Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Το τέλος του προβληματικού θρύλου ''Μάτσο'' Καμάτσο

Με την επαγγελματική πυγμαχία δεν ασχολήθηκα ποτέ ιδιαίτερα. Σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις ειδικών θεωρείται το πιο επίπονο σπορ για τον ανθρώπινο οργανισμό και το πιο δύσκολο τεχνικά. Σίγουρα πάντως αν κάποιος πει από μνήμης και αυτόματα δέκα ονόματα μεγάλων πυγμάχων αποκλείεται να μη συμπεριλάβει σε αυτή τη λίστα και τον Εκτορ 'Μάτσο'' Καμάτσο. Ο Ελ Μάτσο ή  Ταραξία του Χάρλεμ όπως ήταν ένα από τα παρατσούκλια που τον συνόδευσαν στην ένδοξη καριέρα του στη δεκαετία του ΄80. Με 85 νίκες στην καριέρα (οι 79 με νοκ άουτ) και μόλις τρεις ήττες ο μεγαλωμένος στη Νέα Υόρκη Πορτορικάνος καταδυνάστευσε τις κατηγορίες των ελαφρών βαρών από την εποχή που ήταν έφηβος ακόμη. Ο αγώνας του κόντρα στον Σούγκερ Ρέι Λέοναρντ που δοκίμαζε να επιστρέψει στην κορυφή σε μεγάλη ηλικία και η νίκη του εκείνο το βράδυ είναι ένα από τα μεγάλα classic του αθλήματος.
Η ζωή του που φτάνει σε ένα τραγικά και συγκλονιστικά προδιαγεγραμμένο τέλος σε λίγες ώρες ήταν εκείνη που με έκανε να τον παρακολουθήσω για πολλά χρόνια. Είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή η ιστορία του θα γίνει ταινία και με την ευαισθησία που δείχνει η Ακαδημία σε παρόμοιες περιπτώσεις θα δούμε τους συντελεστές της και στα...κόκκινα χαλιά των 'Οσκαρ. Ο ''Μάτσο'' είναι ουσιαστικά κλίνικά και εγκεφαλικά νεκρός από την Πέμπτη όταν βρέθηκε μέσα στο αυτοκίνητο του πυροβολημένος από άγνωστο στο κεφάλι και στον σβέρκο. Στο ίδιο αυτοκίνητο βρέθηκε νεκρός ο συνεπιβάτης του και δέκα σακουλάκια κοκαϊνης από τα οποία το ένα ήταν ανοιχτό. Η μητέρα του αποφάσισε να αποσύρει την μηχανική υποστήριξη που κρατάει στη ζωή τον γιό της, κάτι που θα συμβεί σε μερικές ώρες από τώρα και αφού πρώτα προλάβουν να τον δουν ''ζωντανό'' τα τρία αδέλφια του που πάνε από τη Νέα Υόρκη στο Πουέρτο Ρίκο. Με την απόφαση της διαφωνεί ο μεγαλύτερος γιός του Καμάτσο αλλά και πολλοί ακόμη φίλοι και συγγενείς του που υποστηρίζουν ότι ο Εκτορ ήταν πάνοτε μαχητής και θα κατορθώσει να κερδίσει, κόντρα στις δυσοίωνες ιατρικές προβλέψεις και αυτή τη μάχη.
Η ζωή του 50χρονου Καμάτσο δεν ήταν μόνο νίκες, παγκόσμια πρωταθλήματα και δόξα. Ηταν η ταραγμένη ζωή ενός θολού αθλητικού ειδώλου. Ναρκωτικά, καταδίκες, εξάρτηση από το αλκοόλ. Οποιος ζει με το σπαθί πεθαίνει από το σπαθί, όπως λέει η παλιά Αμερικάνικη ρήση...
Μπορεί η ζωή του να μην έμοιαζε με αυτή του άλλου αθλητικού θρύλου της χώρας του Ρομπέρτο Κλεμέντε (από τους μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία του μπέιζμπολ που διακρίθηκε όμως και για το φιλαθρωπικό του έργο στο Πουέρτο Ρίκο) αλλά είναι βέβαιο ότι η σημερινή μέρα θα είναι μέρα εθνικού πένθους στο Σαν Χουάν.
Αξίζει να δείτε αυτό το πεντάλεπτο βιντεάκι και ειδικά το τελευταίο λεπτό του. Είναι η μάχη με τον Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ την 1η Μαρτίου του 1997 και ο τρόπος με τον οποίο εξοντώνει τον αντίπαλο του ο Πορτορικάνος εξαπολύοντας ένα μπαράζ από γροθιές-κεραυνούς.




2 σχόλια:

  1. Ασχετο με το θεμα του ατυχου πυγμαχου, αλλα μια και ειναι το πιο προσφατο ποστ σου: ο απολογισμος του Αρβανιτη πως σου φανηκε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή