Παγκόσμιο θέμα έχει γίνει το εξώφυλλο του τεύχους νούμερο 216 του All star Basket λόγω της συνέντευξης του Νίκου Πιτσίλκα. Η παραδοχή - στη συνέντευξη που έδωσε στον Νίκο Συρίγο- μετά από οκτώ χρόνια ότι έκανε λάθος στον τελικό του Παγκοσμίου πρωταθλήματος του 2002 στην Ινδιανάπολη μεταξύ Αργεντινής και Σερβίας και ουσιαστικά (αυτό το προσθέτω εγώ) με το σφύριγμα του στη φάση του Σκόλα με τον Ντίβατς έδωσε το Κύπελλο στους Σέρβους έχει δημιουργήσει ένα μικρό σοκ ειδικά στις λατινόφωνες χώρες. Στο σάιτ της Αργεντίνικης ομοσπονδίας μπάσκετ αναφέρεται όλο τα επίμαχα σημεία της συνέντευξης κάτω από τον τίτλο ’’Αργά, Πιτσίλκα, πολύ αργά’’!
Φυσικά πέρα από την πολύ σημαντική συνέντευξη του παλαίμαχου πλέον διαιτητή (λέει και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα) στο τεύχος υπάρχουν αρκετά ακόμη ’’ζουμερά’’ θέματα... Ρεπορτάζ για την εξαιρετική φόρμα του Παναθηναϊκού, τον τελευταίο καιρό, οι ασκήσεις....ηρεμίας και το χάπι της λησμονιάς που ψάχνουν στον Ολυμπιακό λίγο πριν τους τελικούς, η επόμενη μέρα με αποκαλύψεις για τα όσα συμβαίνουν ενόψει καλοκαιριού σε Τρίκαλα, Άρη και ΑΕΚ, πολύ ΝΒΑ με εκτενή αναφορά στο Ορλάντο αλλά και στη μηχανή ριμπάουντ των Νικς τον Ντέιβιντ Λι. Στο τεύχος υπάρχει και μια μίνι έκπληξη λογοτεχνικού ενδιαφέροντος αφού ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης έδωσε στο All Star για προδημοσίευση ένα από τα διηγήματα του που συμπεριλαμβάνονται στο νέο του βιβλίο ’’Θρυλικές ιστορίες’’ που κυκλοφορεί αύριο από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ο τίτλος της ’’Τα γκριζορπάσινα μάτια και ο Παπαλουκάς’’ και επειδή την διάβασα σας γράφω ανεπιφύλακτα ότι ο Σταμάτης εκτός από... Ολυμπιακός είναι και μάστορας της γραφής για αυτό και θεωρείται από τους καλύτερους Έλληνες συγγραφείς κάτω των 50 ετών!
Φυσικά, η αφεντιά μου έχει την τιμητική της αφού γράφω μερικά ενδιαφέροντα πράγματα στη στήλη μου για ένα θέμα που ελάχιστοι έχουν καταλάβει πόσο θα αλλάξει το μπάσκετ: Την αύξηση της φορολογίας και αποκαλύπτω τι ακριβώς λέει το συμβόλαιο του Τεόντοσιτς με τον Ολυμπιακό που ξαφνικά βρέθηκε στο επίκεντρο μιας ανελέητης μεταγραφολογίας. Κατά τα λοιπά υπάρχουν οι γνωστές μόνιμες στήλες και τα ένθετα με την αγωνιστική δραστηριότητα αλλά και τις μικρές κατηγορίες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΡΗ?ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΙΣΤΕΙ Ο ΓΚΑΛΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΙΟ ΠΟΣΤΟ ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ?ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΙΜΕΙ Ο ΜΠΛΑΤ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΜΠΑΤΖΕΤ?ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ WILD CARD ΓΙΑ ΤΟ EYROCUP ΤΩΡΑ?ΠΑΛΙ ΧΤΥΣΙΜΟ ΡΟΣΤΕΡ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ,ΑΦΟΥ ΞΕΠΟΥΛΗΘΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ?ΚΑΙ Ο ΔΑΜΙΑΝΙΔΗΣ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΤΟΥ ΕΣΑΚΕ?ΕΒΑΛΑ ΑΠΟΤΟΜΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΦΩΣ...ΕΔΩ ΟΙ ΑΙΩΝΙΟΙ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΡΙΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΕΡΤΟΜΕΟΥ..ΕΞΑΛΛΟΥ ΤΑ ΣΟΥΙΠ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΤΗΝ ΓΥΜΝΙΑ ΤΗΣ Α1!
ΑπάντησηΔιαγραφήEγώ κουρούνα μου πάντως ανήκω στους..μη ανθρωπιστές στο συγκεκριμένο ζήτημα.Πιστεύω πως είναι ελαφρώς εκκεντρικό να έχουμε ελληνοποιήσει ό,τι κινείται σε Σέρβο,να έχουμε στηρίξει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη συλλογική μπασκετική πρόοδό μας στους Σέρβους,να έχουμε διαμορφώσει την τακτική συμπεριφορά των ομάδων μας στη σερβική προπονητική σχολή και να παριστάνουμε τον μπασκετικό ΟΗΕ.Eίναι συγκλονιστικό ότι μόνο εμείς κλάψαμε για το συγκεκριμένο παιχνίδι.Ακόμη και οι Αργεντινοί το ξέχασαν σε κανα χρόνο.Οι δε Αμερικανοί που ξεφτιλίστηκαν μέσα στο σπίτι τους ούτε που ασχολήθηκαν(και ξέρεις ότι το κοινό της Ινδιανάπολις είναι από τα πιο μπασκετικά της υφηλίου).Στο συγκεκριμένο τουρνουά μάλιστα ούτε που συμμετείχαμε,για να πω πως μας έκοψε το δρόμο η Γιουγκοσλαβία.Μετά το τουρνουά όπως θυμάσαι όλα τα ΜΜΕ του κόσμου έγραφαν για τη μεγάλη επιστροφή της Σερβίας,την ομιλία του Ντίβατς κλπ κλπ..Οι μόνοι που έβριζαν ήταν η ΟLE και..εμείς.Aν είμαστε τόσο ανυποχώρητοι ανθρωπιστές να το πάμε το έργο ως το τέλος.Και ως πρώτο βήμα να επιστρέψουμε τις έξι Ευρωλίγκες που πήραμε με Σέρβους στους πάγκους.Γιατί το να έχουμε στην καρδιά μας τις Λιέτουβες και τις Αργεντινές και στους πάγκους τον Ομπράντοβιτς,μου θυμίζει αντιαμερικανική πορεία με κοκα-κόλα στο χέρι και Levis παντελόνι.Εκτός αν κάνουμε αντίσταση από μέσα,όπως ο ισντρούχτορας της μπασκετικής εθνικοφροσύνης που πολεμούσε το ''λόμπι'' με τον Πάπαλιε,τον Τόμιτς και τον Τάρλατς.Το σφύριγμα ήταν όντως καθοριστικό.Ο μοναδικός λόγος όμως για να εγείρουμε ιδεολογικό ζήτημα(πέρα από την όποια συνεισφορά είχε στο αποτέλεσμα)είναι το να έχουμε στοιχεία πως έγινε με πρόθεση.Εγώ-από το όσο μπορώ να κρίνω τον Πιτσίλκα ως απλός φίλαθλος-δεν έχω.Από εκεί και πέρα δε νιώθω άνετα να πιστώνω στο ''ελληνικό μπάσκετ'' το Μάιο μια κούπα που πήρανε μόνοι τους ο Μποντιρόγκα και ο Ομπράντοβιτς και τον Σεπτέμβρη να κλαίω για τον Τζινόμπιλι.Γενικά πέρα από το καθοριστικό όντως σφύριγμα,σε κάποιο σημείο χάρηκα που χάρηκαν ο Πέτζα,ο Γκούροβιτς,ο Μποντιρόγκα και οι λοιποί που έφεραν κόσμο και χαρές στις ομάδες μας.Ελπίζω να προσευχηθείτε για τη σωτηρία της ψυχής μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος.
Μάλλον με ειρωνία και πικρία υποδέχθηκαν οι Αργεντίνοι τη δήλωση του Πιτσίλκα. Ιδού ορισμένα από τα Links (μέχρι και στην Ουρουγουάη...).
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.lnb.com.ar/liga/leermas.php?id_noticia=1470
http://www.ole.com.ar/basquet/Pitsilkas-Indianapolis_0_265173596.html
http://www.basquetplus.com/nota.php?id=5250
http://www.lmcordoba.com.ar/nota.php?ni=14703
http://www.larepublica.com.uy/deportes/411008-error-2002-el-arbitro-griego-pitsilkas-confeso-lo-sucedido-en-la-final-argentinayugoslavia
Κορυφαίος όλων ο τίτλος στο επίσημο site της λίγκας "Αργά Πιτσίλκα, πολύ αργά", ενώ η Ole κάνοντας λογοπαίγνιο έχει τίτλο "Σφύριγμα στην πλήγη"...
Αγαπητε Γιωργο, ως σεσημασμενος αλλοπροσαλος κουρνουνοεθισμενος, και θα συμφωνησω και θα διαφωνησω μαζι σου. Θα συμφωνησω γιατι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ οπαδικος παραλογισμος βρισκει την απολυτη εφαρμογη του στον ελληνα οπαδο. Και αυτο, διοτι ενδιαφερεται αποκλειστικα για την επιτυχια της ομαδας του, χωρις να λαμβανει αλλες παραμετρους υποψιν του. Ειδικα στην Θεσσαλονικη, οταν επαιζε ο Στογιακοβιτς, οι κουβεντες ειχαν μια ελαφρως σουρεαλιστικη χροια: "Αντε ρε (@(*@&^!^^%@^^&, παλιο λομπυ, ξεφτιλες", και λοιπα κοπλιμεντα, την στιγμη που ο Στογιακοβιτς με την φανελα του ΠΑΟΚ (φτου, ξιορκια) εκανε οργια και ηταν ο "παικταρας", "ο κιλλερ", "αυτος που πηδα τα σκουλικια" και λοιπα αποθεωτικα.
Καλως η κακως, θεωρουσα παντα απατη να θεωρουνται εθνικες επιτυχιες ομαδων με δυο ελληνες στον παγκο. Υπαρχει αυτη η πολυ λεπτη γραμμη που την παταει συνεχεια ο κοσμος, που δεν μπορει να καταλαβει που ειναι τα ορια ομαδικης και εθνικης επιτυχιας. Δεν μπορω π.χ να βριζω τον Ραισεβιτς με την φανελα της Σερβιας και να τον αποθεωνω με την φανελα του Αρη. Η τον βριζω η δεν τον βριζω, τοσο απλο.
Μεχρι τωρα βριζανε την εθνικη Σερβιας. Προσφατα η αξιοζηλευτη αυτη συμπεριφορα μεταφερθηκε και στην Παρτιζαν, η οποια -ακουσον, ακουσον- πηγε φαιναλ φορ. Ντροπη τους που εριξαν το υπερθεαμα της Ευρωλιγκας, και πανω απο ολα αισχος που κοντραραν ομαδες. Τι δεν διαβασα. Τι σουπερμαρκετ τους ειπαν, τι αμπαλους τους ειπαν, θαρρεις δηλαδη και το επαγγελματικο μπασκετ ειναι τσιρκο. Ε, ημαρτον πια! Δεν μπορει οταν οι Σερβοι κερδιζουν ΓΙΑ τις ομαδες μας να ειναι μαγκες, και οταν κερδιζουν τις ομαδες μας ειναι μαλακες. Ελεος!
Οπως εχω γραψει και αλλα ποστ μου, συμπαθεια μεγαλη ειναι οι σερβοι παικτες. Και λογω τακτικης, αλλα κυριως λογω ψυχης. Την στιγμη που οι Κροατες παιζουν μην και σκιστει το καλσον, οι Σλοβενοι μολις σφιξουν τα αγγουρια κατεβαζουν παντελονια, οι Σερβοι ειναι εκει να βουτηξουν, να παλεψουν, να παιζουν μπασκετ βρε αδερφε. Για τον ιδιο λογο λατρευα την αλητοπαρεα του Πουερτο Ρικο στα τελη των 90ies. Εκεινοι διδαξαν οτι "No pain, No play". Οπως παιζεται δηλαδη το πραγματικο μπασκετ.
Τωρα ομως ηρθε και η ωρα της διαφωνιας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο και να θελω δεν μπορω να ξεχασω το Ευρωμπασκετ του 1995, οπου σημαδευτηκε απο την απαραδεχτη διατησια που προστατεψε την Σερβια σε ολο το τουρνουα. Και αυτο γιατι παντα πιστευα οτι οι πραγματικα μεγαλες ομαδες δεν χρειαζονται τους διαιτητες. Θεωρησα πραγματικα αδικο το 80-84 στην παραταση επι της Εθνικης Ελλαδος, ακριβως διοτι ηταν ενα παιχνιδι που η Σερβια δεν αξιζε να κερδισει και το σκουπισε διακριτικα ο Σαντσις. Τωρα μην λεμε για την τελευταια επιθεση που η μπαλα εμεινε στα χερια του Παταβουκα. Για την συνολικη εικονα του αγωνα μιλαμε.
Στον τελικο παλι με την Λιθουανια παλι τα ιδια. Και αντε ο Ριτσαρσον ο ανθρωπος φερμενος απο το NBA, λογικο να μπεδευτηκε με τους διαφορετικους κανονες και τα εκανε μουσκεμα στον τελικο. Ο Σαντσις εκει, Δοκτωρ Χαουζ χωρις αναισθησια. Ε, αμα ηταν τοτε να μην κατεβουν οι αντιπαλοι να παιξουν.
Αυτες ειναι εικονες που στην μπασκετικη μου κεφαλα, εμειναν ως πολυ κακη εντυπωση.Απλως κακη εντυπωση βεβαια. Ντροπη ενιωσα με τα μπινελικια κατα την διαρκεια του σερβικου υμνου οπου τα ζωα οι "οπαδοι" καναν για μια ακομη φορα επιδειξη βλακειας. Αντε μετα να αντικρυσω τον φιλο μου τον Ζοραν, ο οποιος με δακρυσμενα ματια με ρωτουσε "γιατι? τι σας καναμε". Που να του εξηγησεις τοτε του παιδιου τι μαλακας που ειναι ο ελληνας...
Εκτοτε ηρθαν και αλλα ευρωμπασκετ, οπου οι Σερβοι ηταν απλως απαιχτοι. Κι ομως εκεινο το τουρνουα του '95 με τσιγκλιζει. Ειδα βεβαια απιστευτες παραστασεις απο την σερβικη ομαδα, καμια ομως δεν μπορεσε να διωξει εκεινη την ξυνιλα που ειχα νιωσει στον τελικο με τους Λιετουβους.
Ουτε και τους Λιετουβα πολυπηγαινα. Λατρευα μεν την παλαια γενια, αλλα οι καινουργιοι αποδειχτηκαν πολυ σοφτ για να πεισουν να δεθω μαζι τους.
Αποτελεσμα ειναι να ειμαι ενας παραλογος, που γουσταρει σερβους παικτες, αλλα παραμενει αποστασιοποιημενος απεναντι στην εθνικη τους ομαδα, που ξινισε με το Ευρωμπασκετ του '95, αλλα σταθηκε προσοχη στον υμνο της Σερβιας, διοτι οταν τελειωσει ενα παιχνιδι, τελειωνει και οτι εγινε μεσα σε αυτο, ενας παραλογος, αρειανος, που γουσταρει ομως τρελα την Παρτιζαν και εχει φαει ξυλο για παρτη της. Επισης ενας παραλογος που στα δικα του ματια ο Μαικ Ντ' Αντονι ειναι καλυτερος προπονητης απο τον Ομπραντοβιτς, που λατρευει τον Μαριο Μπονι περισσοτερο απο τον Νικο Γκαλη, και πιστευει οτι ο Μηνας Γκεκος ειναι καλυτερη λυση για τον Αρη απ' οτι ο Μπλατ.
Ανισοροπος παιδι μου. Ακομη ψαχνω γιατρικο...
ΥΓ: Γιωργο, θα ηθελα να σε κανω μια ερωτηση, στην οποια αν θες απαντας. Εισαι ο γνωστος Γιωργος που στελνει εκεινα τα γραμματα-παπυρους στο allstarbasket, που συνηθως εχουν παραπανω αναλυση μπασκετ απο ολο τον εντυπο αθλητικο τυπο?
Τοmmygun εγώ είμαι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το Ευρωμπάσκετ του 95.Η άποψή μου είναι σαφής.Η εύνοια πάντοτε πηγαίνει με την ισχυρή ομάδα.Αυτό στο οποίο διαφωνώ είναι το ότι η Σερβία ευνοούνταν λόγω Στάνκοβιτς.Η Σερβία τα όποια σφυρίγματα πήρε τα πήρε λόγω των παικτών της.Αλλά δεν πιστεύω πως κέρδισε ποτέ λόγω αυτών.Το μπάσκετ είναι κατά κανόνα δίκαιο άθλημα.Υπάρχουν πολλά σφυρίγματα που πήραν οι ισχυροί λόγω του ότι ήταν ισχυροί,αλλά κανείς ισχυρός δεν έγινε ισχυρός λόγω των σφυριγμάτων.Να δεχτώ ότι πήρανε και κόντρα στην Εθνική μας?Να το δεχτώ.Αλλά δε δέχομαι πως χάναμε λόγω αυτού.Χάναμε γιατί είχαν στην περιφέρεια Τζόρτζεβιτς,Ντανίλοβιτς,Πάσπαλιε,Μπαντιρόγκα και εμείς είχαμε Κορωνιό,Ράμπο,Γαλακτερό και Μπακατσιά.Απλό είναι το θέμα.Απλά η εθνική είναι η αγαπημένη ομάδα όλων μας και εκείνη την εποχή περνούσε όλη η χώρα φάση μαζί της και δε δεχόμασταν ότι χάνουμε.Για το Σαντσίς το δέχομαι μερικώς.Αλλά δεν το δέχομαι για όλα τα παιχνιδια.Ειδικά για τον ημιτελικό του 98.Ξέρουμε μπάσκετ και καταλαβαίνουμε πότε κάποιος σφυρίζει με πρόθεση.Ε,σε εκείνο το παιχνίδι αν υπήρχε πρόθεση θα το είχαν καθαρίσει πιο άνετα οι γκρίζοι και ποτέ δε θα πάιρναμε διαφορά δώδεκα πόντων.Όλως τυχαίως το παιχνίδι γύρισε μόλις αρχίσαμε τις επιθέσεις των τριάντα δευτερολέπτων για να κρατήσουμε τη διαφορά.Εκείνη ναι ήταν μια εθνική που δεν ήταν τόσο χειρότερη από τη δική μας.Αλλά είχαμε στον πάγκο τον Γιαννάκη στα πρώτα του βήματα και αυτοί είχαν τον Ομπράντοβιτς.Είπαμε το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα..
Θα θυμίσω το Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου που ειδικά στον όμιλο πήραμε ουκ ολίγα σφυρίγματα.Στον τελικό όμως όλοι ήταν μαζί μας.Δεν ήταν επειδή είναι καλύτεροι άνθρωποι από μας ή μας αγαπάνε περισσότερο και άλλες τέτοιες ελληνορθόδοξες μπούρδες.Απλά αυτοί αγαπάνε την Εθνική τους πολύ γιατί αγαπάνε το άθλημα πολύ,ενώ εμείς ακολουθήσαμε την αντίστροφη πορεία.Αυτοί μάθανε μπάσκετ από τον Νίκολιτς,εμείς από άλλους.
Υ.Γ.Όταν είχες στην ομάδα σου ρε φίλε Λόρενς Φάντεμπεργκ(όπως τον είχα και γω) δεν μπορείς να αγαπάς άλλους παίκτες.Σεβασμός στο καλτ.Είναι σαν να συμπαθώ εγώ τον Μπάνε παραπάνω από τον Τσέκο ή τον Μαματζιόλα.Γίνονται αυτα?
Γιώργος.
Οντως εκεινη η ομαδα της Σερβιας δεν πιανοτανε. Ωστοσο μια στο τοσο και οι μεγαλες ομαδες εχουμε τις κακες τους μερες και ειναι ευαλωτες. Επισης μια στο τοσο σαφως μικροτερες ομαδες κανουν την υπερβαση τους (Ακου εκει Αγγελιδης καρφωμα στον Ντιβατς!!!). Ε, σε εκεινες τις ρημαδοημερες γιατι πεταγεται ενας παλιογκριζος και γερνει το παιχνιδι υπερ του ισχυρου? Παιδικες αποψεις θα μου πεις. Ε, μπορει να ειμαι 28 χρονων, αλλα ακομη αυτοκινητακια μαζευω. Τι να κανουμε, δεν θελω να μεγαλωσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον ημιτελικο του 98 κουβεντα. Εκει δεν τεθηκε θεμα διαιτησιας, απλως κακη διαχειριση παιχνιδιου και παροιμιωδη αστοχια στις βολες (Παπα-γκουχου, γκουχου, γκουχου-νικολαου,). Και οπως ειπα: στα λοιπα ευρωμπασκετ που θυμαμαι η Σερβια ειχε σαφως ανωτερη ποιοτητα στο ροστερ. Ειπαμε εκεινο το συγκεκριμενο τουρνουα ειναι που μου χαλασε την μανεστρα.
Σχετικα με τον Σαντσις, εγω εχω τις χειροτερες αναμνησεις και απο παιχνιδια με τον Αρη (π.χ Τιμσυστεμ- Αρης 88-84 στην Ιταλια το 1996) οπου μας ειχε περασει πριονοκορδελα. Ειπαμε αβαντα, αλλα οχι ετσι! Παπαπα, γλυκα δεν ειχε αυτος ο ανθρωπος. Ευτυχως μετα ηρθε ο Χοσε Ορτιθ στον Αρη και μας αφησε στην ησυχια μας το κορακι.
Αχαχχαχα, ακου Φαντερμπεργκ με την καλτσα μεχρι τον αφαλο! Εδω ομως θα διαφωνησω. Πιο καλτ παικτης απο τον αλλο ψηλο, τον Γκαρετ, τον μετοχο του Platinum δεν προκειται να υπαρξει. Πηγε ο κακομοιρης ο Μπεκ στο σπιτι, και τρομαξε! Χειροπεδες, μαστιγια, σου λεει "πωπω ρε φιλε, ο τυπος εκανε σουπερ χρονια και τον δερναν ετσι, εμενα που ειμαι αμπαλος, τι θα με κανουν?". Αχαχαχαχαχα, πω ρε φιλε που με γυρισες. Περιττο να σου πω το γελιο που ειχαμε ριξει με κολλητο οταν μαθαμε οτι ειχε παει Μινεσοτα και εκανε οργια (μπασκετικα αυτην την φορα).
Παντως στον Αρη ο παικτης-καλτ-οροσημο-θεος ηταν ο αξεπεραστος Μιχαλης Μισουνωφ. Τιμη και δοξα στον Τσετσενο οπλαρχηγο! Αχαχαχαχαχχαχαχα!
Σε καλο μου γελια και αυτα που εριξα...
Τωρα αυτο που απεμεινε Γιωργο ειναι να παμε για κανα καφε παραλια και να αρχιζουμε τα trivia πανηγυρτζηδων παικτων που περασαν απο τις ομαδες μας...Κοιτα που καταντησαμε δηλαδη...
Ας μπω και εγώ στην κουβέντα. Ουδείς αμφισβητεί την ποιότητα του Σέρβικου μπάσκετ, το δέντρο που υπάρχει κάπου στη χώρα και αντί για καρπούς βγάζει μπασκετμπολίστες και προπονητές. Υπό άλλες συνθήκες όλοι οι μπασκετικοί έπρεπε να τους προσκυνάμε. Ομως αυτό είναι κάτι που αφορά τους ίδιους και τα εξαγώγιμα προϊόντα τους! Συμφωνώ ότι έχουν βοηθήσει τα μάλα ελληνικές ομάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως εκτός από τις ομάδες υπάρχει και η εθνική! Τα χειρουργεία στη δεκαετία του ’90 είναι αμέτρητα. Αθήνα 1995, Βαρκελώνη δύο χρόνια μετά, ημιτελικός παγκοσμίου 1998 το ματς που πλέον όλοι ξέρουμε ότι γκρέμισε στα τάρταρα το ελληνικό μπάσκετ. Αυτά θυμάμαι πρόχειρα...Από το 1988 και μετά το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας είχαμε τις καλύτερες διαιτησίες μέχρι τη στιγμή που ως δια μαγείας βρίσκαμε μπροστά μας τους Σέρβους συνήθως στους ημιτελικούς. Οτι έδιναν στις ομάδες μας το χειμώνα το έπαιρναν από την εθνική μας και με τόκο το καλοκαίρι.
Επειδή για μένα (λυπάμαι αν σας ξενερώνω) ελληνικό μπάσκετ σημαίνει πρώτα και πριν από όλα ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ (να εμφανιστεί πάλι ο τύπος που με λέει εθνικιστή), επειδή στις βολές του Καμπούρη λυποθήμησα και στο Βάλτο αγόρι μου έχασα τη φωνή μου για πέντε μέρες και έσπασα και δύο καρέκλες ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΠΟΤΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΙ ΧΑΣΑΜΕ... Οτι και να δίνει συμπαθέστατοι συνοδοιπόροι της πορτοκαλί μπάλας ο Ραϊσεβιτς στον Αρη με αφήνει παγερά αδιάφορο μπροστά στα στησίματα της εθνικής ομάδας.
Όσο αφελές ή κομπλεξικό μου φαίνεται το να λένε οι μεν τους Σέρβους, ας πούμε της Παρτιζάν φέτος, "αντάρτικο", το ίδιο προβληματικό μου μοιάζει να μπαίνει συλλήβδην στο λιθουανικό μπάσκετ η ταμπέλα του "χαρούμενου παιχνιδιού" κοκ. Εντάξει, κάθε σχολή έχει κάποια χαρακτηριστικά, ωραίο είναι να τα συγκρίνουμε (αν και δεν μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, εξάλλου εξαρτάται πολλές φορές και από τους παίκτες που υπάρχουν για να κάνουν τα σχέδια πράξη). Δεν είναι σοβαρό να μπαίνει θέμα απαξιωτικά, το θέμα είναι απλά υποκειμενικό και αφορά και συμπάθειες εκτός από μπασκετικές αρχές. Συμπαθώ για παράδειγμα ιδιαίτερα τη Λιθουανία (μπασκετικά μιλώ) και πριν από τον τελικό του '95 και ανεξάρτητα αν κάποιες φορές η επιμονή σε τρόπους για τους οποίους χρειάζονταν άλλοι παίκτες τους έχει καταστρέψει (μαζί με την τυπική γκρίνια που νομίζω βγάζουν λόγω πάθους για το μπάσκετ, αλλά δε λειτουργεί πάντα δημιουργικά). Δεν αντιπαθώ κάποια χώρα (μπασκετικά μιλώ - ούτε γενικότερα βέβαια), αν και έχω όπως όλοι οι άνθρωποι κάποια αρνητική γνώμη για άτομα με συμπεριφορές που δε μου αρέσουν στο μπάσκετ, άλλο αυτό όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δε μου αρέσει να κολλάω σε συζητήσεις για διαιτησίες και σκοτεινές συνωμοσίες, δεν αμφιβάλλω ότι για διάφορους λόγους (όπως και ο "σεβασμός" σε κάποιους παίκτες) κάποιες ομάδες πήραν σφυρίγματα κατά καιρούς. Και ελληνικές βέβαια. Όπως δεν αμφιβάλλω ότι και λάθη γίνονται, κάτι πολύ ανθρώπινο. Αλλά κι εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ δίκαιο το μπάσκετ, μια κακή ομάδα μόνο με διαιτησίες δεν κάνει κάτι, απλά ανάμεσα σε δύο δυνατές ομάδες καμιά φορά ένα σφύριγμα κάνει τη διαφορά. Αλλά ότι γράφει δε ξεγράφει
Οι αντιδράσεις στον τελικό του '95 ήταν άκομψες, σύμφωνοι. Από τη μια σκέφτομαι πως κάποιοι ήταν επηρεασμένοι από τις σχιζοφρενικές ανασφάλειες που αναπαρήγαγαν μπασκετάνθρωποι της εποχής, που όπως αναφέρθηκε είχαν κι οι ίδιοι Σέρβους στις ομάδες τους. Από την άλλη, όμως, μήπως κι ο κόσμος που βλέπει δύο ομάδες (όχι τη δική του) δεν έχει και τη δική του λογική και αίσθημα δικαιοσύνης; Δεν εννοοώ το λαϊκιστικό για τον "υπέροχο κόσμο" που είναι αλάνθαστος, αλλά εντάξει, υπάρχει και κόσμος που παρακολουθεί και κάτι καταλαβαίνει από όσα βλέπει. Επίσης άλλο αν η αντίδραση σε κάποια σημεία ξέφυγε, αυτό έχει να κάνει και με γενικότερο τρόπο συμπεριφοράς που έχουν μάθει πολλοί στα ελληνικά γήπεδα, για παράδειγμα πώς αντιδρά κάποιος όταν χάνει η ομάδα του.
Επίσης το αν έγιναν χειρουργεία δεν αναιρεί την επίδραση των Σέρβων στο ελληνικό μπάσκετ. Όπως ακριβώς έναν άνθρωπο δεν τον κρίνεις μόνο στη λογική "μαύρο/άσπρο", ο ίδιος μπορεί να έχει κάνει και σωστά και λανθασμένα πράγματα στη ζωή του και πρέπει να κριθεί κάθε φορά για το κάθε συγκεκριμένο γεγονός, ανεξάρτητα από τα άλλα καλά ή κακά που έκανε (όλοι μας έχουμε κάνει και από τα δύο). Οπότε κι εγώ έχω χαρεί με πράγματα από τις ομάδες που παραδοσιακά υποστήριζα ή έστω συμπαθούσα, πολλές φορές κι εγώ όπως όλοι μας έχω παθιαστεί (ακόμα και με ομάδες που συμπάθησα και ταυτίστηκα μόνο εκείνη την ώρα, όπως μου βγήκε βλέποντας το παιχνίδι). Για μένα δεν αναιρεί η λύπη για ήττες το καλοκαίρι τη χαρά για κάποιες νίκες την άνοιξη
Πάντως πλάκα έχει που έχει μαζευτεί σαλονικιός κόσμος της ηλικίας μου και μου θύμισε και μένα κουβέντες της εποχής εκείνης ... και κάτι καλτ μορφές εποχής!
Μάριος
@Tommy
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το κανονίσουμε το καφεδάκι,αλλά πιο καλοκαιράκι,γιατί τώρα εχω λιώσει στη δουλειά(όσο και αν δε φαίνεται από τις επιστολές-παπύρους).Αλλά η πιο καλτ φάση των ντέρμπι παραμένει το ταιμ-άουτ πριν το γνωστό τρίποντο του Μπάνε(με τα βήματα).Θυμίζω τον τεράστιο Σάκη Λάιο να προσπαθεί να μεταφράσει στον Μπάρλοου(ΕΠΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ) ή τον Μπάνε να λέει στον Ντούντα για το τελευταίο σουτ ''αν ντεν μπορεί παιντί πάρει μπάλα εγκώ?''.Να μη μιλήσω για Μισέλ Γκομέζ.Αλλά θα αντιτάξεις τον Λέσιτς οπότε πάλι κερδίζεις..
@Μάριος.
Συμφωνώ.Και για τη Λιθουανία-την οποία ειρήσθω εν παρόδω συμπαθώ αρκετά.Aπλά δεν μπορώ να ακούω ανθρώπους να την αποθεώνουν για ένα παιχνίδι το οποίο στην ουσία για να το υποστηρίξει πρέπει να έχει παίκτες που βγάζει μία φορά κάθε δεκαπέντε χρόνια.Η Λιθουανία παίζει έτσι,όχι από αποψη,αλλά γιατί δεν έχει σοβαρούς προπονητές για να παίξει αλλιώς.
Eπί της ουσίας.Κουρούνα δε μας ξενερώνεις.Κανείς δε γεννήθηκε οπαδός του Μπόμπι Νάιτ και..μπασκετικός διανοούμενος.Όλοι λόγω της Εθνικής ασχοληθήκαμε με το μπάσκετ και παραμένει η μεγάλη αδυναμία όλων.Αλλά η άποψή μου παραμένει.Στο μπάσκετ η καλύτερη ομάδα συνήθως κερδίζει.Kαι η Σερβία την περίοδο που μιλάμε είχε καλύτερη ομάδα από εμάς.Για την ακρίβεια είχε μια από τις καλύτερες ομάδες που έχουν εμφανιστεί στο άθλημα.Aν πήρε ένα σφύριγμα ο Τζόρτζεβιτς επειδή είναι ο Τζόρτζεβιτς,δεν αλλάζει το γεγονός.Γενικά θεωρώ τη διαιτητολογία τη χειρότερη κουβέντα.Ειδικά στο μπάσκετ.Aπλά όταν έχεις στο μυαλό σου ότι θα αδικηθείς θα βρεις σε έναν αγώνα καποια ''τρια δευτερόλεπτα'' που σφυρίχτηκαν λάθος και θα έχεις να το λες.Τέτοια πιστεύω πως είναι η περίπτωση αυτή.Δέκα φορές να παίζαμε με τη Σερβία,δέκα θα χάναμε,αλλά και στα δέκα παιχνίδια θα βρίσκαμε σε κάποια φάση κάποια βήματα που δε σφυρίχτηκαν σωστά πάνω στα οποία θα στεκόταν όποιος ήθελε.Και η Σερβία πήγε στον τελικό της Ατλάντα και στο κρίσιμο σημείο αδικήθηκε.Αυτό δεν αλλάζει πως έτσι ή αλλιώς θα έχανε στο τέλος.Aν ψάξουμε να βρούμε ποιος έχει πάρει σφυρίγματα δυσανάλογα της ισχύος του και σφυρίγματα που βοήθησαν,μάλλον δεν είμαστε από τους χαμένους.Στο ευρωμπάσκετ μάλιστα του 95 ας θυμηθούμε τον αγώνα με την Ισπανία.Στον ημιτελικό του 89 στην τελευταία φάση ο Γκάλης έχει βγει έξω από το γήπεδο.Aυτή η φάση έκρινε έναν ημιτελικό,τον σημαντικότερο στην ιστορία μας.Θυμίζω τον ημιτελικό της Σαιτάμα τον οποίο μπορούμε να συγκρίνουμε με τον τελικό του Πεκίνου και τη συμπεριφορά των διαιτητών απέναντι στην Ισπανία.Άλλο παράδειγμα το ματς με τη Σερβία το 2007.Για το Ευρωμπάσκετ του 87 επίσης υπάρχει η εντύπωση πως ευνοηθηκαμε.Tι να κάνουμε τώρα?Θυμίζω πως στο τελευταίο Ευρωμπάσκετ σε κάποια φάση εμείς ξεκουραζόμασταν για τρεις μέρες και οι Σέρβοι για λιγότερο απο μία.Aν συνέβαινε αυτό επί Στάνκοβιτς θα είχαμε προσφύγει στη Διεθνή Αμνηστία.Αυτοί ως σωστοί ''πλάβι'' κατέβηκαν κέρδισαν και έστειλαν χαιρετίσματα.Δεν το παίζω υπεράνω ούτε πιστεύω πως έχω καθαρότερη κρίση από την πλειοψηφία των δημοσιογράφων που μου έμαθαν μπάσκετ.Αλλά στο συγκεκριμένο θέμα πίστευα και θα πιστεύω πως η υπερβολική ευαισθησία για την Εθνική θόλωσε πολλές κρίσεις.Και εν κατακλείδι το ζήτημα είναι το εξής.Oι Σέρβοι διαμόρφωσαν το international μπάσκετ σε μεγάλο βαθμό.Του έδωσαν τακτική και προπονητική υπόσταση.Είναι η μόνη χώρα που μαζί με τη Λιθουανία θεωρείται κυρίως ''μπασκετική''.Με το που ανέλαβε ο Ντούντα στα ποαιχνίδια του 2008 με κάτι Ουγγαρίες είχε 18000 κόσμο στην Μπεογκράτσκα.Στην Πανεπιστημιάδα πέρυσι μάζευε 7 και 8 χιλιάδες κόσμο.Και αυτή η χώρα έχει μία ομάδα στην Ευρωλίγκα.Θέλω πολύ να το δω από τη μεριά σου και να τη θεωρήσω ευνοημένη της ζωής,αλλά σόρι δεν μπορώ.Οι διαφωνίες ούτως ή άλλως θρέφουν τον κουρουνοδιάλογο.Καληνυχτώ..
Γιώργος
Γιώργο (αν είσαι ο δικηγόρος από Θεσ/κη σου δείχνω σεβασμό,αλλά) θα διαφωνήσω-ούτως ή άλλως- μαζί σου για ό,τι έχεις γράψει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 2002,χρονιά που ήδη το ελληνικό μπάσκετ είχε αρχίσει να μπαίνει στην πορεία εσωστρέφειας (σε εθνικό επίπεδο 3 χρόνια πριν)και διασωματειακά η κούπα του 2002 ήταν η κορυφή της καμπύλης.
Ένα λάθος σφύριγμα,από ένα διαιτητή που είχε απέχθειες,παράπονα κι ότι άλλο από το ντόπιο μπάσκετ.
Η Αργεντινή- χώρα που είχε μπει σε κρίση χρέους λόγω ΔΝΤ αλλά κι εξεγερμένη ακόμη κι η μεσαία τάξη της- ήταν πάντα συμπαθής αθλητικά,κυρίως λόγω Diego(εμένα μου είναι αδιάφορος πάντως,αν και γουστάρει εθνική μπάσκετ).Τότε ειδικά ήταν η χρονιά που ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΕ (πρώτη φορά) την USA team μέσα στην φυσικής της έδρα! Έπαιζε ωραίο μπάσκετ κι απορώ πού το κακό,ιδίως τότε ο λαός να μην την γουστέρνει! Μήπως λόγω συλλογικών ψυχολογικών τραυμάτων λόγω Ολυμπιάδας 2004 και χαμένου προημιτελικού;Ήμαρτον...
Όποιος δεν επιθυμεί εθνικούς (αθλητικούς) μύθους,καλό είναι να γνωρίζει πως αυτοί παύουν να υφίστανται μέσα από πολλές διαδικασίες κι όχι πάντως με έναν στοχευμένο (τάχα μου) ορθολογισμό,που αλληθωρίζει προς Βαλκάνια μεριά.
Όσο για το 1995,το λαϊκό συναίσθημα δεν έκανε λάθος.Όχι επειδή ήταν διαποτισμένο από το "σέρβικο λόμπι" της Ιωαννιδείου σχολής,αλλά επειδή ο Μαρτσουλιόνις κι ο Σαμπόνις ήταν αγαπητές φιγούρες εδώ.Ίσως λόγω Σοβιετίας (και των ηττών από εθνική Ελλάδας),ίσως λόγω Ολυμπιάδας 2002,ίσως λόγω του ότι έως τότε οι παίχτες αυτοί ήσαν απαγορευμένος καρπός για τους ελληνικούς συλλόγους (ελέω Βαλκανίων).Άραγε,ποιος ¨μέσος φίλθαλος¨ δεν ήθελε η Λιθουανία να κερδίσει την USA team,στην Μελβούρνη,στην Ολυμπιάδα 2000;
Όσο για την εθνική Σερβίας,η ομάδα που αγαπάμε να μισούμε και μισούμε ν' αγαπάμε..το 1995 ταυτίστηκε με τον (άδικο;) αποκλεισμό της εθνικής Ελλάδας και μετά βέβαια ήταν στο στόχαστρο. Βεβαίως κι οι γιούχες,αλλά και τα καραγκιοζιλίκια των Κροατών (είδατε επιρροή ο Stojan ο τρελός;) είναι καταδικαστέα.Προσωπικά είχα φωνάξει και "FIBA-FIBA fuck off" αλλά και "Lietuva,Lietuva" αλλά έως εκεί.Εκτός κι αν έπρεπε λόγω Ντούντα,να βλέπουν όλοι το coachάρισμα τότε και να αφήσουν στην άκρη τους παίχτες.
Όσο για τις μακακίες που γράφτηκαν περί Παρτίζαν,ακόμη και μπασεκτικοί γάβροι μιλούν για το κατόρθωμά της και δε δίνει κανείς σημασία στους απανταχού μασωνογράφους (ελλαδικό φαινόμενο,μετά τους κλωτσοκουφογράφους).
Μαγκιά του Πιτσίλκα που δήλωσε ό,τι δήλωσε,να μπορεί να κοιμάται ήσυχος - αν και προσωπικά δεν είχα κοιμηθεί ήσυχος για κάτι σφυρίγματα στην Γλυφάδα.
Καλή Συνέχεια...
υ.γ. (1)
Αντί να γράφετε ως ¨ανώνυμοι¨ όλοι όσοι υπογράφετε,μπορείτε να επιλέγετε την λειτουργία ¨όνομα¨. Δεν απαιτείται κάποια ιστοσελίδα.
υ.γ. (2)
Ρε συ ¨κουρούνα¨ γράψε κάτι και για τα play off της ΑCB! Άλλη μασωνική πάθηση αυτή,αλλα επιτέλους εγώ τώρα κατανοοώ γιατί οι Ισπανοί είναι μπροστά...Τέρμα η στόχευση στο ¨θέατρο¨ λοιπόν κι ας είναι στο μπασκετικό τους μενού.
υ.γ. (3)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ,στα γραφόμενα του ¨Τommygun¨!Με εκφράζει κι εμένα αυτός ο παραλογισμός του,χαχα.Ε,ρε ζούρλα που κουβαλάμε.
Λόγω βιασύνης έγραψα ένα λανθασμένο "δεν".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοώ πού το κακό ο λαός να ΓΟΥΣΤΕΡΝΕΙ την εθνική Αργεντινής το 2002.
Κι έξτρα διόρθωση,Ολυμπιάδα 1992.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητώ ταπεινή συγνώμη!
υ.γ. Γιώργο,πρέπει να δηλώνεις πως είσαι φιλοΣέρβος,ώστε να γνωρίζω πώς θα σου απαντώ.
Bhoy ο καθένας συμπαθεί ό,τι θέλει.Προσωπικά δεν αντιπαθώ καμία σχολή (εκτός από το γεγονός πως δεν αντέχω πια να δω ένα παιχνίδι ολόκληρο της Εθνικής Γαλλίας).Ειδικά την Αργεντινή τη χειροκρότησα όρθιος και παρατεταμένα το 2004.Απλά αμφιβάλλω κατά πόσο το κλάμα για την Αργεντινή προέρχεται από αγνό μπασκετικό ανθρωπισμό και δεν αφορά το αντι-σερβικό μένος.Για να στο πω απλά αμφιβάλλω πολύ για το αν θα είχαμε τον ίδιο οδυρμό αν στη θέση της Σερβίας βρισκόταν η Ισπανία,η Γαλλία ή η Βενεζουέλα.Τα υπόλοιπα δεν έχουν σχέση με το θέμα.Αλλά για να σου λύσω την απορία όχι δεν είμαι φιλο-Σέρβος,αντιθέτως τα περί ελληνοσερβικής φιλίας μου γυρνάνε τα έντερα όπως και κάθε άποψη που θέλει το μέλλον της χώρας στη Βαλκανική περιχαράκωση.Ο ορθολογισμός μου για να στο πω αλλιώς βλέπει στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης.Αλλά αυτά είναι άσχετα.Μιλάμε για μπάσκετ και απλά έχω μεγάλο σεβασμό στην προπονητική σχολή που διαμόρφωσε την τακτική υπόασταση του σπορ στην Ευρώπη και έμαθε τις ομάδες μας να παίζουν άμυνα.Αν κάποιος έχει μια παραπάνω συμπάθεια σε άλλη μπασκετική σχολή δε θα τσακωθούμε κιόλας.Απλά εγώ ποτέ δεν πρόκειται να συμφωνήσω με έαν σωρό ανοησίες που έχουν ακουστεί για το θέμα.Δεν πιστεύω για παράδειγμα πως η διαφορά των Ελλήνων προπονητών με τους Σέρβους είναι πως οι Σέρβοι προωθούνατι καλύτερα,ούτε πως είναι μπασκετικό επιχείρημα πως ο Ντανίλοβιτς έίναι ''αχώνευτος'',ο Ντράζεν ήταν ''κωλόπαιδο'' και ο Ναβάρο''θεατρίνος''.Όποιος πιστεύει πως εν έτει 2010 αυτές οι αντιλήψεις θα φέρουν κόσμο κοντά στην Εθνική,δικαίωμά του,εγώ πιστεύω πως ο κόσμος θα έρθει ξανά στην Εθνική όταν έρθει κοντά στο μπάσκετ.Κατάλαβες πιστεύω τι θέλω να πω.Αυτά τα ολίγα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος.
Θα παρακαλούσαμε όπως επιδιώξουν να επικοινωνήσουν μαζί μας οι άνωθεν σχολιαστές,προκειμένου να συνδιαλλαχτούμε μαζί τους περί παγκόσμιας καλαθοσφαίρισης...(info@humbazine.gr)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις κορυφαίες ΚΟΥΡΟΥΝΟκουβέντες.Θα πρέπει να διεξαχθεί στην λήξη της περιόδου,ανάλογη ψηφοφορία!
@ ΠιΖητα
ΑπάντησηΔιαγραφή8a sumfwnhsw apolyta ws pros thn a3iologhsh ths kouventas. ontas arketa newteros (pisteuw) apo tous omilhsantes prin apo emena, skeftomai sobara na katevasw ta anw posts, na ta ektypwsw, kai na ta diabazw mia fora thn ebdomada me stoxo thn peraiterw mpasketikh mou epimorfwsh. lupamai vevaia pou den mporw na symmetexw yper h kata twn serbwn, ka8ws kai pali logw hlikias den exw oloklhrwmenh eikona.
Δεν μπορεσα να μην χαμογελασω διαβαζωντας τα διαφορα ποστ. Ετσι πως μαζευτηκαμε σε αυτο το μπλογκ, μου θυμιζει κατι συναντησεις φιλων απο τον στρατο που αρχισουν και θυμουνται κατι παλιους επιλοχες και τα συναφη. Ο δε bhoy δεν κρυβω οτι ταισε ελαφρως το ουτως η αλλως φουσκωμενο μου εγω, με τα σχολια του. Να σαι καλα φιλαρακι, η ζουρλα και οι γνωσεις μας ειναι τα μονα πραγματα που μενουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήO Panos919 με στεναχωρησε ελαφρως, διοτι μου υπενθυμισε οτι μεγαλωνω και αυτη η σκεψη ειναι ελαφρως ξενερωτικη. Εν πασει περιπτωση, ετσι και εχεις second hand shops εκει που μενεις, ολο και παιζει να βρεις κανενα παλιο τευχος του Τριποντου (το Allstar των 90ies), οποτε εκει θα ανακαλυψεις πολλα και ενδιαφεροντα πραγματακια, που εμεις τα περηφανα μπασκετοπουρα θυμομαστε και γελαμε.
Οσον αφορα τον Γιωργο, μετα χαρας να παμε για καφεδακι, αν και θα προτεινα σε βαθος χρονου να οργανωσουμε οι σαλονικιοι μια συναντηση προς τιμην του κουρουνου και να ξεθαψουμε πολυ αρχαιολογια. Το ριχνω σαν ιδεα, Μαριοι και λοιποι αυτονομιστες ξεκινηστε να ψηνεστε σιγα σιγα.
Οσον αφορα την dear all κουρουνα, μαλλον πρεπει να ειμαι ο μανοδικος ελληνας που τα πρωτα ερεθισματα του δεν ηταν της εθνικης. Κατηραμενη ΠΟΠ 84,εσυ τα φταις ολα. Περαν του οτι η εθνικη ειχε στους κολπους της κατι Μπακατσιαδες, κατι Φασουλες, κατι τετοια αμπαλα και μου γυρνουσε τα αντερα. Θανατος στα κυκλωματα που εφαγαν τον Χρηστο Τσεκο, και δεν αφησαν το παλικαρι να λαμψει. Μαζι με τον Μπιτ-Μπιτ Κακιουση θα μεινουν για παντα στις καρδιες μας...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ¨κουρουνολογία¨ συνεχίζεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήεθνική Ελλάδος;Μπα!!!
ΠΑΟ του Τάφου του Ινδού,Κορωναίος/Βίδας/Κοκολάκης (αμυδρά)/Ανδρίτσος/Ιωάννου/Παπαπέτρου/Σκροπολίθας/Στεργάκος και τα ρέστα...Ακόμη θυμάμαι εκείνον τον ημιτελικό Κυπέλλου την άνοιξη του 1985 ΠΑΟ-Άρης,να τηλεφωνώ στον (μακαρίτη)πατέρα μου που έκανε υπερωρία.
Αλλά ακόμη θυμάμαι εξίσου εκείνο το καλοκαίρι του 1986,την μεταμεσονύχτια μετάδοση ΕΛΛΑΣ-Παναμάς.Ωραίες ξένοιαστες εποχές,γι'αυτό τις θυμόμαστε επειδή δεν είχαμε ενοχές,βάσανα κτλ.
Να 'μαστε καλά ρε παλουκάρια
Tommy δεν υπάρχει ομάδα ΠΟΠ 84.Ποτέ δε θα την αναγνωρίσουμε με αυτό το όνομα.Αν και το υλικό της εκείνη τη χρονιά δεν ήταν τόσο χάλια-το αντίθετο.Αλλά όσο να ναι ως Γιουγκοπλάστικα έχει καθιερωθεί στην κοινή μπασκετική συνείδηση.Για να μη μιλήσω για τον προποντή της..ΠΟΠ 84.Ακόμη θυμόμαστε τη σκηνή που σημάδεψε τα παιδικά μας χρόνια.Στο Μακντόλαντς κόντρα στους Νικς τον μεγάλο Ζε-Πα να κάθεται στον πάγκο και να κοιτάζει γύρω-γύρω με μια άγρια χαρά στο πρόσωπο σαν να λέει από μέσα του ''πώς κατάφερα να δουλέψω τόσο κόσμο ο άτιμος''.Μεγάλε Ζέλικο καθιέρωσες τη σχολή του αναρχοαυτόνομου μπάσκετ στα χνάρια της οποίας περπάτησαν μεγάλοι στοχαστές όπως ο Πίνι Γκέρσον,ο Μισέλ Γκομέζ,ο Αντρέα Ματσόν και τόσοι άλλοι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΒhoy από τον συγκεκριμένο ημιτελικό δεν έχω παραστάσεις.Αντιπαραθέτω τη ματσάρα του τελικού Κυπέλλου 91 ΠΑΟΚ-ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ με τον Γάσπαρρη να σηκώνεται από παντού και τον Φάνη να εκτελεί.Μεγάλο τραύμα,αλλά δε βαριέσαι,καλύτερα να σε εκτελεί ο Φάνης παρά ο Ιακοπίνι και ο Ραγκάτσι..
Γιώργος
mhn pare3hgh8w,ton sympa8w ton matson, pisteuw pws einai apo tous kalous proponhtes, alla, megalos stoxasths??
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ρε Γιώργο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΟΥΓΚΟΠΛΑΣΤΙΚΑ (αλλά & ΠΑΡΤΙΖΑΝ το 92),τί υπέροχα δάκρυα,τί υπέροχα χαμόγελα..παραδόξως θυμάμαι ελάχιστα Ολυμπιάδα 88 εν αντιθέσει με Μουντομπάσκετ 86 (θεέ μου,ακόμη θυμάμαι πού το έβλεπα στο μπαλκόνι κι είχα ανατριχιάσει με κείνη την ματσάρα μη ξέροντας τί να επιλέξω)
Διαλύθηκε μια χώρα,διαλύθηκε μια σχολή για κάποια γερόντια,για κάποια συμφέροντα,για κάποιους εθνικούς μύθους...
αλλά ο αθλητισμός ενώνει,έστω και με την βοήθεια της μπίζνας (Adriatica Liga).
Αυτά διότι φάνηκα αντιΣέρβος,αλλά είμαι ΚΥΡΙΩΣ φιλοΓιούγκος...ποιος ξεχνάει άραγε εκείνη την στιγμή στην Ρώμη το 1991; Ποιος ρε γαμώτο;
Έφυγε κι ο Μπελοστένι... http://subbuteorema.blogspot.com/2010/05/blog-post_25.html
ΑπάντησηΔιαγραφήοι Σοβιετικοί είχαν αυτή την ωραία κι ήρεμη διάθεση,εν αντιθέσει με τους μουρλοΒαλκάνιους.
Tommygun (και λοιποί συμπάσχοντες)
ΑπάντησηΔιαγραφήκανονικά όπως τα λες είναι, σα να μαζευτήκαμε οι παλιόφιλοι από το στρατό ... μάλλον κι αυτοί που αρνούνται να μεγαλώσουν. Δεν ξέρω για τους λοιπούς αυτονομιστές, εγώ πάντως ψήνομαι για μια τέτοια συνάντηση κορυφής, αχαλίνωτης μπασκετολογίας και παπαρολογίας από όλους εμάς τους ειδικούς του καφενέ. Η Θεσσαλονίκη έχει και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ιδανικό σημείο συνάντησης μοιάζει, να με πείτε να το κανονίσουμε αν είναι (παίζει να κάνω έτσι κι αλλιώς μια guest-star εμφάνιση στα μέρη σας τέλη Ιουλίου, αλλιώς μαζευτείτε όλοι εδώ στα Βερολίνα να ξεθάψουμε επιλοχίες και λοιπές αναμνήσεις)
Μάριος