Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Το σαλούν του Παπάγου, ο Αριστοφάνης και ο Μπουλάς

Τον Σάκη Μπουλά δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω καλά. Τον θυμάμαι που εμφανιζόταν τις παλιές καλές μέρες του Παπάγου στο ''σαλούν'' παρέα με τον καλό του φίλο και τότε πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ Θόδωρο Καρατζά. Εκείνα τα χρόνια, μέσα της δεκαετίας του ΄90, έτυχε να κάνω και παρέα με τον Καρατζά και είχαμε περάσει μερικά αξέχαστα βράδια στο μπαρ ''Πάρτυ'' κοντά στο Παναθηναϊκό στάδιο και δίπλα στα παλιά γραφεία του ΕΣΑΚΕ.
Ο Καρατζάς που λίγοι ξέρουν ότι ήταν ντράμερ σε αρκετές ελληνικές ροκ μπάντες της δεκαετίας του '70 μάζευε κάθε βράδυ γύρω του πολύ καλό κόσμο: Ζουγανέλης, Μπουλάς, Παπακωνσταντίνου και ο σκιτσογράφος Αρκάς ήταν μόνιμοι θαμώνες του Πάρτυ. Ο Μπουλάς ήταν ότι έδειχνε στη σκηνή: Πειραχτήρι, ελεύθερο πνεύμα, γλεντζές και έξω καρδιά.
Τελευταία φορά τον είδα στην πρεμιέρα του φετινού σχήματος στην Ακτή Πειραιώς. Φαινόταν ότι με το ζόρι κρατιόταν στα πόδια του αλλά έβγαζε με αξιοπρέπεια το πρόγραμμα. Με υπερπροσπάθεια όμως και χωρίς πια το χιούμορ και τη σπιρτάδα άλλων παραστάσεων. Η εικόνα του μου θύμιζε την εικόνα του Φίλιππου Συρίγου την άνοιξη πριν το δικό του φευγιό. Είχαν και τον ίδιο γιατρό συμπτωματικά. ''Μακάρι να βγω ψεύτης αλλά φοβάμαι ότι δύσκολα θα τη βγάλει'', είπα σε ένα φίλο μου. Αντεξε τελικά λιγότερο και έφυγε σε ηλικία 60 ετών. Λένε ότι έφυγε ευχαριστημένος και γεμάτος και τους πιστεύω....
Πριν από λίγο που άκουσα τα άσχημα μαντάτα θυμήθηκα μια ξεχασμένη συνεργασία του. Ενα δίσκο που είχε ξεσηκώσει απίστευτες αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές, στα έντυπα της εποχής. Ειδικά το προφητικό και δηκτικό δίστιχο του Νιόνιου που τότε ακόμη έγραφε πράγματα με αξία και αναφερόταν στους δημοσιογράφους της εποχής: ''Τώρα με χειρουργεί μια αλλήθωρη νεολαία, μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική''!
  Μιλάω φυσικά για τους Αχαρνής, ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια μια δουλειά που είχε κάνει το 1979 όταν πρωτόβγαινε στο κουρμπέτι παρέα με τον Διονύση Σαββόπουλο.. Συμπτωματικά ξαναβρέθηκαν στην ίδια σκηνή στα στερνά του Μπουλά και μάλιστα για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ξανατραγούδησε τραγούδια από εκείνη τη συνεργασία. Λες και ήθελε να μας πει ότι τελικά η ζωή μας κύκλους κάνει από την αρχή μέχρι το τέλος. Βρήκα σωσμένο στο youtube το τραγούδι Κήρυκες από τον Αριστοφάνη που λέει μαζί με ένα άλλο πρόωρα χαμένο σημαντικό τραγουδοποιό τον Νίκο Παπάζογλου. Ταιριάζει απόλυτα στον αριστοφανικό χαρακτήρα του Μπουλά

Και από τον ίδιο δίσκο την θρυλική Παράβαση από μια ματαγενέστερη χρονικά παράσταση με τον Νίκο Παπάζογλου πρώτη φωνή και τον Μπουλά με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη δεύτερες φωνές

3 σχόλια:

  1. Eίχα ξαναγράψει (την επέτειο της απώλειας του Σιδηρόπουλου, νομίζω) πόσο ευχάριστα με εκπλήσσουν οι απρόσμενες (και φαινομενικά "αλλοπρόσαλλες") μνείες σου σε πρόσωπα πέραν του μπασκετικού χώρου.
    Θα πει κανείς "τί λέει αυτός τώρα μωρέ", αλλά θεωρώ το ότι λειτουργείς έτσι (και όχι "περιχαρακωτικά"), δείγμα της ποιότητας του ανθρώπου που κάνει ακριβώς έτσι (κι όποιος κατάλαβε - κατάλαβε).

    Να 'σαι καλά που είσαι αυτός που είσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @washcloud
    Ο Σιδηρόπουλος δεν είχε πάντως την παραμικρή σχέση ή επαφή με τον χώρο του αθλητισμού. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια αλλά έχω την αίσθηση ότι η γραφή η ίδια δεν έχει ''χαρακώματα''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή