Ο Χόπερ ήταν από τις μεγαλύτερες φιγούρες της λεγόμενης counterculture των 60’s και άφησε παρακαταθήκη την ταινία θρύλο που ύμνησε όσο καμία άλλη τη χίπικη ουτοπία, επηρρέασε και επηρρεάστηκε από την κουλτούρα των μπίτνικ και μας έδειξε μια Αμερική που κανείς μέχρι τότε δεν φανταζόταν ότι υπήρχε. Από τους τέσσερις θρύλους Easy Riders βρίσκονται πια εν ζωή μόνο ο Φόντα και ο Τζακ Νίκολσον αφού πριν από αρκετά χρόνια έφυγε πρώτος ο Τέρι Σάουδερν.
Το Easy Rider πέρα από τις κοινωνιολογικές αναφορές του και τον ύμνο στην αέναη αναζήτηση της ελευθερίας δημιούργησε σάλο στην εποχή του όταν έγινε γνωστό ότι τα ’’ταξίδια’’ των πρωταγωνιστών του με LSD δεν ήταν σκηνοθετημένα αλλά έκαναν αληθινή χρήση ψυχότροπων ουσιών στη διάρκεια των γυρισμάτων.
Ο κριτικός Μάθιου Χέις στα απομνημονεύματά του γράφει ότι ’’δεν υπήρξε άλλη ταινία που να δώσει τόσο γλαφυρά τον χαμένο ιδεαλισμό μιας δεκαετίας’’.
Ο Χόπερ είχε παίξει βασικό ρόλο και στο θρυλικό μπασκετικό Hoosiers στο ρόλο του μέθυσου Shooter σε μια συγκλονιστική ερμηνεία ενώ είχε βασικούς ρόλους ή μικρά περάσματα σε δεκάδες ταινίες θρύλους όπως το Επαναστάτης χωρίς αιτία, τον Γίγαντα, το Μπλε βελούδο, Το Σαββατοκύριακο των κατασκόπων, το Αποκάλυψη τώρα
Βασικα ο Ντενις Χοπερ (επειδη λογω ηλικιας, τον προλαβα στα τελειωματα του), μου θυμιζε τον πυγμαχο, ο οποιος στα νιατα του ειχε λυσσαξει στα μπουκετιδια οποιον εβρισκε μπροστα του, αλλα πλεον ειναι μια σφαλιαρα υποθεση. Το κακο ηταν οτι εζησε την απολυτη καταξιωση αλλα ειχε πολυ ασχημη πτωση. Ακομη και ετσι ομως ηταν μια περσονα που θα μας λειψει, για εναν πολυ απλο λογο: ηταν θρυλος, ηταν bigger than life, και ανηκει σε μια γενια ηθοποιων που φευγωντας θα σηματοδοτησουν και το τελος μιας ολοκληρης εποχης. Σαν τον Κλιντ Ιστγουντ, σαν τον Αλ Πατσινο, σαν τον Σον Κωνερυ, ηταν προιον απο ενα καλουπι το οποιο εβγαλε γιγαντες, αλλα εσπασε. Οσοι χαζευουν χολυγουντιανο κινηματογραφο, θα εχουν προσεξει οτι τελευταια ρολοι κακων εχουν γινει μαριονετες. Τυχαιο? Μαλλον οχι...
ΑπάντησηΔιαγραφή