόρεσα να διαβάσω άλλα κείμενα μόνο την κουρούνα.
Περίμενα βέβαια μία έκρηξη αλλά έχουμε ακόμα δρόμο.
Καλό φθινόπωρο.
BADANAMAN
ερχονται οι red hot κ κλεβουν τις δουλειες των ονιραμα -φονιαδες των λαων αμερικανοι
ΑπάντησηΔιαγραφή