Τελικά, τους Βόσνιους και τους κινδύνους της πρεμιέρας η εθνική τους φοβήθηκε περισσότερο από όσο το άξιζαν... Αμφότεροι... Η πρώτη νίκη στο Ευρωμπάσκετ ήρθε τελικά εύκολα από τη στιγμή που οι διεθνείς ξεπέρασαν όχι τις παγίδες των Βόσνιων αλλά τις παγίδες του μυαλού τους. Άτιμη ψυχολογία! Για ένα ημίχρονο βλέπαμε κάποιον Κικάνοβιτς να κρατάει όρθιους τους Βόσνιους, τον Ζούρο να επιμένει στους βετεράνους και να κρατάει σφικτό το rotation και το πράγμα να μοιάζει ζόρικο. Στο δεύτερο ημίχρονο, η εμπειρία του Ζήση, η κυριαρχίυο Κουφού απέναντι σε μετριότατους ψηλούς και η συνολικά καλή άμυνα απλούστευσαν την εξίσωση της πρεμιέρας. Ειδικά, από τη στιγμή που η εθνική προσπέρασε μετά από 25 λεπτά για πρώτη φορά στο σκορ και ουσιαστικά δεν ξανακοίταξε πίσω. Ο χρόνος, είναι σίγουρο ότι λειτουργεί υπέρ αυτής της ομάδας που δεν έχει να χάσει τίποτε και πολλά να κερδίσει. Το σίγουρο είναι ότι αποτελεί ΟΜΑΔΑ με σοβαρό προπονητή που έχει βάλει τη σφραγίδα του στην κατεύθυνση του παιχνιδιού και δεν μοιάζει με τη σκόρπια διαδήλωση του Καζλάουσκας που βασιζόταν στο ταλέντο και την αναρχία.
Τα 0/9 τρίποντα του Τελέτοβιτς (πιο εύστοχος παίκτης τα τελευταία χρόνια στην Ευρωλίγκα με ποσοστά που ξεπερνάνε το 50% τη σεζόν) ήταν ένα πρόσθετο καλοδεχούμενο δώρο που έκανε λίγο πιο εύκολη τη ζωή μας. Αφού δεν έβαζε ο Τελέτοβιτς σιγά μη χάναμε από τον...Κικάνοβιτς.